Jan Busław
| Data urodzenia | 16 grudnia 1799 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 4 lutego 1875 Niesłabin |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Prezbiterat | 1826 |
Jan Busław (ur. 16 grudnia 1799 w Głowinie (Kaszuby), zm. 4 lutego 1875 w Niesłabinie) – polski duchowny katolicki, kanonik poznański.
Uczęszczał do gimnazjum reformatów w Wejherowie i gimnazjum w Braniewie, następnie odbył studia filozoficzne i teologiczne (uzyskał doktorat teologii) we Wrocławiu, gdzie przyjął w 1826 święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz i proboszcz w okolicach Gdańska i Malborka. Od 1833 był radcą regencyjnym i konsystorskim w Poznaniu, otrzymał także godność kanonika metropolitalnego poznańskiego. W latach 1841-1870 był prowizorem seminarium duchownego w Poznaniu.
Pełnił mandat deputowanego do Pruskiego Zgromadzenia Narodowego[1], występując na rzecz reorganizacji narodowej Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Prowadził także działania na rzecz przekształcenia seminarium w Poznaniu w wydział teologiczny. W testamencie ufundował stypendium dla studentów w wysokości 50 tysięcy talarów.
Bibliografia
- Alfons Mańkowski, Jan Busław, w: Polski Słownik Biograficzny, tom III, 1937
Przypisy
- ↑ Lech Trzeciakowski, Posłowie polscy w Berlinie 1848-1928, Warszawa 2003, s. 480.