Jan Antoni de Potoczki
| Kraj działania | Królestwo Galicji i Lodomerii |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1759 |
| Data i miejsce śmierci | 16 maja 1832 |
| Biskup przemyski | |
| Okres sprawowania | 1825-1832 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat | 9 lipca 1786 |
| Prezbiterat | 12 sierpnia 1786 |
| Nominacja biskupia | 19 grudnia 1825 |
| Sakra biskupia | 12 marca 1826 |
| Odznaczenia | |
| Order Cesarza Leopolda | |
| Data konsekracji | 12 marca 1826 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Jan Antoni de Potoczki, także Jan Potoczki Ritter von Pottock[1] (ur. 27 grudnia 1759 w Basfalov (Elisabethopolis) obecnie Dumbrăveni[2], Siedmiogród, zm. 16 maja 1832 w Przemyślu[3] – biskup przemyski (1825-1832)[4][2][5], rektor Uniwersytetu Lwowskiego (1792-1793), kawaler Orderu Cesarza Leopolda.
Pochodził z rodziny ormiańskiej. W latach 1787-1796 wykładowca Teologii Pastoralnej na Uniwersytecie Lwowskim. Przed nominacją biskupią był proboszczem w Żydaczewie i kanonikiem honorowym we Lwowie[2]. W 1828 zbudował w katedrze przemyskiej murowane przedsionki w miejsce starych, drewnianych.
W 1820 roku otrzymał nobilitację galicyjską wraz z herbem Potoczki[2][4][6].
Trumnę z jego szczątkami odnaleziono w roku 2011 w trakcie odbudowy i adaptacji lochów przemyskiej archikatedry[7].
Przypisy
- ↑ S. Górzyński, Nobilitacje w Galicji w latach 1772-1918, Warszawa: DiG, 1997.
- ↑ a b c d Ludwik Korwin: Ormiańskie rody szlacheckie. Kraków: Gebethner i Wollf, 1934, s. 144 – 145.
- ↑ Baza osób polskich: Potoczki, Jan Antoni. [dostęp 2011-09-03].
- ↑ a b Seweryn hr. Uruski: Rodzina • Herbarz szlachty polskiej. T. XIV. Warszawa: Gebethner i Wolf, 1917, s. 303.
- ↑ Archidiecezja Przemyska – tabela biskupów przemyskich (dostęp 26-03-2015)
- ↑ Leon Theodorowicz: Nieco o heraldyce i rodach Ormian polskich. Lwów: nakł. autora, 1925, s. 14.
- ↑ Wielkie odkrycie w Przemyslu! W podziemiach spoczywa biskup Potocki. Nowiny24.pl. [dostęp 2011-09-03].
Bibliografia
- "Historya Uniwersytetu Lwowskiego", Lwów 1894, L. Finkel, S. Starzyński
- Kurjer Warszawski, nr 76, 1826