Jan Głowacz Leżeński (zm. 1399)

Jan Gowacz Leżeński
Herb
Nałęcz
Rodzina

Leżeńscy herbu Nałęcz

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 1399
Wielkie Księstwo Litewskie

Żona

Jadwiga z Leżenic

Dzieci

Abraham Głowacz ze Zbąszynia
Jan Głowacz Leżeński (ur. ok. 1390)

Jan Głowacz Leżeński (zm. 12 sierpnia 1399 w Bitwie nad Worsklą) – magnat herbu Nałęcz, rycerz króla Władysława Jagiełły, wojewoda czerski i płocki, starosta Łęczycki od 1392[1], a w 1399 wojewoda łęczycki[2]. Protoplasta rodu Leżeńskich[1].

Według legend niektórych herbarzy Jan Leżeński „Głowacz” był jednym z dwóch synów króla Kazimierza Wielkiego[3] – ostatniego z rodu Piastów i Esterki. Wraz ze swoim bratem Niemierzą został oddany pod opiekę do Abrahama z Nowego Dworu. Był właścicielem posiadłości w Leżenicach, gdzie w 1390 roku założył parafię i wybudował pierwszy kościół. W 1393 roku król Władysław Jagiełło nadał synom Abrahama z Nowego Dworu – Niemierzy, Janowi Głowaczowi Leżeńskiemu i Abrahamowi zamki Zbąszyń i Kiebłowo wraz z przyległymi miastami i wsiami. Był to akt wdzięczności za sumy pieniędzy pożyczone królowi Ludwikowi Węgierskiemu oraz królowym Elżbiecie Łokietkównie i Jadwidze[4][5]. Jan Głowacz Leżeński był żonaty z Jadwigą z Leżenic i miał z nią dwóch synów, Abrahama Leżeńskiego, który później przyjął nazwisko Zbąski i piastował urząd sędziego poznańskiego oraz Jana „Głowacza” Leżeńskiego.

Przypisy

Bibliografia

  • Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk Poznań 2003 s. 174

Media użyte na tej stronie

POL COA Nałęcz.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez Avalokitesvara ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Nałęcz