Jan Dąbrowski (dziennikarz)

Jan Dąbrowski
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1904
Rokitno

Data śmierci

2 sierpnia 1964

Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres

od 4 lutego 1947
do 4 sierpnia 1952

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób dziennikarzy Anny i Jana Dąbrowskich na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Jan Dąbrowski, ps. Jan Gruda, Janusz, Zgórski (ur. 19 czerwca 1904 w Rokitnie, zm. 2 sierpnia 1964) – polski działacz robotniczy, poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952).

Życiorys

W 1905 został wraz z ojcem-właścicielem ziemskim zesłany na Syberię. Po powrocie do Warszawy w 1914 uczęszczał do gimnazjum E. Konopczyńskiego, kształcił się również w modlińskim i lwowskim Korpusie Kadetów. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 oraz w III powstaniu śląskim.

Po zwolnieniu z armii ze względów zdrowotnych znalazł pracę w Państwowej Fabryce Karabinów. W 1923 wstąpił do PPS, działał również w OM TUR. W latach 1924–1925 przez krótki okres studiował w Wyższej Szkole Budowy Maszyn Wawelberga i Rotwanda (z powodów materialnych przerwał naukę). Od połowy lat 20. zatrudniony w zakładach "Pocisk", fabryce telefonów oraz jako aktor. W latach 30. pełnił obowiązki sekretarza redakcji "Nowe Pismo". Nawiązał współpracę z prasą socjalistyczną (m.in. Robotnikiem oraz Tygodniem Robotnika). Pod koniec lat 30. zaangażował się w akcję na rzecz pomocy czerwonej Hiszpanii.

Jesienią 1939 uciekł do Wilna, gdzie pracował jako spawacz. Założył tam konspiracyjną grupę "Wolność". W latach 1941–1942 walczył w oddziale partyzanckim na Polesiu. W 1944 znalazł się w Lublinie, gdzie objął redakcję "Gazety Lubelskiej". Później był również redaktorem naczelnym "Robotnika", "Naprzód", "Gazety Robotniczej" oraz "Tygodnia Robotnika". Pełnił obowiązki wiceprezesa Związku Zawodowego Dziennikarzy (1944–1948). W 1944 wybrany w skład Rady Naczelnej PPS. Od 1945 zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej. Był delegatem PPS na kongres zjednoczeniowy 1948. Od 1948 do 1950 pełnił obowiązki wiceredaktora naczelnego "Trybuny wolności". W 1957 został wiceredaktorem naczelnym związanego z SD "Kuriera Polskiego". Od 1958 pozostawał bezpartyjny. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera C2-11-13)[1].

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Publikacje

  • Jan Dąbrowski: Na Zachód od Zanzibaru, Wydawnictwo J. Przeworskiego, Warszawa 1937
  • Jan Dąbrowski: Miejsce pod niebem, Wydawnictwo M. Fruchtmana, Warszawa 1938
  • Jan Dąbrowski: Awantura w 1 cm³ powietrza, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1951
  • Jan Dąbrowski, Józef Koskowski (wybór i opracowanie): Niepiękne dzielnice. Reportaże o międzywojennej Warszawie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1964

Przypisy

  1. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].
  2. ↑ Lista osób odznaczonych M.P. z 1945 r. nr 5, poz.   Lista osób odznaczonych

Bibliografia

  • (red. nacz. Feliks Tych), Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego. T. 1, A-D, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego, "Książka i Wiedza", Warszawa 1985

Media użyte na tej stronie

Anna Dąbrowska, Jan Dąbrowski (grób).JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób dziennikarzy Anny i Jana Dąbrowskich na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie