Jan (Bratolubow)
| Siergiej Bratolubow | |
| Arcybiskup uljanowski | |
_cropped.jpg) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 16 czerwca 1882 |
| Data i miejsce śmierci | 27 lutego 1968 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup uljanowski | |
| Okres sprawowania | 1953–1959 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | 1907 |
| Prezbiterat | do 1907 |
| Chirotonia biskupia | 1 sierpnia 1923 |
| Data konsekracji | 1 sierpnia 1923 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | Tichon (Oboleński), Mikołaj (Mogilewski), Innocenty (Letiajew) | ||||||
| |||||||
Jan, imię świeckie Siergiej Wasiljewicz Bratolubow (ur. 16 czerwca 1882 w Kazaniu, zm. 27 lutego 1968 w Uljanowsku) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Był synem prawosławnego protoprezbitera. W rodzinnym Kazaniu ukończył seminarium, a następnie Akademię Duchowną, uzyskując w 1906 stopień kandydata nauk teologicznych. Po otrzymaniu dyplomu został skierowany do pracy w seminarium duchownym w Symbirsku w charakterze asystenta inspektora. W roku następnym złożył wieczyste śluby mnisze przed arcybiskupem symbirskim i syzrańskim Jakubem, po czym objął obowiązki asystenta nadzorcy w szkole duchownej w Ust'-Sysolsku. W 1912 otrzymał godność archimandryty. Przez kolejne pięć lat kierował szkołą duchowną w Mohylewie, po czym sprawował kolejno obowiązki przełożonego monasteru Trójcy Świętej w Tiumeni oraz monasteru Ikony Matki Bożej „Znak” w Tobolsku[1].
Biskup
W 1923 przyjął chirotonię biskupią z rąk patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Tichona. Został wówczas wikariuszem eparchii tobolskiej i tiumeńskiej z tytułem biskupa bieriezowskiego[1]. W eparchii tobolskiej propagował kult Jana Maksymowicza, biskupa tobolskiego[2].
Już w roku następnym biskup Jan został skierowany do eparchii sarapulskiej jako jej wikariusz, biskup wotkiński. Następnie był biskupem szackim, wikariuszem eparchii tambowskiej (1927), ordynariuszem eparchii uralskiej (1929–1930) i biskupem kurgańskim (1930–1931). Jego służbę w Kurganie przerwało aresztowanie i skazanie na pięć lat pozbawienia wolności za działalność antyradziecką. Karę odbywał początkowo w łagrze w Taszkencie, a następnie w Bek-Budi. W 1936 został zwolniony, lecz już rok później aresztowano go ponownie. Skazany na dziesięć lat łagrów, został zwolniony przedterminowo w 1942[1]. Bezpośrednio po opuszczeniu obozu został dowieziony na Sobór Biskupów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (pierwszy od Soboru Lokalnego w 1918)[3]. W 1943 został powołany na katedrę iżewską, na której pozostał przez dwa lata. Następnie od 1945 do 1948 był arcybiskupem ufijskim, po czym został przeniesiony w stan spoczynku i skierowany do monasteru w Żyrowicach. W 1953 mianowano go arcybiskupem uljanowskim[1].
Jako biskup żył wyjątkowo skromnie, często zachowywał się jak jurodiwy, wierni przypisywali mu dar jasnowidzenia[1]. Wielokrotnie odbywał wizytacje w cerkwiach swojej eparchii. W 1959 władze radzieckie zlikwidowały eparchię uljanowską. Biskup Jan pozostał w Uljanowsku jako hierarcha w stanie spoczynku, tam też w 1968 zmarł. Został pochowany na cmentarzu miejskim w Uljanowsku w pobliżu cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f ИОАНН, архиепископ Ульяновский (в миру Братолюбов Сергей Васильевич)
- ↑ Kuczyńska M.: Z zachodu na wschód. Obywatele Rzeczypospolitej na ołtarzach Cerkwi rosyjskiej. Kraków: Collegium Columbinum, 2011, s. 153–155. ISBN 978-83-7624-073-2.
- ↑ Cypin W.: Archijerejskij Sobor. Prawosławnaja Encikłopiedija, 11 grudnia 2008. [dostęp 2011-12-29]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Право ношения креста на клобуке (22 февраля 1945 во внимание к архипастырским трудам и патриотической деятельности)