Jan Biczycki

Jan Biczycki
Imię i nazwisko

Jan Paweł Biczycki

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1931
Katowice, Polska

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1996
Monachium, Niemcy

Zawód

aktor, reżyser, dyrektor teatru, pedagog

Współmałżonek

Roma Ligocka

Jan Paweł Biczycki (ur. 20 czerwca 1931 w Katowicach, zm. 18 lutego 1996 w Monachium) – polski aktor, reżyser, wykładowca[1][2].

Życiorys

Absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów pracował jako asystent reżysera w Teatrze Polskim w Warszawie. W latach 1955–1957 występował w Teatrze Syrena. W 1957 był współzałożycielem klubu „Stodoła”, w którym (do 1960 roku) był kierownikiem artystycznym. W latach 1959–1961, m.in. jako reżyser, współpracował z koszalińskim Teatrem Dramatycznym. W kolejnych latach reżyserował spektakle w wielu teatrach w Polsce[1]. Od 1962 do 1963 roku był reżyserem w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, a w latach 1964–1965 pracował w warszawskim Teatrze Komedia, w którym był reżyserem, dyrektorem oraz kierownikiem artystycznym[2]. W 1965 roku wyjechał na stypendium Herberta von Karajana do Salzburga, a w roku 1968 zamieszkał w Monachium. Tam również występował i reżyserował, wykładał też na tamtejszym uniwersytecie (był docentem)[1].

Był mężem Romy Ligockiej, z którą miał syna Jakuba. Został pochowany na Cmentarzu Leśnym w Monachium[3].

Nagrody

  • 1961: wyróżnienie za reżyserię przedstawienia Archaniołowie nie grają w bilard Dario Fo w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie na I Kaliskich Spotkaniach Teatralnych[2]
  • 1964: nagroda za reżyserię przedstawienia Niech no tylko zakwitną jabłonie Agnieszki Osieckiej w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie na V FPSW we Wrocławiu[2]

Spektakle teatralne (wybór)

Role

  • 1955: Diabli nadali (reż. Stanisława Perzanowska)
  • 1956: Kłopoty z popiersiami (reż. S. Perzanowska)
  • 1956: Sprawa Kowalskiego jako sprzątacz; aniołek II (reż. Barbara Kilkowska)
  • 1957: Maman do wzięcia jako Ignacy (reż. Kazimierz Krukowski)
  • 1957: Bez dewiz jako dyrygent (reż. K. Krukowski)
  • 1958: Baloniki... Baloniki... jako sprzedawca uliczny (reż. K. Krukowski)
  • 1980: Kim był ten człowiek? jako Janusz Korczak (reż. Helena Kaut-Howson)

Prace reżyserskie

  • 1959: Pan inspektor wyszedł
  • 1960: Słomkowy kapelusz (reżyseria z Jadwigą Marso)
  • 1960: Młodość, miłość, czas
  • 1960: Królewna Śnieżka
  • 1961: Archaniołowie nie grają w bilard
  • 1961: Świetny Włodzio i rzemieślnicy
  • 1961: Ifigenia w Taurydzie
  • 1961: Szkoła żon
  • 1961: Człowiek z głową
  • 1962: Opera za trzy grosze
  • 1962: Ostatni odcinek drogi
  • 1962: Szantan to jest zabawa
  • 1962: 12 krzeseł
  • 1962: Wesołe kobiety z Windsoru
  • 1962: Don Kichot
  • 1962: Don Pasqual
  • 1963: Improwizacja paryska
  • 1963: Dwa razy południe
  • 1963: Pięć pytań i nic więcej

Filmografia (wybór)

  • 1970: Tatort jako Ksiądz
  • 1982: Imperatyw (Imperativ) jako pop
  • 1984: Sinobrody (Blaubart)
  • 1985: Paradygmat, czyli potęga zła (Paradigma)
  • 1986: Róża Luksemburg (Rosa Luxemburg) jako August Bebel
  • 1987: Wygasłe czasy (Erloschene Zeiten) jako Zygmunt Freud
  • 1988: Lęk i miłość jako Cecchini
  • 1990: Eine Wahnsinnsehe
  • 1991: Moskau – Petuschki dziadek Mitritsch

Źródło[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Jan Biczycki w bazie filmpolski.pl
  2. ↑ a b c d Jan Biczycki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2017-12-08].
  3. ↑ Ludzie legendy. Jan Biczycki. e-teatr.pl. [dostęp 2015-02-01].

Linki zewnętrzne