Jamie Murray
_(49307390913).jpg) | |
| Pełne imię i nazwisko | James Robert Murray |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 lutego 1986 |
| Wzrost | 191 cm |
| Gra | leworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2004 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Trener | Louis Cayer, Alan MacDonald |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 834 (22 maja 2006) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 27 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (4 kwietnia 2016) |
| Australian Open | W (2016) |
| Roland Garros | QF (2017, 2020) |
| Wimbledon | F (2015) |
| US Open | W (2016) |
Jamie Murray, właśc. James Robert Murray (ur. 13 lutego 1986 w Dunblane) – szkocki tenisista, reprezentant Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa, mistrz Wimbledonu 2007, 2017 oraz US Open 2017, 2018 i 2019 w grze mieszanej, mistrz Australian Open 2016 oraz US Open 2016 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, olimpijczyk.
Jamie Murray jest starszym bratem Andy’ego – również tenisisty, zwycięzcy singlowych turniejów wielkoszlemowych oraz medalisty igrzysk olimpijskich.
Kariera tenisowa
Karierę tenisową Murray rozpoczął w 2004, skupiając swoje umiejętności na grze podwójnej.
W grze podwójnej jest mistrzem 27 turniejów zaliczanych do cyklu ATP Tour oraz przegrał w 28 finałach. W sezonie 2016 wygrał Australian Open i US Open, partnerując Bruno Soaresowi. W 2015 roku został pokonany w finałach Wimbledonu i US Open, grając wspólnie z Johnem Peersem, a w 2021 roku osiągnął finał US Open razem z Soaresem.
Murray 8-krotnie awansował do finału zawodów Wielkiego Szlema w mikście, odnosząc 5 triumfów.
W kwietniu 2007 Murray zadebiutował w reprezentacji brytyjskiej w Pucharze Davisa. Powołany na mecz z Holendrami, zdobył punkt w deblu razem z Gregiem Rusedskim, który po tym meczu ogłosił zakończenie kariery sportowej. Murray rozegrał także przegrany pojedynek singlowy, ale nie miało to znaczenia dla końcowego rezultatu spotkania, korzystnego dla Brytyjczyków.
Najwyżej sklasyfikowany w zestawieniu deblistów był na 1. miejscu (4 kwietnia 2016). Na szczycie listy znajdował się łącznie przez 9 tygodni.
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (27–28)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 30 lipca 2006 | Los Angeles | Twarda |  Eric Butorac | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 1 października 2006 | Bangkok | Twarda (hala) |  Andy Murray |  Jonatan Erlich Andy Ram | 2:6, 6:2, 4–10 |
| Zwycięzca | 1. | 18 lutego 2007 | San José | Twarda (hala) | Eric Butorac |  Chris Haggard Rainer Schüttler | 7:5, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 2. | 25 lutego 2007 | Memphis | Twarda (hala) | Eric Butorac |  Julian Knowle Jürgen Melzer | 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 23 czerwca 2007 | Nottingham | Trawiasta | Eric Butorac | Joshua Goodall Ross Hutchins | 4:6, 6:3, 10–5 |
| Zwycięzca | 4. | 17 lutego 2008 | Delray Beach | Twarda |  Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 3:6, 10–6 |
| Finalista | 3. | 20 kwietnia 2008 | Estoril | Ceglana |  Kevin Ullyett | Jeff Coetzee Wesley Moodie | 2:6, 6:4, 8–10 |
| Finalista | 4. | 22 czerwca 2008 | Nottingham | Trawiasta | Jeff Coetzee |  Bruno Soares Kevin Ullyett | 2:6, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 5. | 7 listopada 2010 | Walencja | Twarda (hala) | Andy Murray |  Mahesh Bhupathi Maks Mirny | 7:6(8), 5:7, 10–7 |
| Zwycięzca | 6. | 25 września 2011 | Metz | Twarda (hala) | André Sá |  Lukáš Dlouhý Marcelo Melo | 6:4, 7:6(7) |
| Zwycięzca | 7. | 9 października 2011 | Tokio | Twarda | Andy Murray | František Čermák Filip Polášek | 6:1, 6:4 |
| Finalista | 5. | 5 lutego 2012 | Montpellier | Twarda (hala) |  Paul Hanley |  Nicolas Mahut Édouard Roger-Vasselin | 4:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 8. | 14 kwietnia 2013 | Houston | Ceglana | John Peers | Bob Bryan Mike Bryan | 1:6, 7:6(3), 12–10 |
| Zwycięzca | 9. | 28 lipca 2013 | Gstaad | Ceglana | John Peers |  Pablo Andújar Guillermo García-López | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 29 września 2013 | Bangkok | Twarda (hala) | John Peers |  Tomasz Bednarek Johan Brunström | 6:3, 3:6, 10–6 |
| Finalista | 6. | 6 października 2013 | Tokio | Twarda | John Peers | Rohan Bopanna Édouard Roger-Vasselin | 6:7(5), 4:6 |
| Zwycięzca | 11. | 4 maja 2014 | Monachium | Ceglana | John Peers | Colin Fleming Ross Hutchins | 6:4, 6:2 |
| Finalista | 7. | 15 czerwca 2014 | Londyn | Trawiasta | John Peers | Alexander Peya Bruno Soares | 6:4, 6:7(4), 4–10 |
| Finalista | 8. | 23 sierpnia 2014 | Winston-Salem | Twarda | John Peers |  Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 9. | 28 września 2014 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | John Peers | Marcin Matkowski Leander Paes | 6:3, 6:7(5), 5–10 |
| Zwycięzca | 12. | 11 stycznia 2015 | Brisbane | Twarda | John Peers |  Ołeksandr Dołhopołow Kei Nishikori | 6:3, 7:6(4) |
| Finalista | 10. | 15 lutego 2015 | Rotterdam | Twarda (hala) | John Peers |  Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 6:3, 3:6, 8–10 |
| Finalista | 11. | 26 kwietnia 2015 | Barcelona | Ceglana | John Peers |  Marin Draganja Henri Kontinen | 3:6, 7:6(6), 9–11 |
| Finalista | 12. | 11 lipca 2015 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Peers | Jean-Julien Rojer Horia Tecău | 6:7(5), 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 13. | 2 sierpnia 2015 | Hamburg | Ceglana | John Peers | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 2:6, 6:3, 10–8 |
| Finalista | 13. | 12 września 2015 | US Open, Nowy Jork | Twarda | John Peers | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 14. | 25 października 2015 | Wiedeń | Twarda | John Peers | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:4, 6:7(3); 6–10 |
| Finalista | 15. | 1 listopada 2015 | Bazylea | Twarda (hala) | John Peers | Alexander Peya Bruno Soares | 5:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 14. | 16 stycznia 2016 | Sydney | Twarda | Bruno Soares | Rohan Bopanna Florin Mergea | 6:3, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 15. | 30 stycznia 2016 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Bruno Soares |  Daniel Nestor Radek Štěpánek | 2:6, 6:4, 7:5 |
| Finalista | 16. | 18 kwietnia 2016 | Monte Carlo | Ceglana | Bruno Soares | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:4, 0:6, 6–10 |
| Finalista | 17. | 31 lipca 2016 | Toronto | Twarda | Bruno Soares | Ivan Dodig Marcelo Melo | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 16. | 10 września 2016 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bruno Soares | Pablo Carreño-Busta Guillermo García-López | 6:2, 6:3 |
| Finalista | 18. | 14 stycznia 2017 | Sydney | Twarda | Bruno Soares | Wesley Koolhof Matwé Middelkoop | 3:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 17. | 5 marca 2017 | Acapulco | Twarda | Bruno Soares | John Isner Feliciano López | 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 18. | 18 czerwca 2017 | Stuttgart | Trawiasta | Bruno Soares | Oliver Marach Mate Pavić | 6:7(4), 7:5, 10–5 |
| Zwycięzca | 19. | 25 czerwca 2017 | Londyn | Trawiasta | Bruno Soares | Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin | 6:2, 6:3 |
| Finalista | 19. | 20 sierpnia 2017 | Cincinnati | Twarda | Bruno Soares | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 6:7(6), 4:6 |
| Finalista | 20. | 8 października 2017 | Tokio | Twarda | Bruno Soares | Ben McLachlan Yasutaka Uchiyama | 4:6, 6:7(1) |
| Finalista | 21. | 5 stycznia 2018 | Doha | Twarda | Bruno Soares | Oliver Marach Mate Pavić | 2:6, 6:7(6) |
| Zwycięzca | 20. | 3 marca 2018 | Acapulco | Twarda | Bruno Soares | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 7:5 |
| Finalista | 22. | 24 czerwca 2018 | Londyn | Trawiasta | Bruno Soares | Henri Kontinen John Peers | 4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 21. | 5 sierpnia 2018 | Waszyngton | Twarda | Bruno Soares | Mike Bryan Édouard Roger-Vasselin | 3:6, 6:3, 10–4 |
| Zwycięzca | 22. | 19 sierpnia 2018 | Cincinnati | Twarda | Bruno Soares | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 4:6, 6:3, 10–6 |
| Finalista | 23. | 14 października 2018 | Szanghaj | Twarda | Bruno Soares | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 23. | 12 stycznia 2019 | Sydney | Twarda | Bruno Soares | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 24. | 28 kwietnia 2019 | Barcelona | Ceglana | Bruno Soares | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 4:6, 6:7(4) |
| Finalista | 25. | 29 sierpnia 2020 | Nowy Jork | Twarda | Neal Skupski | Pablo Carreño-Busta Alex de Minaur | 2:6, 5:7 |
| Finalista | 26. | 1 listopada 2020 | Wiedeń | Twarda (hala) | Neal Skupski | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:7(5), 5:7 |
| Zwycięzca | 24. | 13 listopada 2020 | Sofia | Twarda (hala) | Neal Skupski | Jürgen Melzer Édouard Roger-Vasselin | walkower |
| Zwycięzca | 25. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda | Bruno Soares | Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:3, 7:6(7) |
| Finalista | 27. | 10 września 2021 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bruno Soares | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:3, 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 26. | 31 października 2021 | Petersburg | Twarda (hala) | Bruno Soares |  Andriej Gołubiew Hugo Nys | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 28. | 20 lutego 2022 | Rio de Janeiro | Ceglana | Bruno Soares |  Simone Bolelli Fabio Fognini | 5:7, 7:6(2), 6–10 |
| Zwycięzca | 27. | 27 sierpnia 2022 | Winston-Salem | Twarda | Matthew Ebden | Hugo Nys Jan Zieliński | 6:4, 6:2 |
Gra mieszana (5–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 7 lipca 2007 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Jelena Janković | Alicia Molik Jonas Björkman | 6:4, 3:6, 6:1 |
| Finalista | 1. | 3 września 2008 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Liezel Huber | Cara Black Leander Paes | 6:7(6), 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 16 lipca 2017 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Martina Hingis | Heather Watson Henri Kontinen | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 9 września 2017 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Martina Hingis |  Chan Hao-ching Michael Venus | 6:1, 4:6, 10–8 |
| Finalista | 2. | 15 lipca 2018 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Wiktoryja Azaranka | Nicole Melichar Alexander Peya | 7:6(1), 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 8 września 2018 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | Alicja Rosolska Nikola Mektić | 2:6, 6:3, 11–9 |
| Zwycięzca | 5. | 7 września 2019 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | Chan Hao-ching Michael Venus | 6:2, 6:3 |
| Finalista | 3. | 1 lutego 2020 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Bethanie Mattek-Sands | Barbora Krejčíková Nikola Mektić | 7:5, 4:6, 1–10 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-09-03] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-09-03] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
.svg)
Flag of Spain.svg
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flaga Finlandii
Flag of Chinese Taipei for Olympic games.svg
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.