James Purefoy

James Purefoy

James Purefoy w czasie Comic-Conu 2012
Imię i nazwisko	James Brian Mark Purefoy
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1964 Taunton
Zawód	aktor, producent, reżyser
Współmałżonek	Holly Aird (1996-2002; rozwód) Jessica Adams (od 2014)
Lata aktywności	od 1986

James Brian Mark Purefoy^[1] (ur. 3 czerwca 1964^[2] w Taunton^[3]) – brytyjski aktor, producent i reżyser.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w klasie średniej w Taunton jako starszy syn Anthony’ego Chetwynda i Shirley (z domu Taylor) Purefoyów. Po ukończeniu Sherborne School w Sherborne, w hrabstwie Dorset, mając 16 lat pracował jako portier w Yeovil District Hospital^[4]. Studiował aktorstwo w szkole dramatycznej Central School of Speech and Drama^[5] w Londynie.

Kariera

W 1986 roku zadebiutował na scenie w sztuce Petera Shaffera Jeździec (Equus) jako Alan Strang, nastoletni pacjent, który poważnie okaleczył konie, oślepiając je. Zagrał także postać Romea w tragedii szekspirowskiej Romeo i Julia w Leatherhead, w hrabstwie Surrey oraz Waltera w przedstawieniu Mary Morgan na scenie Riverside Studios w Wielkim Londynie. W 1988 roku związał się z Royal Shakespeare Company, gdzie wystąpił w spektaklach: The Constant Couple, Makbet, Burza, Człowiek, który przyszedł na obiad (The Man Who Came to Dinner) w podwójnej roli Gene’a Saksa i Barbicana oraz Król Lear jako Edgar.

Po gościnnym udziale w serialach Jechać rozpędem (Coasting, 1990), ITV Książki przypadków Sherlocka Holmesa (The Casebook of Sherlock Holmes, 1991), ITV Boon (1991) oraz komedii telewizyjnej Channel 4 Bye Bye Baby (1992) z Benem Chaplinem i telefilmie sci-fi Carl May i jego żony (The Cloning of Joanna May, 1992), zadebiutował na dużym ekranie w filmie niezależnym Anioły (Angels, 1992) u boku Alfreda Moliny. Powrócił na scenę w roli Laertesa w tragedii szekspirowskiej Hamlet w Bristol Old Vic w Bristol (1991), jako Brian w sztuce Williama Gaminary W tył do góry karawany (Back Up the Hearse) i Niech oni wąchają kwiaty (Let them Sniff the Flowers) w Hampstead Theatre (1992), jako Roland Maule w komedii Noela Cowarda Obecny śmiech (Present Laughter) w londyńskim Globe Theatre (1993), Biff w sztuce Arthura Millera Śmierć komiwojażera (Death of a Salesman) u boku Jude’a Law w West Yorkshire Playhouse w Leeds (1994), Tony w Służący (The Servant) w Birmingham Repertory Theatre w Birmingham (1995).

Został dostrzeżony przez krytyków w roli psychopatycznego gwałciciela i oszusta w thrillerze telewizyjnym BBC Dyktowane warunki (Calling The Shots, 1993). W melodramacie kryminalnym Smaki lipca (Feast of July, 1995) u boku Embeth Davidtz i Bena Chaplina z muzyką Zbigniewa Preisnera zagrał postać Jedda Wainwrighta. W 1996 roku ponownie wstąpił do Royal Shakespeare Company w spektaklu Simona Callow Komedianci (Les Enfants du Paradis) w Barbakan. Wcielił się w postać dwornego obserwatora w telewizyjnej adaptacji powieści Anthony’ego Powella Channel 4 Taniec do czasu muzyki (A Dance to the Music of Time, 1997). Zabłysnął kreacją biseksualnego irlandzkiego piekarza w komedii Sypialnie i przedsionki (Bedrooms and Hallways, 1998). Wystąpił potem jako Hugh de Morville w przedstawieniu Paula Corcorana Cztery noce w Knaresborough (Four Nights in Knaresborough) w Tricycle Theatre (1999) i Loveless w sztuce Trevora Nunna Odnowienie (The Relapse) w National Theatre (2001).

Stworzył rolę enigmatycznego Edwarda, Czarnego Księcia Walii w sensacyjno-przygodowej komedii romantycznej Obłędny rycerz (A Knight’s Tale, 2001) z Heathem Ledgerem. Za kreację Jamesa w dramacie Ostatnie ujęcie (Photo Finish, 2003) otrzymał nagrodę Jury na festiwalu filmowym w Temecula w stanie Kalifornia. W serialu HBO Rzym (Rome, 2005–2007) wystąpił jako Marek Antoniusz.

Życie prywatne

Od 1996 do maja 2002 roku był żonaty z Holly Aird (ur. 1969), z którą ma syna Josepha (ur. 1997)^[6]. Spotykał się z Fay Ripley (1982–1993), Gwyneth Paltrow (2002), Piper Perabo i Marianą Toscą (2006)^[7]. W lipcu 2014 poślubił Jessicę Adams, z którą ma córkę Rose (ur. 2012).

Wybrana filmografia

Filmy fabularne

Filmy TV

Seriale TV

Przypisy

Bibliografia

• James Purefoy w bazie IMDb (ang.)
• James Purefoy w bazie Filmweb
• James Purefoy w bazie Notable Names Database (ang.)
• James Purefoy w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)