Jamie Gillis

Jamie Gillis

Gillis przy CES w Las Vegas, 1999
Prawdziwe imię i nazwisko	Jamey Ira Gurman[1]
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1943[2] Nowy Jork[1]
Data i miejsce śmierci	19 lutego 2010[3] Nowy Jork[1]
Używane pseudonimy	Gary Paris, Derald Delancey, Jami Gillis, Jaimey Gillis, Derald Delancy, James Gillis, Sir Jamie Gillis, Dorian Patch, Jaimi Gillis, Jamie Gills, Jamey Gillis, Jaime Gillis, Jaimie Gillis, Jamie Grill, James Kleeman, Ronny Morgan, Buster Hymen, Al Cianelli[4], Jamie Smith, James Rugman (gej)[3]
Lata aktywności	1971-2004[3]
Narodowość	amerykańska, żydowska[3][4]
Liczba filmów	769 jako aktor (za IAFD)[3], 31 jako reżyser (za IAFD)[3]
Wzrost	180 cm[1][3]
Masa ciała	80 kg[3]
Kolor włosów	brązowy[4]
Kolor oczu	brązowy[4]

Jamie Gillis (ur. 20 kwietnia 1943 w Nowym Jorku, zm. 19 lutego 2010 tamże^[5]) – amerykański aktor, producent i reżyser filmów pornograficznych^[6][7]. Nazywany był „księciem porno”^[8].

W 2002 został umieszczony na dwunastym miejscu na liście 50. największych gwiazd branży porno wszech czasów przez periodyk Adult Video News^[9].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Nowym Jorku^[10][11] w rodzinie holenderskich Żydów^[12][13] jako Jamey Ira Gurman^[14]. Jego rodzice wybrali dla niego imię Jamie po kapitanie Jamie Waringu (w tej roli Tyrone Power), postaci melodramatu Henry’ego Kinga Czarny łabędź (1942), a on wziął imię Gillis od dziewczyny, z którą mieszkał, kiedy realizował swój pierwszy film^[15]. W 1970 ukończył studia na Uniwersytecie Columbia^[16].

Występował w przedstawieniach off-broadwayowskich^[17], w tym jako Tony w sztuce Lina (Rope, 1962)^[18]. Grał zarówno Laertesa, jak i Poloniusza w produkcji off-broadwayowej Hamlet^[19]. W latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku czytał poezję i recytował dzieła Williama Szekspira.

Kariera

Znudzony pracą taksówkarza kabaretu w Nowym Jorku, odpowiedział na reklamę „The Village Voice” dla modeli, rozpoczynając karierę w branży filmów dla dorosłych^[20]. W 1971 zadebiutował w filmie Miłość w deszczu (Love in the Rain)^[17]. Jednak po raz pierwszy użył pseudonimu Jamie Gillis w filmie Dynamite (1972).

Pojawił się w ponad 470 filmach jako aktor, w tym w Głębokim gardle 2 (ang. Deep Throat Part II, 1974) z Lindą Lovelace i Harrym Reemsem, a także Fireworks Woman (1975) w reżyserii Abe’a Snake’a z Erikiem Edwardsem, oraz The Opening of Misty Beethoven (1976), WaterPower (1976), Barbara Broadcast (1977), Obsessed (1977), Wanda Whips Wall Street (1981), Taboo IV (1985), Head Lock (1989), Adventures of Buttman (1989), Jamie Gillis and Africa (1990), Uncle Jamie’s Double Trouble (1991) i Luv Generation (2004).

Brał też udział w biseksualnych i gejowskich filmach pornograficznych, m.in. w scenie BDSM ze Zebedy Coltem w filmie Gerarda Damiano Historia Joanny (ang. The Story of Joanna, 1975)^[21].

W latach 80. XX wieku, gdy biznes filmów dla dorosłych przestawił się na przemysł wideo, Gillis zajął się produkcją i reżyserią filmów dla dorosłych^[22]. Był pionierem stylu znanym jako gonzo^[23]. Oprócz udziału w pierwszym filmie Johna „Buttmana” Stagliano Adventures of Buttman (1989), stworzył serię wideo On the Prowl (1989)^[24], gdzie wraz z gwiazdą Rene Morgan i kamerzystą Duckiem Dumontem podróżował limuzyną po North Beach w San Francisco, zabierając różnych mężczyzn, którzy uprawiali seks z Morgan w samochodzie. W rezultacie produkcja On the Prowl stała się najbardziej wpływowym wczesnym przykładem „reality pornography”, co wykorzystano potem w produkcji Oglądanie (ang. On The Lookout) w dramacie Paula Thomasa Andersona Boogie Nights (1997)^[24] z Markiem Wahlbergem, Julianne Moore i Burtem Reynoldsem.

Wystąpił jako projektant i szef Irene DaSilvy (Lindsay Wagner), żony detektywa Deke’a (Sylvester Stallone) w dreszczowcu sensacyjnym Bruce’a Malmutha Nocny jastrząb (Nighthawks, 1981)^[25], a także w dreszczowcu If Looks Could Kill (1986) jako adwokat Jack Devonoff^[26] oraz filmie fantasy Kosmiczny mściciel (Alien Space Avenger, 1989)^[27] w roli biznesmena^[28].

Był współproducentem amatorskiej serii Eda Powersa Sprośne debiutantki (Dirty Debutantes, 1989). Następnie zaczął tworzyć własne filmy porno, niektóre z nich nakręcone we Francji (1993), gdzie mógł pochwalić się znajomością języka francuskiego^[29]. W uhonorowanej XRCO Award Niewolnicy (Slave To Love, 1993) zagrał ksiądza w finałowej scenie spowiedzi z Sierrą. Nigdy nie robiąc tajemnicy ze swojej biseksualności, Gillis nakręcił swój pierwszy homoseksualny film porno Brute Force (1997) i sadomasochistyczny teledysk Humiliation Of Heidi (2000)^[30], w którym tak naprawdę nie wykonywał aktów seksualnych, ale raczej wydawał rozkazy pozostałym członkom obsady.

W styczniu 2002 znalazł się na 12. miejscu najpopularniejszych gwiazd porno wszech czasów^[17]. Został wprowadzony do Sali Sław AVN Award (Adult Video News)^[1] i XRCO Award (X-rated Critics Organization)^[31].

Życie prywatne

Był związany z Amber Lynn (1984)^[32] i autorką książek kucharskich Zarelą Martinez (2003-2010)^[33].

We wrześniu 2009 zdiagnozowano u niego raka skóry^[17]. Zmarł 19 lutego 2010 w Nowym Jorku w wieku 66 lat na czerniaka^[13][19].

Nagrody

Przypisy