Jamhad
Mapa królestwa Szamszi-Adada I (1814-1781 p.n.e.) z zaznaczonym położeniem królestwa Jamhad
Jamhad, Jamchad – najpotężniejsze państwo w Syrii ze stolicą w Halab (dziś Aleppo) założone pod koniec XIX w. p.n.e. przez semickich Kananejczyków. Dominacja Jamhadu nad prawie całą północną Syrią trwała aż do najazdów Hetytów w XVII w. p.n.e. i powstania huryckiego imperium Mitanni.
Królowie amoryckiego Jamhadu
- Sumu-epuh (ok. 1809-1780 p.n.e.)
- Jarim-Lim I (ok. 1781-1765 p.n.e.)
- Hammurapi I (ok. 1765-1761 p.n.e.)
- Abba-El (ok. 1761-? p.n.e.)
- Jarim-Lim II (połowa XVIII w. p.n.e.)
- Nikmepa (2 poł. XVIII w. p.n.e.)
- Irkabtum (2 poł. XVIII w. p.n.e.)
- Jarim-Lim III (2 poł. XVIII w. p.n.e.)
- Hammurapi II (2 poł. XVIII w. p.n.e.)
Bibliografia
- Marek Stępień, Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000, s. 154.
Media użyte na tej stronie
Samsi Addu.PNG
Autor:
Map of the approximate extension of the kingdom of Samsi-Addu/Shamshi-Adad (1815-1775 BC) just before his death, with the territories given to his sons Ishme-Dagan (around Ekallatum) and Yasmakh-Addu (around Mari). The names of cities in capitals letters are the capitals of the main kingdoms of the Middle East at this time. The names of cities with question mark are for uncertain locations. Adapted from F. Joannès (dir.), Dictionnaire de la civilisation mésopotamienne, Paris, 2001, p. 751 (map by M. Sauvage) and D. Charpin, Hammu-rabi de Babylone, Paris, 2003, p. 306.
Autor:
- Near_East_topographic_map-blank.svg: Sémhur
- derivative work: Zunkir (talk)
Map of the approximate extension of the kingdom of Samsi-Addu/Shamshi-Adad (1815-1775 BC) just before his death, with the territories given to his sons Ishme-Dagan (around Ekallatum) and Yasmakh-Addu (around Mari). The names of cities in capitals letters are the capitals of the main kingdoms of the Middle East at this time. The names of cities with question mark are for uncertain locations. Adapted from F. Joannès (dir.), Dictionnaire de la civilisation mésopotamienne, Paris, 2001, p. 751 (map by M. Sauvage) and D. Charpin, Hammu-rabi de Babylone, Paris, 2003, p. 306.