Jan Choina

Jan Choina
Doktor
kapitan kapitan
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1910
Sławinek

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 1951
Warszawa

Przebieg służby
Formacja

Orl.jpg Gwardia Ludowa
Orl.jpg Armia Ludowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Późniejsza praca

funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa

Odznaczenia
Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych (1943–1989) Krzyż Partyzancki
Grób Jana Choiny na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Jan Choina pseud. Doktor (ur. 29 lipca 1910 w Sławinku[1], zm. 18 grudnia 1951 w Warszawie) – uczestnik II wojny światowej w szeregach Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL.

Życiorys

Syn Stanisława i Agaty. W latach 30. działał w KZMP. Brał udział w wojnie obronnej 1939. Wiosną 1942 wstąpił do PPR i GL. W marcu 1943 został członkiem Grupy Operacyjnej im. Tadeusza Kościuszki dowodzonej przez Grzegorza Korczyńskiego „Grzegorza”, a w kwietniu 1943 – dowódcą oddziału sztabowego tej grupy (do jej rozwiązania w sierpniu 1943). Zorganizował i dowodził wieloma akcjami, m.in. 12 maja 1943 urządził zasadzkę na kolumnę niemieckich samochodów ciężarowych na szosie BiłgorajZwierzyniec (spalono dwa samochody), 14 maja 1943 rozkręcił szyny na moście kolejowym między Tereszpolem a Bukownicą, w wyniku czego most zawalił się pod przejeżdżającym pociągiem, lokomotywa wpadła do rzeki, a dwa wagony zostały rozbite. 18 maja 1943 zaatakował pociąg na trasie Krasnobród–Zwierzyniec, zabijając 7 hitlerowców. 22 maja 1943 zaatakował i spalił niemiecki samochód na szosie Biłgoraj–Zwierzyniec, zabijając hitlerowca. 18 czerwca 1943 ostrzelał pociąg wojskowy między stacjami Krasnobród–Zwierzyniec, zabijając kilku hitlerowców. 29 lipca 1943 zaatakował między Zwierzyńcem a Biłgorajem pociąg wojskowy z niemiecką jednostką pacyfikacyjną, wykolejając lokomotywę i staczając półgodzinną walkę z Niemcami, w wyniku której zabito kilkunastu Niemców i opanowano dwa wagony oraz zdobyto broń i amunicję. W sierpniu 1943 wrócił do Warszawy i tam kontynuował działalność w GL–AL. Mianowany kapitanem, od 1945 funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa. Od 6 listopada 1946 był adiutantem gen. Grzegorza Korczyńskiego, wiceministra Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP). W okresie od 1 lutego 1949 do 30 listopada 1949 pracował na stanowisku referenta w Departamencie Szkolenia, Wydział Kultury Fizycznej i Sportu, Sekcja Sportu Wyczynowego MBP w Warszawie[1]. Został zwolniony dyscyplinarnie.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D-1B-27)[2].

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2020-02-11].
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  3. M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 258 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wykonywanie obowiązków służbowych”.
  4. M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 106 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.

Bibliografia

  • Józef Bolesław Garas, Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej, Warszawa 1971.
  • Edward Gronczewski, Walczyli o Polskę Ludową, Warszawa 1982.

Media użyte na tej stronie

Orl.jpg
Autor: Marek Ruszczyc, Licencja: CC BY-SA 4.0
Orzełek Gwardii i Armii Ludowej
POL Order Krzyża Grunwaldu 3 Klasy BAR.svg
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
POL Krzyż Partyzancki BAR.svg
Baretka: Krzyż Partyzancki
Jan Choina grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Jana Choiny na Wojskowych Powązkach
PL Naramiennik kpt BOR.svg
Naramiennik kapitana Biura Ochrony Rządu.