Jamraj pręgowany

Jamraj pręgowany
	Perameles gunnii
	J.E. Gray, 1838
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	ssaki niższe
Nadrząd	australotorbowe
Rząd	jamrajokształtne
Rodzina	jamrajowate
Podrodzina	jamraje
Rodzaj	jamraj
Gatunek	jamraj pręgowany
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie

Jamraj pręgowany^[4] (Perameles gunnii) – gatunek niewielkiego ssaka z podrodziny jamrajów (Peramelinae) w rodzinie jamrajowatych (Peramelidae).

Zasięg występowania

Jamraj pręgowany występuje w północnej i wschodniej Tasmanii, włącznie z Wyspą Bruny; utrzymuje się również (w bardzo małej ilości) w skrajnie południowo-wschodniej Australii (południowa Wiktoria)^[5]^[6].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy opisał w 1838 roku angielski zoolog John Edward Gray^[2]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Gray wskazał „Van Diemen’s Land” (tj. Tasmania) w Australii^[2].

Wygląd

Długość ciała 27–35 cm, długość ogona 7–11 cm; masa ciała 0,5–1,1 kg w Wiktorii i 0,5–1,4 kg na Tasmanii^[5]. Ssak podobny do szczura: pysk wydłużony, duże uszy, kończyny krótkie z długimi pazurami. Sierść szorstka, jasnobrunatna lub szara (pasiasta). Brzuch biały.

Tryb życia

Żyje w lasach i na obszarach trawiastych, jest aktywny nocą. Przeważnie żywi się bezkręgowcami i dżdżownicami, ryjąc pyskiem w ziemi, zręcznie go wykopując. Ciąża trwa ok. 11 dni i jest jednym z najkrótszych okresów występowania u ssaków. W miocie rodzi się maksymalnie 4-5 młodych. Samica ma aż 8 sutków. Młode przez 8 tygodni po porodzie przebywają w torbie lęgowej matki.

Jamraje pręgowane są agresywne, wojownicze i prowadzą samotny tryb życia. Samce jamrajów zajmują ogromne terytoria, przyłączając się do samicy tylko podczas okresu godowego.

Przypisy

↑ Perameles gunnii, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b ^c J.E. Gray. Notes on the above, with descriptions of two new Species. „Annals of Natural History”. 1, s. 107, 1838. (ang.).
↑ J.J. Woinarski J.J., A.A.A.A. Burbidge A.A.A.A., Perameles gunnii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-07-30] (ang.).
↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 10. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b Ch. Dickman: Family Peramelidae (Bandicoots and Echymiperas). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 391. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Species Perameles gunnii. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-07-30].

[itis-1] Perameles gunnii, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Gray-2] J.E. Gray. Notes on the above, with descriptions of two new Species. „Annals of Natural History”. 1, s. 107, 1838. (ang.).

[iucn-3] J.J. Woinarski J.J., A.A.A.A. Burbidge A.A.A.A., Perameles gunnii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-07-30] (ang.).

[Cichocki&inni-4] W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 10. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Dickman-5] Ch. Dickman: Family Peramelidae (Bandicoots and Echymiperas). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 391. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Species Perameles gunnii. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-07-30].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne