Jan Biliszczuk
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
profesor nauk technicznych | |
Specjalność: budowa mostów | |
Alma Mater | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Jan Biliszczuk (ur. 10 stycznia 1949 w Bronicach) – profesor dr hab. nauk technicznych o specjalności budowa mostów, inżynier budownictwa, nauczyciel akademicki. Jest synem Mikołaja i Heleny z domu Rasławskiej.
Życiorys
W latach 1962–1967 był uczniem zielonogórskiego Technikum Drogowego, następnie studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej, gdzie otrzymał dyplom magistra inżyniera budownictwa lądowego w specjalności „budowa mostów”. Doktorat obronił, przedstawiając dysertację Reologiczna redystrybucja stanu naprężenia w niejednorodnych, izostatycznych konstrukcjach betonowych (promotorem był prof. inż. Jan Kmita). W 1987 na Wydziale Budownictwa Lądowego PWr, po pozytywnej weryfikacji dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej pt. Beton – tworzywo do budowy mostów, uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. W 1997 otrzymał tytuł naukowy profesora.
Od 1972 pracuje na Politechnice Wrocławskiej, obecnie na stanowisku profesora zwyczajnego w Zakładzie Mostów Instytutu Inżynierii Lądowej na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej. Zawodowo pracował też, między innymi, w warszawskim „Transprojekcie” i Szczecińskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego. Jest także współwłaścicielem Zespołu Badawczo-Projektowego „Mosty-Wrocław”.
Od 1984 jest członkiem Sekcji Konstrukcji Betonowych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, a w latach 1994–1996 był tam również członkiem Zespołu Konstrukcji Drewnianych. W 2002 objął funkcję krajowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej w Polskiej Izbie Inżynierów Budownictwa.
Jest głównym projektantem najwyższego i najdłuższego w Polsce mostu podwieszanego – mostu Rędzińskiego we Wrocławiu.
W 2018 roku został odznaczony Srebrną Odznaką Honorową Wrocławia[1].
Wybór publikacji
Jest autorem lub współautorem ponad 200 publikacji, między innymi:
- Reologiczna redystrybucja stanu naprężenia w niejednorodnych, izostatycznych konstrukcjach betonowych, Warszawa-Łódź, PWN 1982 ISBN 978-83-01-03716-1.
- Beton – tworzywo do budowy mostów[2] (1986)
- Projektowanie stalowych kładek dla pieszych, Wrocław, Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, 2007, ISBN 978-83-7125-118-4.
- Podwieszony most przez Wisłę w Płocku, Wrocław, Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, 2007. ISBN 978-83-7125-155-9.
Przypisy
- ↑ Odznaka Honorowa Wrocławia - Wrocław z wdzięcznością "Wratislavia Grato Animo", bip.um.wroc.pl [dostęp 2022-11-14] .
- ↑ Jan Biliszczuk: Beton – tworzywo do budowy mostów. Wrocław: Wyd. PWr, 1986. OCLC 749351308.
Bibliografia
- Sylwetka na www.mostypolskie.pl. mostypolskie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-11)]. (pol.)
- Prof. dr hab. inż. Jan Biliszczuk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-01-16] .
Media użyte na tej stronie
Baretka: Odznaka Honorowa Wrocławia – Polska.
(c) Danuta B. / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0
To jedna z ważniejszych osób na budowie - projektant mostu - prof. Jan Biliszczuk na tle rzutu i przekroju. Nawiasem mówiąc edycja papierowa tego projektu kosztować musiała niemało.