Jan Ślusarczyk
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | Polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
    | |
Jan Ślusarczyk (ur. 20 listopada 1903 w Bąkowej Górze, pow. Radomsko, zm. 31 sierpnia 1980 w Warszawie) – rzeźbiarz, malarz i pedagog, profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Życiorys
Ukończył Szkołę Sztuk Zdobniczych i Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom ASP na Wydziale Rzeźby – 1939 r. W roku 1945 wstąpił do ZPAP. Od 1945 roku brał czynny udział w pracy artystycznej. Udział we wszystkich wystawach rzeźby okręgowych i ogólnopolskich oraz Wystawie XV-lecia PRL. W roku 1946 brał udział w I Wystawie Malarstwa „Ruiny Warszawy” – nagroda. W latach 1946–1948 wykonywał szereg prac dla Domu Wojska Polskiego i Muzeum Wojska Polskiego[1].
Przez trzydzieści pięć lat powojennego życia Jan Ślusarczyk pełnił wiele różnych funkcji społecznych, zarówno w Okręgu Warszawskim czy Zarządzie Głównym Związku Polskich Artystów Plastyków, jak i z powołania Ministerstwa Kultury i Sztuki. Był też członkiem artystycznych Komisji kwalifikacyjnych i sądów konkursowych. Srebrny Krzyż Zasługi przyznano mu w 1946 roku. Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju w 1978 roku, odznakę Zasłużonego Działacza Kultury uzyskał w 1979 roku. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymał w 1980 roku[2].
na Nowym Cmentarzu w Zakopanem,
w tym grobowcu pochowany jest Jan Ślusarczyk, którego żona była z domu Mamcarz
Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kw. F1-2-15)[3].
Konkursy – nagrody i wyróżnienia
- Nagroda ZPAP na I Wystawie Malarstwa pt. „Ruiny Warszawy” za obraz „Plac Grzybowski”
- II nagroda na konkursie ceramiki MKiS
- I nagroda na konkursie ceramiki MKiS
- Wyróżnienie na Konkursie Olimpijskim
- I nagroda za Sarkofag gen. Świerczewskiego
- I nagroda MKiS na konkursie „Puchar Tatr”
- Wyróżnienie na konkursie „Łuk Triumfalny” – Lublin[1].
Prace Jana Ślusarczyka zostały opisane w publikacji Danuty Wróblewskiej Jan Ślusarczyk – rzeźba[2].
Ważniejsze realizacje
- 1948–1949 – sarkofag gen. Karola Świerczewskiego – Cmentarz Wojskowy na Powązkach, Warszawa[4]
- 1951 – Pomnik Wdzięczności dla Armii Radzieckiej – Białystok
- 1953-1955 – kompleks rzeźb w Parku Kultury w Chorzowie m.in. Pomnik Hutnika
- 1955 – płaskorzeźba na gmachu Ministerstwa Finansów – Warszawa
- 1956 – rzeźby dekoracyjne na Grand Hotelu – Warszawa
- 1959 – konserwacja kamienicy pod Św. Krzysztofem w Kazimierzu Dolnym
- 1962-1963 – konserwacja rzeźb w Natolinie, Królikarni, Supraślu
- 1964-1965 – prace rekonstrukcyjno-konserwatorskie w Deir-el-Bahari w Egipcie[1].
- 1970 – Pomnik Braterstwa Broni w Siemiatyczach[2].
Wystawy indywidualne
- 1962 – Wystawa Rzeźb (66 prac) – Warszawa, Łazienki – Pomarańczarnia
- 1964 – Wystawa Rzeźby – Olsztyn
- 1965 – Wystawa szkiców malarskich z Egiptu – Warszawa, Galeria MDM
- 1968 – Wystawa portretów „Przywódcy i działacze ruchu ludowego” – Warszawa – gmach NK ZSL[1]
- 1974 – Wystawa indywidualna „Portrety Indian” w Montrealu (Lobby Place Ville Marie)
- 1975 – Wystawa indywidualna rzeźb „Portrety ludzi wsi” w Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu
- 1978 – Uroczystość 75-lecia urodzin połączona z 30-leciem pracy pedagogicznej w warszawskiej uczelni plastycznej
- 1980 – Wystawa indywidualna „Rzeźby Jana Ślusarczyka” w salach Arsenału (Biuro Wystaw Artystycznych) w Białymstoku[2].
W Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu znajduje się „Galeria głów” dłuta Jana Ślusarczyka[5].
Galeria
Pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej w Białymstoku
Rzeźba żołnierza z Pomnika Wdzięczności Armii Radzieckiej w Białymstoku
Supraporty na gmachu Ministerstwa Finansów w Warszawie
Główne wejście do Ministerstwa Finansów
Pomnik Hutnika Chorzów
Przypisy
- ↑ a b c d Katalog wystawy indywidualnej „Rzeźby Jana Ślusarczyka” w salach Arsenału (Biuro Wystaw Artystycznych) w Białymstoku w marcu 1980.
- ↑ a b c d D. Wróblewska Jan Ślusarczyk – rzeźba. Krajowa Agencja Wydawnicza. Białystok 1988 r. s. 31.
- ↑ śp. Jan Ślusarczyk
- ↑ Juliusz Jerzy Malczewski: Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1975, s. 54.
- ↑ www.muzeumrolnictwa.pl. (2012-02-22).
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Autor: Adam-dalekie-pole, Licencja: CC BY-SA 3.0
ul. Świętokrzyska 12. Płaskorzeźby (Supraporty) te zostały wykonane w 1955 r. przez rzeźbiarza Jana Ślusarczyka. Przedstawiają: 1 –Taniec, 2 –Praca 3 –Hodowla.
Karol Świerczewski grób - Warszawa, Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Autor: AnneMarrie, Licencja: CC BY-SA 3.0
Baretka Odznaki honorowej "Zasłużony dla Kultury Polskiej"
Autor: Adam-dalekie-pole, Licencja: CC BY-SA 3.0
W listopadzie 1951 r. został wzniesiony w parku Planty w pobliżu fontanny pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej dłuta Jana Ślusarczyka. Pomnik miał 12 metrów wysokości, na cokole stała sylwetka żołnierza –oswobodziciela z bronią w ręku. Po bokach głównego pomnika znajdowały się dwa mniejsze przedstawiające dwóch klęczących żołnierzy. 14 sierpnia 1990 r. zdemontowano pomnik, na białostockich Plantach. Pomnik przeniesiono na cmentarz wojskowy w pobliżu ul Kawaleryjskiej i ul. Ciołkowskiego, stanął on w sąsiedztwie grobów żołnierzy radzieckich – zgodnie z wolą większości społeczeństwa. W czasie demontażu na Plantach panował spokój, co dobrze świadczyło o mieszkańcach Białegostoku. Jak powiedział znany białostocki przewodnik: „Po śmierci wszyscy są równi, niema wrogów ani przyjaciół, a wspominać warto wszystkich, którzy odeszli.”
Autor: Adam-dalekie-pole, Licencja: CC BY-SA 3.0
ul. Świętokrzyska 12. Płaskorzeźby te zostały wykonane w 1955 r. przez rzeźbiarza Jana Ślusarczyka. Przedstawiają: 1 –Taniec, 2 –Praca 3 –Hodowla.
Autor: Adam-dalekie-pole, Licencja: CC BY-SA 3.0
W listopadzie 1951 r. został wzniesiony w parku Planty w pobliżu fontanny pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej dłuta Jana Ślusarczyka.
- Pomnik miał 12 metrów wysokości, na cokole stała sylwetka żołnierza –oswobodziciela z bronią w ręku. Po bokach głównego pomnika znajdowały się dwa mniejsze przedstawiające dwóch klęczących żołnierzy. 14 sierpnia 1990 r. zdemontowano pomnik, na białostockich Plantach. Został on przeniesiono na cmentarz wojskowy w pobliżu ul Kawaleryjskiej i ul. Ciołkowskiego, stanął on w sąsiedztwie grobów żołnierzy radzieckich – zgodnie z wolą większości społeczeństwa. W czasie demontażu na Plantach panował spokój, co dobrze świadczyło o mieszkańcach Białegostoku.