James Goldsmith

James Goldsmith
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1933
Paryż

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1997
Benahavís

Zawód, zajęcie

finansista, przedsiębiorca, polityk

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

James Michael „Jimmy” Goldsmith (ur. 26 lutego 1933 w Paryżu, zm. 18 lipca 1997 w Benahavís[1]) – brytyjsko-francuski[2] finansista, przedsiębiorca, magnat prasowy i polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego IV kadencji. Jego majątek szacowano na 2–2,5 miliarda dolarów amerykańskich[2][3].

Życiorys

Syn katolickiej Francuzki i niemieckiego Żyda[2], pochodzącego z rodziny finansistów Goldschmidtów. Jego ojciec, Frank Goldsmith, był właścicielem luksusowych hoteli, zajmował się także działalnością polityczną jako poseł konserwatystów do Izby Gmin[1]. James Goldsmith kształcił się w Eton College[2], porzucił jednak naukę w wieku 16 lat, aby zająć się biznesem. Był właścicielem przedsiębiorstwa farmaceutycznego, zaś w latach 60. na bazie nabytych firm spożywczych utworzył grupę Cavenham Foods. W 1969 założył we Francji kompanię inwestycyjną Générale Occidentale, którą kierował do 1987[1]. Od lat 70. dokonywał przejęć różnych podupadających przedsiębiorstw, które po restrukturyzacji odsprzedawał z zyskiem[2]. W 1986 nabył pakiet udziałów producenta opon i gumy Goodyear Tire and Rubber Company. Groźba przejęcia tej firmy doprowadziła do przesłuchań przed Kongresem Stanów Zjednoczonych[2]. Ostatecznie koncern odkupił jego aktywa za 90 milionów dolarów amerykańskich[4].

Był wielokrotnym obiektem żartów ze strony satyrycznego magazynu „Private Eye”, przeciwko któremu złożył ponad 60 pozwów[2]. Stał się także magnatem prasowym – nabył francuski tygodnik „L’Express”, wydawał również w Wielkiej Brytanii czasopismo „NOW!”, które nie utrzymało się na rynku[1].

W latach 90. aktywnie zaangażował się w działalność polityczną, reprezentując nurt eurosceptyczny. W wyborach w 1994 uzyskał we Francji mandat eurodeputowanego z ramienia Ruchu dla Francji, który zorganizował Philippe de Villiers[5]. Założył następnie Referendum Party, ugrupowanie domagające się przeprowadzenia referendum mającego na celu ustalenie relacji Wielkiej Brytanii z Unią Europejską. Ugrupowanie to w wyborach w 1997 wystawiło kandydatów w ponad 540 okręgach do Izby Gmin, a James Goldsmith wyłożył na jego kampanię około 20 milionów funtów szterlingów. Kandydaci Referendum Party otrzymali w skali kraju około 800 tysięcy głosów, nie zdobyli żadnych mandatów, przyczyniając się jednocześnie do porażki wyborczej kilkunastu torysów. Lider partii startował bez powodzenia w okręgu wyborczym Putney, gdzie dostał około 1,5 tysiąca głosów[6].

W 1976 otrzymał tytuł honorowy sir, w 1978 został oficerem Legii Honorowej[2].

Życie prywatne

Pierwszą żoną Jamesa Goldsmitha była córka boliwijskiego przedsiębiorcy Isabel Patiño, którą poślubił pomimo sprzeciwu jej rodziny i która zmarła kilka miesięcy później. Zawarł następnie związek małżeński z Ginette Lery. Jednocześnie w trakcie małżeństwa utrzymywał jawnie kochankę w Londynie, była to Annabel Vane-Tempest-Stewart, którą poślubił po zakończeniu drugiego małżeństwa rozwodem. Jednocześnie regularnie nadal spotykał się z Ginette Lery. W latach 90. jego partnerką życiową była ponadto Francuzka Laure Boulay de La Meurthe. James Goldsmith miał ośmioro dzieci[2] (w tym Zaca Goldsmitha). Był właścicielem nieruchomości we Francji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i Meksyku. W ostatnich latach życia chorował na raka trzustki, zmarł w 1997 na atak serca[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Sir James Michael Goldsmith (ang.). britannica.com. [dostęp 2016-04-18].
  2. ↑ a b c d e f g h i j Sir James Goldsmith, Financier, Dies at 64 (ang.). nytumes.com, 20 lipca 1997. [dostęp 2016-04-18].
  3. ↑ Billionaire with a Cause (ang.). vanityfair.com, 2 stycznia 2008. [dostęp 2016-04-18].
  4. ↑ 25 years ago: Driving back the raider at the gates of Goodyear Tire and Rubber Co. (ang.). cleveland.com, 27 listopada 2011. [dostęp 2016-04-18].
  5. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2016-04-18].
  6. ↑ Sir James Goldsmith (ang.). telegraph.co.uk, 21 lipca 1997. [dostęp 2016-04-18].