Jan Balicki (duchowny)

Jan Balicki
Jan Wojciech Balicki
prezbiter, rektor, prałat
Ilustracja
Ks. Jan Wojciech Balicki (ok. 1892)
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1869
Staromieście (Rzeszów)

Data i miejsce śmierci

15 marca 1948
Przemyśl

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu

Wikariusz parafii św. Andrzeja Apostoła w Polnej
Okres sprawowania

13 sierpnia 1892 – listopad 1893

Wykładowca, prefekt, wicerektor, rektor i spowiednik w WSD w Przemyślu
Okres sprawowania

1897–1939

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

archidiecezja przemyska

Diakonat

15 lipca 1892 (subdiakonat)

Prezbiterat

20 lipca 1892

Błogosławiony
Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

18 sierpnia 2002
Błonia krakowskie
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

24 października

Atrybuty

stuła, konfesjonał

Szczególne miejsca kultu

bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu, kościół św. Andrzeja Apostoła w Polnej

Jan Wojciech Balicki (ur. 25 stycznia 1869 w Staromieściu, zm. 15 marca 1948 w Przemyślu) – polski duchowny katolicki, teolog dogmatyczny, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Figura bł. ks. Jana Balickiego (z lewej) na fasadzie kościoła w Haczowie
Kościół św. Andrzeja Apostoła w Polnej gdzie bł. ks. Jan był wikariuszem
WSD w Przemyślu gdzie Jan Balicki był alumnem, a potem rektorem
Ołtarz z relikwiami bł. ks. Jana Balickiego w bazylice archikatedralnej pw. Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu

Życiorys

Jan Balicki urodził się 25 stycznia 1869 r. w Staromieściu, obecnie część Rzeszowa. Pochodził z biednej, religijnej rodziny; był synem Nicetasa (Mikołaja), dróżnika kolejowego, i Katarzyny z domu Saterlack. Ojciec był wyznania greckokatolickiego a matka rzymskokatolickiego. Baliccy święta w domu obchodzili w dwóch obrządkach, jednakże ojciec chodził do kościoła (nie do cerkwi) i synowie, mimo iż według zwyczaju powinni przyjąć chrzest w obrządku ojca, ochrzczeni zostali w rzymskokatolickim obrządku[1]. Miał trzech braci: Izydora, Karola, Józefa i trzy siostry: bliźniaczki Antoninę i Rozalię oraz Karolinę[1]. Następnego dnia po urodzeniu, chrztu udzielił mu ks. Wincenty Cybulski, miejscowy proboszcz. Po chrzcie rodzice chrzestni mieli go położyć przed ołtarzem mówiąc, że ofiarują go Bogu, by był kapłanem[2].

Jan rozpoczął naukę w 1876 w szkole ćwiczeń przy Męskim Seminarium Nauczycielskim w Rzeszowie (mieszkał wtedy u swojej starszej siostry Antoniny). 25 czerwca 1880 r. Jan Balicki ukończył pierwszy etap edukacji, a od września tego samego roku kontynuował ją w Gimnazjum im. ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie. Gdy był w drugiej klasie gimnazjum, rodzina przeniosła się do Świlczy. Kolega szkolny Stanisław Jaworski napisał[3]:

Jan w nauce był pilny i systematyczny, bardzo dobry i uczciwy, niewinny w myślach, słowach i uczynkach. Z powagą i odpowiedzialnością patrzył na świat i umiał odróżnić prawdę od fałszu.

Szkołę ukończył 11 czerwca 1888 r. zdając bardzo dobrze egzamin dojrzałości[2]. We wrześniu 1888 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Na 4. roku formacji dowiedział się o istnieniu prawa kościelnego (Concordia), które nakazywało, między innymi, wychowywanie chłopców w obrządku ojca, a dziewcząt w obrządku matki. Zwrócił się więc do Stolicy Apostolskiej o zgodę na święcenia w obrządku łacińskim. Sprawa zakończyła się pozytywnie i Jan mógł bez przeszkód przystąpić do święceń kapłańskich w obrządku rzymskokatolickim[4]. W seminarium ujawniały się cnoty przyszłego błogosławionego. Kolega z seminarium z roku bł. Jana – ks. Michał Tokarski stwierdził[5]:

Rozmowa z Janem była zawsze budująca. Nie pozwolił sobie nigdy na żadne obmowy ani na krytykę innych ludzi.

Dnia 15 lipca 1892 r. Jan przyjął niższe święcenia tzw. subdiakonatu, a święcenia kapłańskie 20 lipca 1892 roku[2]. Mszę prymicyjną neoprezbiter Jan odprawił w Świlczy w drewnianym kościele świętych Szymona i Judy Tadeusza (rozebrany). 13 sierpnia 1892 r. ks. biskup Łukasz Solecki skierował go jako wikariusza do parafii Polna – św. Andrzeja Apostoła (kiedyś diecezja przemyska obecnie diecezja tarnowska), gdzie pracował 15 miesięcy. Dał się poznać jako nadzwyczajny mówca i spowiednik. Parafianie i wierni z okolicy (a nawet dalekich stron) udawali się do kościoła w Polnej by posłuchać jego kazań, czy też przystąpić u niego do spowiedzi. W konfesjonale zasiadał od wczesnych godzin rannych gdyż zjeżały tłumy penitentów (później z tej spowiedzi zasłynie w Przemyślu)[2]. Jak zeznawali później w procesie beatyfikacyjnym parafianie „patrzyli w niego jak w święty obraz”[6]. Parafianka (Zofia Mularska) będzie zeznawać po około 50 latach[7]:

Ksiądz Balicki tak przenikał serca, że ludzie rzewnie płakali, tak w spowiedzi świętej uczył, kruszył, że ludzie byli jak święci. Każdy z radością spieszył do kościoła. Ks. Balicki przejął serca ludzkie, niech mu Bóg da niebo.

O Bogu opowiadał nie tylko w kościele, ale także na ulicy czy karczmie. Pewnego razu poszedł do jednej z nich, by zaprosić mężczyzn na nabożeństwo do kościoła: musiał być przekonujący bo zjawili się oni w kościele[8]. W tej miejscowości działały 4 żydowskie karczmy i 1 gorzelnia. Dzięki staraniom jego i następców zamknięto je, urządzając w jednej z nich szkołę. Żydzi z tych karczm przychodzili podsłuchać kazań młodego księdza, co takiego mówi, że ściąga tłumy i m.in. brak biesiadników w karczmach[9]. W końcu listopada 1893 r. Balicki udał się do Rzymu na studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (18931897), gdzie uzyskał bakalaureat z filozofii i prawa kanonicznego oraz doktorat z teologii[10]. Pisał wtedy[11]:

Nie studiuję po to, by mieć jak najlepsze oceny albo żeby zdobyć różne tytuły naukowe. Studiuję, by dowiedzieć się czegoś więcej o Bogu, by Go lepiej poznać, by kochać Go coraz więcej.

Jeden z kolegów ks. Balickiego z lat studenckich powiedział o nim[11]:

Jan przerobił całą dogmatykę na klęczkach przed Najświętszym Sakramentem.

Po powrocie do kraju wykładał w przemyskim seminarium teologię dogmatyczną, pełnił funkcję prefekta, wicedyrektora, a na koniec rektora (1928). W czasie swojej profesury kilkakrotnie wyjeżdżał jeszcze za granicę, by pogłębić wiedzę teologiczną. Był w Rzymie, Paryżu, Fryburgu i kilku uniwersytetach niemieckich[12]. Miał zdolność do języków, nauczył się języka włoskiego, francuskiego i angielskiego, znał też łacinę i niemiecki[6]. W 1929 otrzymał godność prałata domowego Ojca św. Piusa XI[13][14]. Jego słuchacze zapamiętali, że na wykłady ks. Jan przychodził zawsze punktualnie a kończył równo z dzwonkiem. Do wykładów był zawsze starannie przygotowany. Co tydzień przepytywał z przerobionego materiału. Jeśli spotkał się ze słabą odpowiedzią albo z jej brakiem, patrzył na pytaną osobę zasmucony i pytał: „non legisti domine, non legisti?” (nie czytałeś, panie, nie czytałeś?). To jego pytanie i wzrok, było bardzo zawstydzające i skuteczne, niż wpisanie niedostatecznej oceny, czego nie robił. Klerycy odnosili się do niego z szacunkiem, nigdy z niego nie żartowano i nigdy o nim źle nie mówiono[15]. Był wykładowcą seminaryjnym m.in.: błogosławionego ks. Władysława Findysza – męczennika okresu komunizmu w Polsce oraz Sługi Bożego ks. Stanisława Kołodzieja – męczennika za wiarę (łac. odium fidei) okresu II wojny światowej.

Po rezygnacji ze stanowiska rektora w 1934, podyktowanej złym stanem zdrowia, pozostał na uczelni jako spowiednik[16]. Był kapelanem szpitalnym, odwiedzał także chorych w domach. Był społecznikiem – m.in. założył dom pomocy dla prostytutek, ale nade wszystko był oddanym spowiednikiem również poza seminarium, m.in. sióstr zakonnych, wśród nich przez 20 lat był stałym spowiednikiem sióstr karmelitanek bosych[12][17]. Szczególnie spowiadał w katedrze przemyskiej. Do jego konfesjonału zawsze były kolejki[18]. Jak sam opowiadał Pan Bóg dał mu namacalny znak, aby służył w konfesjonale. Pewnej nocy nie mógł zasnąć i odczuwał, że jest komuś potrzebny. Nad ranem poczuł, że ktoś wiele razy trąca go w ramię. Zaświecił światło, ale nikogo nie było. Zrozumiał, że jest to Boży znak i udał się do katedry. Ta była jeszcze zamknięta, ale przy drzwiach czekał jakiś mężczyzna, który mu wyznał, że całą noc czekał na księdza bo ciężarów grzechów już dłużej nie może udźwignąć[8]. Uważany był za więźnia konfesjonału. Z okazji jego złotego jubileuszu kapłaństwa, penitenci udekorowali kwiatami jego konfesjonał jako wyraz ich wdzięczności[19]. Z bardzo dużo świadectw osób wynika, że spowiedź u ks. Balickiego była czymś wyjątkowym, świadczy o tym m.in. wypowiedź jednego z lekarzy, który miał życzenie aby umieścić tabliczkę przy konfesjonale ks. Balickiego w przemyskiej katedrze, aby świadczyła ile dobra ten kapłan dał ludziom przy spowiedzi św., iluż pojednał z Bogiem, ilu ludzi nawrócił na nową drogę życia, iluż ludziom przywrócił upragniony pokój[20]. Kiedy zachorował Witold Reger (ideowy przywódca socjalistów przemyskich) i był umierający, ks. Balicki czuwał u bram jego mieszkania. Rodzina nie chciała go wpuścić do chorego, lecz ks. Balicki przychodził codziennie i modlił się, w końcu Reger wyspowiadał się, a Balicki poprowadził jego pogrzeb. Pogrzeb miał być manifestacją ateizmu, a stał się manifestacją wiary w Boże Miłosierdzie[21]. W jednym ze swoich rozważań ks. Jan napisał, że spowiednik[8]:

Ma z nieświętego uczynić świętego, a potem jeszcze świętszego.

Był zapraszany by wygłosić kazania lub prowadzić misje święte czy rekolekcje, o czym świadczy Kronika Diecezji Przemyskiej (w sprawozdaniach o misjach i rekolekcjach), gdzie często jest wymieniany[22]. Mimo pełnienia obowiązków, znajdował czas dla drugiego człowieka i robił to z ogromną ofiarnością i oddaniem, nawet kosztem własnego zdrowia[12]. Był nazywany apostołem biednych. Nie przyjął nominacji na stanowisko kanonika kapituły katedralnej[12].

W połowie lutego 1948 r. ks. Balicki poważnie zachorował. Stwierdzono u niego obustronne zapalenie płuc i zaawansowaną gruźlicę. Został przewieziony do szpitala, gdzie zmarł w poniedziałek 15 marca 1948 r. o godz. 17.45[23]. Tłumy przychodziły, aby oddać cześć zmarłemu do kościoła Serca Jezusowego, gdzie była wystawiona trumna z ciałem ks. Balickiego. Wierni pocierali o jego ręce obrazki, różańce, modlitewniki[18]. Jego pogrzeb odbył się 18 marca 1948 r. (w katedrze). Pochowany został na przemyskim cmentarzu głównym. Powszechna była opinia, że umarł święty człowiek. Jeszcze za życia ks. Balickiego przemyślanie mówili: „Jeżeli święci chodzą po świecie, to on musi być jednym z nich”[24]. Jego grób od śmierci jest miejscem odwiedzin przez ludzi o każdej porze. Ludzie przy grobowcu zostawiają karteczki z prośbami i podziękowaniami[25]. Po beatyfikacji przeniesiono jego doczesne szczątki do katedry w Przemyślu, gdzie są umieszczone w ołtarzu św. Stanisława. Jednak dla podtrzymania nawiedzania grobu ks. Jana na cmentarzu pozostała tam część jego relikwii, dlatego ludzie modlą się przez wstawiennictwo bł. ks. Jana na cmentarzu przy jego grobie i w katedrze[26].

Jest nazywany Mocarzem pokory, a czasem także polskim księdzem (Janem) Vianneyem[27].

Beatyfikacja

31 października 1955 r., zgodnie z powszechnym życzeniem, dokonano przeniesienia zwłok do osobnego grobowca. 22 czerwca 1959 r. w diecezji przemyskiej obrządku łacińskiego został rozpoczęty proces beatyfikacyjny, który zakończył się 28 listopada 1963 r. W trakcie procesu przesłuchano 77 świadków. Dekret o heroiczności cnót Sługi Bożego ks. Jana Balickiego został odczytany 15 grudnia 1994 r. w obecności papieża Jana Pawła II[28]. 23 sierpnia 2002 r. sarkofag z relikwiami bł. Jana został uroczyście przeniesiony z cmentarza do archikatedry w Przemyślu. W procesji, która przeszła ulicami miasta uczestniczyło około 15 tysięcy osób[26][29].

Jan Balicki został beatyfikowany 18 sierpnia 2002 na Błoniach krakowskich przez papieża Jana Pawła II[30].

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 24 października.

Bazylika archikatedralna w Przemyślu w której ks. Balicki spowiadał i gdzie znajdują się jego relikwie

Kult

Hasłem życia błogosławionego księdza Jana Balickiego były słowa, które są napisane na Jego sarkofagu w Przemyślu:

Dobrze o Panie żeś mnie upokorzył, dobrze...

Ksiądz Jan Balicki prowadził notatki (rozważania), prawie zawsze zaczynał je od tych słów. Gdy szukano jego zapisków znaleziono m.in.: 1415 karteczek różnej wielkości. Karteczki te zawierają 2820 rozmyślań na każdy dzień. Pisał je od 20 listopada 1939 do 13 lutego 1948 r. (kiedy zachorował). Czy pisał notatki wcześniej nie wiadomo (przypuszcza się, że tak). Warto dodać, że pisał o Bogu i wszystko co było z nim związane[31].

Papież Jan Paweł II w 2002 r. podczas beatyfikacji mówił m.in.:

Służbą miłosierdziu było życie błogosławionego Jana Balickiego. Jako kapłan miał zawsze otwarte serce dla wszystkich potrzebujących. Jego posługa miłosierdzia przejawiała się w niesieniu pomocy chorym i ubogim, ale szczególnie mocno wyraziła się przez posługę w konfesjonale. Zawsze z cierpliwością i pokorą starał się zbliżyć grzesznego człowieka do tronu Bożej łaski. Wspominając o tym, zwracam się do kapłanów i seminarzystów: proszę was, bracia, nie zapominajcie, że na was, szafarzach Bożego miłosierdzia, spoczywa wielka odpowiedzialność, ale też pamiętajcie, że sam Chrystus umacnia was obietnicą, którą przekazał przez św. Faustynę: „Powiedz Moim kapłanom, że zatwardziali grzesznicy kruszyć się będą pod ich słowami, kiedy będą mówić o niezgłębionym miłosierdziu moim, o litości, jaką mam dla nich w sercu swoim” (Dzienniczek, 1521).

Ku jego czci m.in. w każdy wtorek w przemyskiej katedrze odbywa się nowenna, a w kościele św. Andrzeja Ap. (parafia Polna) w każdy 3. piątek miesiąca odbywa się nabożeństwo o uzdrowienie i uwolnienie przez jego wstawiennictwo. W Rzeszowie na osiedlu Staromieście Ogrody wznoszony jest kościół pod jego wezwaniem. Tam też w kaplicy każdego 24. dnia miesiąca odprawiana jest do niego nowenna[32][33][34]. Jest patronem Dzieła Pomocy Powołaniom w Archidiecezji Przemyskiej. W miejscowości Ngara Kimlengar w Czadzie powstała studnia, której nadano imię bł. Jana Balickiego[35].

W ikonografii przedstawiany jest w stroju kapłana, w ręku trzyma stułę oraz często stoi przy konfesjonale.

Relikwie bł. ks. Jana znajdują się m.in. w archikatedrze przemyskiej, w Polnej i Brzezinach oraz osiedlu Staromieście Ogrody w Rzeszowie[36][37][38][39].

Zespół Szkolno-Przedszkolny w Morawsku, Szkoła Podstawowa w Ujeznej i szkoła w Polnej noszą imię bł. ks. Jana Balickiego[40][41][42].

Ku Jego czci napisano kilka pieśni, ułożono litanię, specjalne modlitwy (wraz z nowenną i modlitwą o kanonizację). Na specjalną prośbę przekazano także Jego relikwie[43][44][45].

Powstały o nim filmy, niektóre dostępne na kanale YouTube.pl, między innymi: Kształt życia - bł. ks. Jan Balicki (WSD Przemyśl) - link tutaj, Mocarz pokory (TV Trwam) - link do reportażu.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b PATRON DUCHOWEGO PIELGRZYMOWANIA BŁOGOSŁAWIONY KSIĄDZ JAN WOJCIECH BALICKI, piatkowa.przemyska.pl [dostęp 2022-02-13].
  2. a b c d Tomasz Krzyżowski, Błogosławiony ks. Jan Balicki, „Folia Historica Cracoviensia”, 15 (0), 2010, s. 587–601, DOI10.15633/fhc.1499, ISSN 2391-6702 [dostęp 2022-02-13] (pol.).
  3. Fundacja Opoka, Bł. Jan Balicki, Fundacja Opoka, 7 stycznia 2003 [dostęp 2022-02-13].
  4. Ks. Tadeusz Śliwa, Życie i działalność Księdza Jana Balickiego – Referat wygłoszony w WSD w Przemyślu dn. 14.03.1998 r., mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl [dostęp 2022-02-13].
  5. Stefan Momidłowski, Ksiądz Jan Balicki...
  6. a b Ks. Tadeusz Śliwa, Życie i działalność Księdza Jana Balickiego – Referat wygłoszony w WSD w Przemyślu dn. 14.03.1998 r., mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl [dostęp 2022-02-13].
  7. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 248.
  8. a b c bł. Jan Balicki, salon24.pl [dostęp 2022-02-13] (pol.).
  9. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 265.
  10. Joachim Roman Bar red., Wybór pism ks. Jana Balickiego, Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej 1981, s. 6.
  11. a b Bł. Jan Wojciech Balicki (1869-1948) – Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu [dostęp 2022-02-13] (pol.).
  12. a b c d Błogosławiony ks. Jan Balicki, www.przemysl24.pl [dostęp 2022-02-13].
  13. S. Momidłowski, Ks. Jan Balicki...
  14. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 3-4, s. 64, 1929.
  15. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 252.
  16. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Nr 6/7, s. 229, 1934.
  17. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 269.
  18. a b Zbigniew Suchy, Mocarz pokory, 2011.
  19. Wojtyła uważał go za wzór. Słyszeliście o ks. Janie Balickim?, Aleteia Polska, 29 października 2018 [dostęp 2022-02-13] (pol.).
  20. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 272.
  21. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 257.
  22. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 266.
  23. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 289.
  24. Szlakiem bł. ks. Jana Balickiego, niedziela.pl [dostęp 2022-02-13] (pol.).
  25. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987.
  26. a b Redakcja, Przeniesione relikwie, Dziennik Polski, 24 sierpnia 2002 [dostęp 2022-02-13] (pol.).
  27. https://www.przewodnik-katolicki.pl/Archiwum/2009/Przewodnik-Katolicki-51-2009/Wiara-i-Kosciol/Wzor-kaplana-diecezjalnego.
  28. Ks. Tadeusz Śliwa, Życie i działalność Księdza Jana Balickiego – Referat wygłoszony w WSD w Przemyślu dn. 14.03.1998 r., mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl [dostęp 2022-01-20].
  29. Dobrze o Panie, żeś mnie upokorzył, niedziela.pl [dostęp 2022-01-20] (pol.).
  30. Kalendarium pontyfikatu Jana Pawła II (2001-2004). portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2020-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-20)].
  31. Stanisław Zygarowicz, Polscy święci. Sługa Boży Jan Balicki, 1987, s. 274–275.
  32. Nabożeństwa, Parafia Archikatedralna w Przemyślu [dostęp 2021-12-05] (pol.).
  33. MSZE i NABOŻEŃSTWA, Parafia św. Andrzeja Apostoła, 29 marca 2021 [dostęp 2021-12-05] (pol.).
  34. Strona główna – Kaplica bł. ks. Jana Balickiego, balicki.rzeszow.pl [dostęp 2021-12-05].
  35. Studnia im. bł. Ks. Jana Balickiego w Czadzie, niedziela.pl [dostęp 2022-01-20] (pol.).
  36. Parafia Archikatedralna w Przemyślu, Parafia Archikatedralna w Przemyślu [dostęp 2021-12-05] (pol.).
  37. Bł. Ks. Jan wrócił do Polnej… po 128 latach, Parafia św. Andrzeja Apostoła, 20 kwietnia 2021 [dostęp 2021-12-05] (pol.).
  38. Mocarz pokory w znaku relikwii w Brzezinach | Oficjalna Strona Diecezji Kieleckiej, diecezja.kielce.pl [dostęp 2021-12-05].
  39. Nowe miejsce kultu w Rzeszowie, niedziela.pl [dostęp 2021-12-05] (pol.).
  40. Zespół Szkolno-Przedszkolny im. Bł. Ks. Jana Balickiego w Morawsku, spmorawsko.edupage.org [dostęp 2021-12-05].
  41. www.zsujezna.org |, www.zsujezna.org [dostęp 2021-12-05].
  42. Szkoła Podstawowa im. Bł. ks. Jana Balickiego [dostęp 2021-12-05] (pol.).
  43. Modlitwy – Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu [dostęp 2022-01-20] (pol.).
  44. Jan Balicki, bł.: O wszechmocny Panie [nuty], spiewnik.katolicy.net [dostęp 2022-06-21].
  45. Super User, bł. Jan Balicki, swieci.diecezja.tarnow.pl [dostęp 2022-06-21] (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

SaintIcon.PNG
Autor: Tomasz Wachowski, Licencja: CC BY 3.0
ikona Święty
BlJanBalicki.jpg
Ks. Jan Wojciech Balicki
Bazylika archikatedralna Przemysl Balicki.jpg
Autor: Goku122, Licencja: CC BY-SA 4.0
Bazylika Archikatedralna pod wezwaniem Jana Chrzciciela w Przemyślu - barokowy ołtarz z relikwiami bł. Jana Balickiego.
Polna, kościół św. Andrzeja Apostoła (HB1).jpg
Autor: Henryk Bielamowicz, Licencja: CC BY-SA 4.0
wieś Polna (województwo małopolskie)
Haczów. Sanktuarium MB Bolesnej 1937-45 (4).jpg
Autor: Gorofil, Licencja: CC BY-SA 4.0
Haczów. Sanktuarium MB Bolesnej 1937-45
Seminarium Duchowne w Przemyslu.jpg
Autor: Goku122, Licencja: CC BY-SA 4.0
Seminarium duchowne w Przemyślu, Polska