James DeGale
 | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pseudonim | Chunky | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||||||||||
| Styl walki | leworęczny | |||||||||||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa | superśrednia | |||||||||||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||||||||||||||||||||
| Liczba walk | 29 | |||||||||||||||||||||||||||
| Zwycięstwa | 25 | |||||||||||||||||||||||||||
| Przez nokauty | 15 | |||||||||||||||||||||||||||
| Porażki | 3 | |||||||||||||||||||||||||||
| Remisy | 1 | |||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
James DeGale (ur. 3 lutego 1986[1] w Londynie) – angielski bokser, złoty medalista igrzysk olimpijskich w Pekinie w wadze średniej. Były zawodowy mistrz Europy, mistrz świata federacji IBF kategorii super średniej.
Kariera amatorska
Największym sukcesem DeGale’a był złoty medal, podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie.
Walki olimpijskie (Pekin 2008)
- Mohamed Hikal (Egipt) 13-4
- Shawn Estrada (USA) 11-5
- Bakhtiyar Artayev (Kazachstan) 8-3
- Darren Sutherland (Irlandia) 10-3
- Emilio Correa (Kuba) 16-14
Karierę amatorską zakończył z rekordem 79-16.
Początki kariery zawodowej
DeGale, karierę zawodową rozpoczął w 2009 roku, pokonując jednogłośnie na punkty Gruzina Vepkhię Tchilaia. w 7 zawodowej walce, zmierzył się o wakujący pas WBA International, stopując w 5 starciu brytyjczyka Sama Hortona. 11 grudnia 2010 roku, zmierzył się z rodakiem Paulem Smithem. Pokonał go przez TKO w dziewiątej rundzie, gdy sędzia przerwał pojedynek z powodu rozcięcia.
DeGale vs Groves
Pierwszej porażki na zawodowym ringu doznał 21 maja 2011 roku, jego rywalem był George Groves[2]. Walka była szalenie wyrównana i nikt nie osiągnął widocznej przewagi. Ostatecznie po znakomitej walce, przez decyzję większości po dwunastu rundach, zwyciężył Groves, odbierając DeGale’owi pas. Wynik walki uznano za kontrowersyjny, gdyż według większości obserwatorów i ekspertów, walka powinna zakończyć się remisem.
Mistrzostwo Europy
Następnym rywalem DeGale’a, był Polak aktualny wtedy mistrz EBU Piotr Wilczewski[3]. Mimo iż faworytem był brytyjczyk, Wilczewski nie ustępował mu na krok. Po ciekawym pojedynku, DeGale zwyciężył przez decyzję większości (115-113, 114-114, 115-113), odbierając Polakowi mistrzostwo Europy.
21 kwietnia 2012r, w pierwszej obronie EBU, zmierzył się z byłym mistrzem świata Cristianem Sanavią. DeGale zdominował 2 pierwsze rundy, lecz w 3 Włoch posłał go na deski po prawym sierpowym, odbyło się jednak bez liczenia. Koniec nastąpił w czwartej rundzie, kiedy Sanavia, był trzy razy liczony. Sędzia przerwał pojedynek po kolejnym nokdaunie Włocha.
W drugiej obronie tytułu, zmierzył się z Haddilahem Mohoumadim. DeGale był faworytem, ale Francuz dał z siebie wszystko, lecz przegrał jednogłośnie na punkty, po świetnym widowisku. (116-112, 117-111, 119-109).
Dalsza kariera
8 grudnia 2012r, jego rywalem był kolumbijski weteran Fulgencio Zúñiga[4]. DeGale całkowicie zdominował w 3 rundzie posyłając do na deski, jednak ten wstał i walczył dalej. Ostatecznie kolumbijczyk przetrwał 12 rund, lecz przegrał wysoko na punkty (118-109, 118-109, 118-109). Stawką walki był pas WBC Silver.
23 maja 2015 w Bostonie pokonał jednogłośnie na punkty 114:112, 117:109 i 114:112 Amerykanina Andre Dirrella (24-2, 16 KO), zdobywając tytuł mistrza świata federacji IBF kategorii super średniej[5]
14 stycznia 2017 roku w Barclays Centre w Nowym Jorku zremisował (114-112, 113-113, 113-113) pojedynek z Badou Jackiem (21-1-1, 12 KO), dzięki czemu zachował mistrzowski pas federacji IBF.
9 grudnia 2017 roku w Londynie utracił mistrzowski pas organizacji IBF, przegrywając na punkty (114-114, 112-115, 112-116) z Amerykaninem Calebem Truax (29-3-2, 18 KO).
7 kwietnia 2016 w Las Vegas w pojedynku rewanżowym odzyskał tytuł mistrza świata kategorii super średniej federacji IBF. Pokonał jednogłośnie na punkty 114:113, 114:113 i 117:110 Caleba Truax.
23 lutego 2019 w Londynie przegrał na punkty 112-114, 112-115 i 109-117 z Chrisem Eubankiem Jr. (28-2, 21 KO)[6].
Przypisy
- ↑ James DeGale Bio, Stats, and Results | Olympics at Sports-Reference.com, www.sports-reference.com [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2009-12-20] (ang.).
- ↑ Groves zaskoczył DeGale’a. Bokser.org. (pol.).
- ↑ Wilczewski traci tytuł po zaciętej walce. Bokser.org. (pol.).
- ↑ DeGale zdeklasował Zunigę. Bokser.org. (pol.).
- ↑ DeGale i Dirrell po walce plus fotorelacja. Bokser.org, 24 maja 2015. [dostęp 2015-05-24]. (pol.).
- ↑ EUBANK JR PO CIEKAWEJ WALCE WYPUNKTOWAŁ DeGALE’A. bokser.org. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Strona oficjalna
- Lista walk zawodowych Jamesa DeGale. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-26)]. na BoxRec.com
1904: 65,8–71,7 kg, 1908: 63,5–71,7 kg, 1920–1936: 66,7–72,6 kg, 1948: 67–73 kg, 1952–2000: 71–75 kg, 2004–2012: 69–75 kg
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
.svg)
.svg)
Flag of Hungary from mid/late 1946 to 20 August 1949 and from 12 November 1956 to 23 May 1957.