James Ryan (ur. 1983)

James Ryan

Pełne imię i nazwisko	James Andrew Cheyne Ryan
Pseudonim	Chucky
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1983 Christchurch
Wzrost	200 cm
Masa ciała	114 kg
Rugby union
Pozycja	wspieracz
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) Otago University RFC 2002–2008 Otago (NPC) 2005–2007 Highlanders (Super 12/14) 28 (10)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1999  Nowa Zelandia U-16 2000  Nowa Zelandia U-18 2001–2002  Nowa Zelandia U-19 2004  Nowa Zelandia U-21 2004 New Zealand Universities 2005–2006  Nowa Zelandia 9 (0)
Dorobek medalowy Mistrzostwa świata U-19 złoto Chile 2001 złoto Włochy 2002 Mistrzostwa świata U-21 złoto Szkocja 2004

James Ryan (ur. 10 lutego 1983 w Christchurch) – nowozelandzki rugbysta, trzykrotny złoty medalista juniorskich mistrzostw świata, seniorski reprezentant kraju, triumfator Pucharu Trzech Narodów 2005, prawnik.

Uczęszczał do Cathedral Grammar School w latach 1993–1995, gdzie ustanawiał rekordy w lekkoatletyce i pływaniu, z których ostatni został pobity dopiero w 2009 roku, oraz reprezentował szkołę i region w krykiecie i rugby union^[1]. Również w Christ’s College trenował krykieta^[1] i występował przez trzy lata w pierwszej drużynie rugby^[2], grając w lokalnych rozgrywkach Press Cup^[3], a za największy sukces uważał pokonanie w prestiżowym dorocznym pojedynku drużyny Christchurch Boys' High School, w której występowali wówczas późniejsi reprezentanci kraju Daniel Carter i Adam Thomson^[4][5]. Ukończył następnie prawo na University of Otago^[1][6][7].

W trakcie kariery sportowej związany był z klubem Otago University RFC^[8], w National Provincial Championship od 2002 roku reprezentował zaś Otago^[9], z którym dotarł do finału rozgrywek w edycji 2005^[10]. W 2005 roku znalazł się w regionalnej franszyzie Highlanders występującej w Super 12, w której spędził trzy sezony^[11]. W pierwszym wystąpił we wszystkich jedenastu spotkaniach, kolejnych dwóch zaś nie ukończył z powodu kontuzji^[7].

Reprezentował kraj w zespołach juniorskich – w 1999 roku w drużynie U-16, a rok później w Schoolboys^[7]. W latach 2001^[12] i 2002^[13] wraz z kadrą U-19 zwyciężał w mistrzostwach świata^[7]. Sukces ten powtórzył w 2004 roku z reprezentacją U-21^[14][15], w tym samym roku zagrał też dla zespołu New Zealand Universities^[16].

W 2005 roku otrzymał powołanie do seniorskiej kadry i zadebiutował w meczu z Fidżi^[17]. Wystąpił następnie z ławki rezerwowych w trzecim testmeczu przeciwko British and Irish Lions podczas ich tournée^[18] i wziął udział w trzech z czterech spotkań zakończonego triumfem Pucharu Trzech Narodów^[7][19]. Pozostał w składzie również na zakończoną sukcesem próbę zdobycia Wielkiego Szlema na Wyspach Brytyjskich, podczas której wystąpił w dwóch meczach^[7][20]. W kolejnym roku kontuzje ograniczyły jego powołania do kadry jedynie na kończącą sezon wyprawę do Europy, jednak obecność czterech innych wspieraczy spowodowała, iż pojawił się na boisku tylko w dwóch spotkaniach^[7]. Ogółem dla All Blacks wystąpił w dziewięciu testmeczach nie zdobywając punktów^[21].

W meczu z Chiefs w kwietniu 2007 roku doznał kontuzji kolana, która wyeliminowała go z walki o miejsce na Puchar Świata 2007^[22][23]. Przedłużająca się rehabilitacja spowodowała, iż pod koniec kwietnia 2008 roku ogłosił zawieszenie kariery sportowej^[24][25] i rozpoczął praktykę prawniczą^[1].

Przypisy