Jan Dąb-Kocioł
| Data i miejsce urodzenia | 30 marca 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 stycznia 1976 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 15 maja 1961 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister leśnictwa i przemysłu drzewnego | |
| Okres | od 17 lipca 1956 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Minister leśnictwa | |
| Okres | od 18 marca 1954 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister rolnictwa | |
| Okres | od 6 lutego 1947[1] |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      | |
Jan Dąb-Kocioł[2] (ur. 30 marca 1898 w Biskupicach Radłowskich, zm. 17 stycznia 1976 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk. Minister rolnictwa i reform rolnych oraz minister rolnictwa (1947–1957), minister leśnictwa (1954–1956) oraz minister leśnictwa i przemysłu drzewnego (1956–1961). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, w latach 1961–1965 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Ukończył studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Awansował na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 maja 1922 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sarny i posiadał przydział mobilizacyjny do 44 Pułku Piechoty w Równem[3]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 225. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4].
Był członkiem partii ludowych od okresu międzywojennego (należał do Stronnictwa Ludowego), a także wieloletnim działaczem spółdzielczym. W wojnie obronnej w 1939 dowodził kompanią przeciwlotniczą karabinów maszynowych typu B nr 15 (mobilizowaną przez 15 pp w Dęblinie) w obronie przeciwlotniczej Dęblina, później był uczestnikiem Batalionów Chłopskich. W latach 1944–1945 był przewodniczącym konspiracyjnej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi, nadal pełnił tę funkcję po wyzwoleniu miasta. W latach 1945–1947 wojewoda łódzki. Następnie pełnił przez kilkanaście lat różne funkcje ministerialne. W latach 1947–1951 był ministrem rolnictwa i reform rolnych, w okresie 1951–1954 ministrem rolnictwa, w latach 1954–1956 ministrem leśnictwa, a w okresie 1956–1961 ministrem leśnictwa i przemysłu drzewnego.
W latach 1961–1965 był członkiem Rady Państwa. Pełnił mandat poselski do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II, III i IV kadencji. Był także przewodniczącym Komisji Organizacyjno-Samorządowej w KRN w latach 1945–1947.
Był członkiem władz partyjnych: Zarządu Głównego Stronnictwa Ludowego „Wola Ludu” (1944–1945), Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (1945–1949), Naczelnego Komitetu Wykonawczego SL (1945–1949), NKW Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (1949–1964) i prezydium NKW ZSL (1950–1962).
Uchwałą Prezydium KRN z 19 lipca 1946 „w wyróżnieniu zasług na polu dwuletniej pracy nad odrodzeniem państwowości polskiej, nad utrwaleniem jej podstaw demokratycznych i w odbudowie kraju” został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 1974 uhonorowany Orderem Budowniczych Polski Ludowej[6]. Otrzymał również dwa Złote Krzyże Zasługi (drugi nadano mu 31 października 1946)[7], Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Partyzancki, Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)[8] i Order Krzyża Grunwaldu III klasy[9].
Żonaty z Wacławą Dąb-Kocioł (1908–1983). Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie w Alei Zasłużonych (kwatera 4C-tuje-7)[10].
Przypisy
- ↑ Do 9 czerwca 1951 jako minister rolnictwa i reform rolnych.
- ↑ Nazwisko rodowe Kocioł.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 29, 496.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 609.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490
- ↑ Zaszczytne wyróżnienie i uhonorowanie najbardziej zasłużonych ludzi pracy, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 1.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 131
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
.svg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
.jpg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka: Krzyż Partyzancki
_BAR.svg)
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
Bolesław Bierut, właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski, (ur. 18 kwietnia 1892 w Rurach Jezuickich, dziś dzielnica Lublina - zm. 12 marca 1956 w Moskwie) – polski działacz komunistyczny, przewodniczący Krajowej Rady Narodowej od 1944, pierwszy przywódca Polski Ludowej, prezydent RP od 1947, Przewodniczący KC PZPR od 1948, premier PRL od 1952.
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Jan Dąb-Kocioł - grób