Jan Dąb-Kocioł
| Data i miejsce urodzenia | 30 marca 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 stycznia 1976 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 15 maja 1961 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego | |
| Okres | od 17 lipca 1956 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Minister leśnictwa | |
| Okres | od 18 marca 1954 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister rolnictwa | |
| Okres | od 6 lutego 1947[1] |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      | |
Jan Dąb-Kocioł[2] (ur. 30 marca 1898 w Biskupicach Radłowskich, zm. 17 stycznia 1976 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. Minister rolnictwa i reform rolnych oraz minister rolnictwa (1947–1957), minister leśnictwa (1954–1956) oraz minister leśnictwa i przemysłu drzewnego (1956–1961). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, w latach 1961–1965 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Ukończył studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 maja 1922 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sarny i posiadał przydział mobilizacyjny do 44 Pułku Piechoty w Równem[3]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 225. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4].
Był członkiem partii ludowych od okresu międzywojennego (należał do Stronnictwa Ludowego), a także wieloletnim działaczem spółdzielczym. W wojnie obronnej w 1939 dowodził kompanią przeciwlotniczą karabinów maszynowych typu B nr 15 (mobilizowaną przez 15 pp w Dęblinie) w obronie przeciwlotniczej Dęblina, później był uczestnikiem Batalionów Chłopskich. W latach 1944–1945 był przewodniczącym konspiracyjnej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi, nadal pełnił tę funkcję po wyzwoleniu miasta. W latach 1945–1947 wojewoda łódzki. Następnie pełnił przez kilkanaście lat różne funkcje ministerialne. W latach 1947–1951 był ministrem rolnictwa i reform rolnych, w okresie 1951–1954 ministrem rolnictwa, w latach 1954–1956 ministrem leśnictwa, a w okresie 1956–1961 ministrem leśnictwa i przemysłu drzewnego.
W latach 1961–1965 był członkiem Rady Państwa. Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III i IV kadencji. Był także przewodniczącym Komisji Organizacyjno-Samorządowej w KRN w latach 1945–1947.
Był członkiem władz partyjnych: Zarządu Głównego Stronnictwa Ludowego „Wola Ludu” (1944–1945), Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (1945–1949), Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL (1945–1949), NKW Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (1949–1964) i prezydium NKW ZSL (1950–1962).
Uchwałą Prezydium KRN z 19 lipca 1946 „w wyróżnieniu zasług na polu dwuletniej pracy nad odrodzeniem państwowości polskiej, nad utrwaleniem jej podstaw demokratycznych i w odbudowie kraju” został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 1974 uhonorowany Orderem Budowniczych Polski Ludowej[6]. Otrzymał również dwa Złote Krzyże Zasługi (drugi nadano mu 31 października 1946)[7], Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Partyzancki, Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)[8] i Order Krzyża Grunwaldu III klasy[9].
Żonaty z Wacławą Dąb-Kocioł (1908–1983). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie w Alei Zasłużonych (kwatera 4C-tuje-7)[10].
Przypisy
- ↑ Do 9 czerwca 1951 jako minister rolnictwa i reform rolnych.
- ↑ Nazwisko rodowe Kocioł.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 29, 496.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 609.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490
- ↑ Zaszczytne wyróżnienie i uhonorowanie najbardziej zasłużonych ludzi pracy, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 1.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 131
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
.svg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
.jpg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
_BAR.svg)
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Krzyż Partyzancki
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
Jan Dąb-Kocioł - grób