Jan Łukasiewicz (pilot)

Jan Łukasiewicz

Kapitan Jan Łukasiewicz (ze zbiorów NAC)
kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1900 Czerniowce
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 1934 Edwinowo
Przebieg służby
Lata służby	1919–1934
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	4 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie), 6 pułk strzelców podhalańskich, 2 pułk lotniczy, 6 pułk lotniczy, 3 pułk lotniczy, 4 pułk lotniczy
Stanowiska	młodszy oficer, instruktor, oblatywacz, oficer taktyczny eskadry, dowódca plutonu treningowego (w 6 PL), dowódca 141 Eskadry Myśliwskiej (w 4 PL)
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Samolot PZL P.7, taki, na jakim zginął Jan Łukasiewicz

Jan Łukasiewicz (ur. 22 grudnia 1900 w Czerniowcach na Bukowinie, zm. 3 stycznia 1934 w Edwinowie) – kapitan pilot Wojska Polskiego.

Życiorys

Jan Łukasiewicz pochodził z rodziny ormiańskiej. Był synem Ludwika i Wilhelminy z Kierekjartów. Zdał maturę 2 marca 1918 roku w Wiedniu. W kwietniu 1919 roku wstąpił jako ochotnik do 4 Dywizji gen. Żeligowskiego. Od 5 kwietnia do 7 listopada 1921 roku był uczniem XIII klasy Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. W 1922 roku został mianowany na stopień podporucznika i wcielony do 6 pułku strzelców podhalańskich.

Wystąpił o odkomenderowanie do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, skąd, po ukończonym kursie pilotażu, w 1924 roku został skierowany na praktykę do 2 pułku lotniczego w Krakowie, po odbyciu której przeniesiono go do 6 pułku lotniczego we Lwowie, w którym służył do 17 maja 1928 roku, na stanowiskach młodszego oficera, instruktora, oblatywacza, oficera taktycznego eskadry i dowódcy plutonu treningowego.

W 1928 roku został odkomenderowany na kurs pilotażu myśliwskiego w 3 pułku lotniczym, po którego ukończeniu przeszedł do służby w Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu, gdzie pełnił funkcje dowódcy plutonu, a następnie eskadry szkolnej i instruktora pilotażu. 20 marca 1933 roku został mianowany dowódcą 141 eskadry myśliwskiej w 4 pułku lotniczym w Toruniu.

Zginął śmiercią lotnika 3 stycznia 1934 roku w czasie lotu na samolocie PZL P.7 nr 6-83, w wypadku w majątku Edwinowo. Szczegóły wypadku opisywała prasa^[1].

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie (kwatera 46, grób 139)^[2].

Awanse

• plutonowy – 1918
• podporucznik – 1922
• porucznik – 15 maja 1924
• kapitan – 12 marca 1933 ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 35. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[3]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[4]
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[5][4]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[6]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[6]
• Odznaka Pilota^[6]
• Państwowa Odznaka Sportowa^[6]
• Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)^[6]

Upamiętnienie

W Czerniowcach, miejscu urodzenia Łukasiewicza, na miejscowym cmentarzu znajduje się jego symboliczny grób^[7].

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Łukasiewicz Jan – kapitan pilot. W: Adam Popiel: Pamięci poległych lotników 1933–1939. T. 32. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1987, s. 46–47, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0613-6.
• Profil Jana Łukasiewicza na stronie niebieskaeskadra.pl. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2014-12-26].