Jan Beszta-Borowski

Jan Beszta-Borowski
Data i miejsce urodzenia14 grudnia 1936
Borowskie Olki
Data śmierci9 września 2021
Poseł na Sejm kontraktowy
Okresod 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991
Przynależność politycznaObywatelski Klub Parlamentarny
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Jan Beszta-Borowski (ur. 14 grudnia 1936 w Borowskich Olkach, zm. 9 września 2021[1]) – polski polityk i rolnik, działacz opozycji w okresie PRL, poseł na Sejm X kadencji.

Życiorys

W 1953, będąc uczniem Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Białymstoku, został skazany w procesie politycznym na 2,5 roku pozbawienia wolności i skierowany do pracy w kopalni. Od 1958 pracował jako rolnik. Był karany aresztem za niewywiązywanie się z obowiązkowych dostaw.

W 1979 przeszedł na rentę. W 1981 stanął na czele Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników Indywidualnych „Solidarność” w województwie białostockim. Był też jednym z krajowych liderów tego związku. W stanie wojennym dwukrotnie zostawał internowany, zwalniano go ze względu na zły stan zdrowia. Od 1983 uczestniczył w Ogólnopolskim Komitecie Oporu Rolników. Za działalność opozycyjną aresztowano go w 1985, zwolnienie uzyskał po kilku miesiącach na mocy amnestii. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w podzespole do spraw rolnictwa. W 1989 został posłem na Sejm X kadencji z okręgu bielskim z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W Sejmie należał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W 1995 wstąpił do Ruchu Odbudowy Polski, z ramienia którego startował w wyborach parlamentarnych w 1997 w okręgu białostockim[2], po wyborach opuścił partię. Autor książki Pół wieku zarazy. Moje zapiski faktów i refleksji (2002).

W wypowiedzi sejmowej w październiku 1991 stwierdził, że ojciec Włodzimierza Cimoszewicza jako szef Informacji Wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej brutalnie traktował przesłuchiwanych[3]. W wynikłym z tego sporu procesie sądowym sąd przyznał rację Włodzimierzowi Cimoszewiczowi.

Został pochowany w Uhowie[4].

Odznaczenia

W 2001, za zasługi w działalności na rzecz budowy demokratycznego państwa polskiego i społeczeństwa obywatelskiego, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi[5], odmówił przyjęcia tego odznaczenia[6]. W 2011 nie wyraził zgody na otrzymanie Krzyża Wolności i Solidarności[7]. W 2015, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[8]. Odmówił przyjęcia również tego orderu, motywując to protestem przeciwko „niszczeniu go”[9].

Przypisy

  1. ↑ Zmarł śp. Jan Beszta-Borowski. lapy.pl, 10 września 2021. [dostęp 2021-09-12].
  2. ↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 21 września 1997 r. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Krajowe Biuro Wyborcze, Warszawa 1997, s. 53
  3. ↑ Dorota Kołakowska, Eliza Olczyk: Nadzieja lewicy woli Europę. rp.pl, 29 września 2009. [dostęp 2016-06-29].
  4. ↑ Rodzina i przyjaciele pożegnali Jana Besztę-Borowskiego. radio.bialystok.pl, 11 września 2021. [dostęp 2021-09-15].
  5. ↑ M.P. z 2001 r. nr 39, poz. 639
  6. ↑ Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2016-06-29].
  7. ↑ Mój jedyny protest. janbeszta-borowski.blog.onet.pl, 24 maja 2011. [dostęp 2016-06-29].
  8. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 21
  9. ↑ Niepokoje i zmartwienia. janbeszta-borowski.blog.onet.pl, 22 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-29].

Bibliografia