Jan Adamowicz
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | po 1944 |
| Poseł I kadencji Sejmu (II RP) | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
Jan Adamowicz (ur. 11 lipca 1871 w Jaszunach pod Wilnem, zm. po 1944) – polski polityk, samorządowiec, poseł na Sejm Litwy Środkowej i Sejm I kadencji, rolnik[1].
Życiorys
Urodził się w rodzinie Józefa i Katarzyny z domu Duszkiewicz – szlachty zaściankowej pochodzącej guberni kijowskiej, która osiadła na Litwie po powstaniu styczniowym. Jan Adamowicz ukończył cztery klasy szkoły realnej w Wilnie.
Po śmierci ojca przerwał naukę szkolną i podjął pracę. Od 1886 pracował na kolei zaś od 1888 w handlu w Petersburgu. Kształcił się także przez samokształcenie. W latach 1891–1895, jako żołnierz armii rosyjskiej, podróżował po Afryce. Po zakończeniu służby pracował w probierni okręgowej w Wilnie skąd został zwolniony za działalność socjalistyczną i wykonywał zawód urzędnika prywatnego. Od 1902 żonaty ze Stanisławą z domu Kowalewska. Małżeństwo miało dwóch synów, z których jeden był inwalidą. Adamowicz w 1903 ponownie został powołany do wojska i walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej, w 1905 dostał się do niewoli, a następnie uciekł z niej i przebywał zagranicą, między innymi w Niemczech, Stanach Zjednoczonych i Australii. W 1913 powrócił do kraju i prowadził restaurację w Wilnie. Pod koniec I wojny światowej wrócił do Jaszun, gdzie przejął gospodarstwo rolne.
W grudniu 1918 został członkiem Straży Kresowej a następnie współorganizował Dywizję Litewsko-Białoruską, w której służyli jego synowie. Uczestniczył w Konferencji pokojowa w Paryżu jako przedstawiciel Wileńszczyzny. Prezentował tam pogląd, że jego rodzinny region powinien należeć do Polski. Od 1919 przez wiele lat był wójtem Gminy Soleczniki z siedzibą w Solecznikach Małych. Od 1919 przewodniczył Polskiemu Związkowi Ludowemu „Odrodzenie” i doprowadził do jego połączenia z PSL „Wyzwolenie” W 1920 został pojmany przez bolszewików i ciężko pobity, udało mu się uciec. W lutym 1922 został posłem na Sejm Litwy Środkowej jako członek klubu Związku Ludowego „Odrodzenie-Wyzwolenie”, działał w komisji regulaminowej tego Sejmu. W listopadzie 1922 został wybrany posłem na Sejm I kadencji z listy nr 3 (PSL „Wyzwolenie”) w okręgu nr 64 (Święciany)[2]. Na początku kadencji zamieszkiwał w Brasławiu przy ulicy Piłsudskiego 5[3]. W 1925 wchodził w skład Zarządu Okręgowego PSL „Wyzwolenie” i organizacji „Jedność Ludowa” ziemi wileńskiej i nowogródzkiej. 10 lutego 1926 przeszedł do Stronnictwa Chłopskiego (SCh) w Brasławiu[1].
W Sejmie I kadencji uczestniczył w pracach komisji: petycyjnej, regulaminowej i nietykalności poselskiej[2].
Członek Krajowego Stronnictwa Ludowego Ziem Litewsko-Białoruskich – „Zjednoczenie” w 1927 roku[4]. W październiku 1930 uczestniczył w nielegalnym zjeździe Rady Naczelnej Stronnictwa, który to zjazd grupował przeciwników zjednoczenia opozycji w ramach Centrolewu. Podczas tego zjazdu zdecydowano się wystawić odrębną listę[1], do czego w końcu nie doszło.
W związku z tym rozłamem, także w październiku 1930, został oskarżony o zajęcie siłą lokalu SCh i „Gazety Chłopskiej” w Warszawie. Przed II wojną światową był członkiem Związku Bezpieczeństwa Kraju i Związku Strzeleckiego. Jan Adamowicz jest wymieniany jako współpracownik Związku Patriotów Polskich na Wileńszczyźnie od października 1944. Dalsze jego losy nie są znane[2].
Przypisy
- ↑ a b c Jacek Majchrowski: Kto był kim w drugiej Rzeczypospolitej. Warszawa: BGW, 1994. ISBN 83-7066-569-1.
- ↑ a b c Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik biograficzny. Tom I A-D. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998. ISBN 83-7059-392-5.
- ↑ Tadeusz i Witold Rzepeccy: Sejm i Senat 1922–1927. Poznań: Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego, 1923.
- ↑ Maciej Wojtacki, Krajowe Stronnictwo Ludowe Ziem Litewsko-Białoruskich „Zjednoczenie” i jego organ prasowy „Wioska” w kampanii wyborczej do Sejmu II kadencji (1928–1930), w: Historia i Polityka, Nr 13 (20)/2015, s. 132.
Media użyte na tej stronie
Jan Adamowicz (1871-?) - Polish politician deputy to the Sejm 1922-1927.