Jan Choiński-Dzieduszycki
 Jan Choiński-Dzieduszycki w 1935 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 maja 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 maja 1971 |
| Poseł na Sejm III i | |
| Okres | od 1930 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 _2r_BAR.svg){kind=small}  | |
Jan Choiński-Dzieduszycki (ur. 16 maja 1890 na Chełmszczyźnie, zm. 19 maja 1971 w Penley (Wielka Brytania)) – polski ziemianin, działacz społeczny, polityk, poseł Sejm w II RP.
Życiorys
Był przybranym dzieckiem[1] Florentyny Marii hr. Dzieduszyckiej h. Sas, córki Tytusa Dzieduszyckiego. Ukończył Zakład Naukowo-Wychowawczy Ojców Jezuitów w Chyrowie i studia rolnicze w Wiedniu, uzyskując w 1914 roku tytuł inżyniera agronoma.
W 1915 roku został wysiedlony z majątku Jabłonów na Podolu do Łejszewa w guberni kazańskiej, gdzie w ramach pracy w Komitecie Polskim w Kazaniu kierował opieką nad wysiedlonymi Polakami. Po rewolucji październikowej prowadził w Bielicy (gubernia mohylewska) niższą szkołę rolniczą.
W 1919 roku służył w 2 pułku ułanów, uczestniczył w obronie Lwowa w 1 pułku Strzelców Lwowskich, w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku w Grupie Operacyjnej majora Romana Abrahama. Po wojnie powrócił do swego majątku w Jabłonowie (gmina Suchostaw w województwie tarnopolskim).
Był działaczem społecznym i gospodarczym na terenie województwa tarnopolskiego. Był m.in. prezesem okręgowego Towarzystwa Rolniczego i powiatowego koła Związku Ziemian w Kopyczyńcach oraz członkiem tamtejszego Wydziału i Rady Powiatowej.
W 1930 roku został wybrany na posła na Sejm z listy nr 1 (BBWR) z okręgu wyborczego nr 54 (Tarnopol). W Sejmie III kadencji (1930–1935) należał do klubu BBWR. Pracował w komisji emigracyjnej (był zastępcą członka) i w komisji reform rolnych[2].
W 1935 roku został ponownie wybrany 107 453 głosami z listy państwowej w okręgu nr 65 obejmującego powiaty: czortkowski, kopyczyniecki, borszczowski i zaleszczycki. W kadencji tej należał do Grupy Polskiej Posłów i Senatorów województw południowo-wschodnich (był drugim zastępcą przewodniczącego). Pracował w komisji komunikacji i – od grudnia 1936 roku – w komisji spraw zagranicznych[3].
Jako poseł uczestniczył w Międzynarodowych Zjazdach Unii Międzyparlamentarnej – w 1930 roku został wybrany indywidualnie na członka podkomisji do spraw ekonomicznych i finansowych.
W czasie II wojny światowej był kapitanem w Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii. Po wojnie pozostał na emigracji[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[4]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Medal Niepodległości (4 listopada 1933)[5]
Życie prywatne
Ożenił się z Marią Taidą Donimirską h. Brochwicz (1884–1977), córką Antoniego Donimirskiego i wnuczką Teodora Donimirskiego[1]. Mieli córkę: Wandę Elżbietę Dzieduszycką-Kańską (1924–2009)[6].
Przypisy
- ↑ a b Jan Choiński-Dzieduszycki w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-06-22].
- ↑ a b Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Jan Choiński-Dzieduszycki. [dostęp 2012-06-22].
- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 221.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu rozwoju rolnictwa i pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Jan Choiński-Dzieduszycki, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-05-08].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) II Rzeczypospolitej