Jan Baranowski (miecznik)

Jan Baranowski
Herb
Herb Ostoja
pułkownik kawalerii, miecznik bracławski
RodzinaBaranowscy herbu Ostoja
Data śmierci1699
OjciecWawrzyniec Baranowski
Żona

Elżbieta Młochowska 1v. Prażmowska

Dzieci

Elżbieta, Katarzyna, Joanna, Marianna, Aleksandra, Mikołaj Jan, Piotr Bogusław

Jan Baranowski herbu Ostoja (zm. 1699) – dziedzic Ostrołęki i Pilicy, pułkownik kawalerii, miecznik bracławski.

Życiorys

Jan Baranowski należał do rodziny wywodzącej się z Jurzykowa (obecnie Jerzykowo koło Pobiedzisk), położonego w dawnym pow. gnieźnieńskim województwa poznańskiego[1]. Jego rodzina należała do rodu heraldycznego Ostojów[2][3][4][5]. Był synem Wawrzyńca Baranowskiego, podczaszego bracławskiego, rotmistrza piechoty wybranieckiej. Jego małżonką była Elżbieta Młochowska, wdowa po Remigianie Prażmowskim, z którą miał pięć córek - Elżbietę, Katarzynę, Joannę, Mariannę, Aleksandrę oraz dwóch synów - Mikołaja Jana i Piotra Bogusława[6][7].

Jan Baranowski w początkach lat 70. XVII wieku sprawował urząd miecznika bracławskiego[8]. Przed rokiem 1668 kupił dobra Pilicę i Ostrołękę w ziemi czerskiej. Był darczyńcą na rzecz Kościoła. Wspierał finansowo zakony franciszkanów i dominikanów w Warce. W roku 1672 zapisał pewne sumy kościołowi ostrołęckiemu[6].

Jan Baranowski służbę wojskową rozpoczął w latach 70. XVII wieku. W roku 1683 tytułowany był pułkownikiem oddziałów ordynackich Lubomirskich. W 1688 roku dowodził zgrupowaniem jazdy w rejonie Zasławia, tocząc walki z czambułami tatarskimi[6].

O jego starciach z Tatarami pisał Kasper Niesiecki:

Baranowski herbu Ostoja [...] Jan pułkownik Ordynacki w r. 1690. na Tatarów, bogatym plonem z Polski wydartym ojuczonych, pod Konstantynowem uderzył, i szczęśliwym Marsem część Jasyru, już był od drapieżców odzyskał, ale gdy Wildze w drugiej partii ze swoimi szwankującemu, na sukurs przypadł, wszystek impet Tatarskiej potencji na siebie oburzył, gdzie w półtora tysięcy swoich, dwunastą tysięcy pogaństwa wzmocnionej sile, wystarczyć nie mogąc, postrzelony, i w niewolą wzięty[9]

Baranowski po uwolnieniu się z niewoli tatarskiej brał udział w nieudanej wyprawie Jana III Sobieskiego na Mołdawię w 1691 roku. W kolejnych latach uczestniczył w walkach na Wołyniu. Zmarł w 1699 roku[6].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ T. Jurek (red.), Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010-2019, Poznań, część I, s. 11-13, 594.
  2. ↑ Biblioteka Kórnicka, PAN, Teki Dworzaczka - Monografie - Baranowscy h. Ostoja.
  3. ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 101-107.
  4. ↑ S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904, t. I, s. 89-90.
  5. ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 62, t. IV, s. 490.
  6. ↑ a b c d M. Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, biogram: Baranowski Jan, Oświęcim 2013, t. I, s. 10
  7. ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 102.
  8. ↑ J. Kaniewski, Sejmiki koronne wobec problemów wewnętrznych Rzeczypospolitej za panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1669–1673), Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2014, s. 169.
  9. ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 62.

Bibliografia

  • M. Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, biogram: Baranowski Jan, Oświęcim 2013, t. I, s. 10-11.
  • Teki Dworzaczka. Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV-XX w., Biblioteka Kórnicka PAN, Kórnik-Poznań 1995-2019 - Teki Dworzaczka.
  • T. Jurek (red.), Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010-2019, Poznań, część I, s. 11-13.
  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. II, s. 62.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899, t. I, s. 101-107.
  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904, t. I, s. 89-90.
  • B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków, Biblioteka Polska, 1858, s. 371.
  • Z. Cieplucha, Z przeszłości ziemi Kościańskiej, Kościan 1929.

Media użyte na tej stronie

POL COA Ostoja średniowieczna.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0