Jan Dąbski

Jan Dąbski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1880
Kukizów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

5 czerwca 1931
Warszawa, Polska

Wicemarszałek Sejmu II kadencji (II RP)
Okres

od 1928
do 5 czerwca 1931

Przynależność polityczna

Stronnictwo Ludowe

Prezes Stronnictwa Chłopskiego
Okres

od 12 stycznia 1926
do 1929

Przynależność polityczna

Stronnictwo Chłopskie

Następca

Stanisław Wrona-Merski

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 24 maja 1921
do 11 czerwca 1921

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”

Poprzednik

Eustachy Sapieha

Następca

Konstanty Skirmunt

Odznaczenia
Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Korony Włoch

Jan Dąbski (ur. 10 kwietnia 1880 w Kukizowie, zm. 5 czerwca 1931 w Warszawie) – polski działacz ludowy i polityk, dziennikarz, przewodniczący delegacji polskiej na rokowania o rozejm, kończący działania wojenne wojny polsko-bolszewickiej w Mińsku i Rydze (1920–1921), sygnatariusz polsko-sowieckiego traktatu pokojowego (18 marca 1921), kierownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych (od 24 maja 1921 do 11 czerwca 1921).

Życiorys

Absolwent gimnazjum we Lwowie. Ukończył studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Lwowskiego. Zaangażował się w tworzenie polskiego ruchu ludowego w Galicji, wstępując do PSL. W latach 1907–1909 był parlamentarnym korespondentem „Kurjera Lwowskiego” w Wiedniu (1908–1913 jego współredaktor). Od 1908 redagował także lwowską „Gazetę Ludową”. Wraz z Bolesławem Wysłouchem dokonał rozłamu w polskim ruchu ludowym, powołując do życia w 1912 Polskie Stronnictwo Ludowe – Zjednoczenie Niezawisłych Ludowców (był sekretarzem tej partii), które w 1914 weszło w skład PSL „Piast”. W czerwcu 1914 pod Krajowicami został napadnięty przez nieprzychylnych mu sympatyków z ruchu ludowego, odnosząc ciężkie obrażenia[1][2].

Podczas I wojny światowej działał w Naczelnym Komitecie Narodowym, służył w 4 pułku piechoty Legionów. W 1914 jako przedstawiciel ludowców był członkiem sekcji zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego[3], W latach 1917–1918 organizował efemeryczną partię pod nazwą Zjednoczenia Ludowego, wkrótce jednak powrócił do PSL „Piast”. Od 1919 do 1931 posłował na Sejm RP (Ustawodawczy oraz I, II i III kadencji), był współautorem ustawy o reformie rolnej. Członek komisji rolnej Sejmu Ustawodawczego (1919–1922)[4]. Od marca 1920 wiceminister spraw zagranicznych, przewodniczył polskiej delegacji na rokowania w Mińsku i Rydze o zawieszenie broni w wojnie polsko-bolszewickiej i traktat pokojowy z Rosją Sowiecką. Negocjował tajnie z Adolfem Joffe warunki rozejmu i pokoju, był jednym z sygnatariuszy traktatu ryskiego, który podpisał 18 marca 1921. Od 24 maja do 11 czerwca 1921 pełnił obowiązki kierownika MSZ, później odszedł z dyplomacji. W 1923 założył PSL „Jedność Ludową”, a po połączeniu z PSL „Wyzwoleniem” został prezesem klubu poselskiego. W 1926 współorganizował Stronnictwo Chłopskie, na którego szefa został wybrany. W latach 1928–1931 sprawował funkcję wicemarszałka Sejmu.

29 sierpnia 1930, tuż po przebytej operacji żołądka, został dotkliwie pobity przez nieznanych sprawców w wojskowych mundurach[5].

Grób Jana Dąbskiego na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie

Jan Dąbski został pochowany 7 czerwca 1931 na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie[6] (kwatera 205–5–7)[7][8].

Jego żoną była Zofia (zm. 1928)[9].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Krwawa polityka na wsi galicyjskiej. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, s. 9, 20 czerwca 1914. 
  2. „Rocznik historii czasopiśmiennictwa polskiego”, Tom 3, Wydania 1-2, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1963, s. 217.
  3. Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 146.
  4. Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, Poznań 1920, s. 278.
  5. Andrzej Garlicki: Od maja do Brześcia. Warszawa: „Czytelnik”, 1981. ISBN 83-07-00429-2.
  6. Nad mogiłą ś. p. Jana Dąbskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 130 z 9 czerwca 1931. 
  7. Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
  8. Cmentarz Stare Powązki: JAN DĄBSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-05-15].
  9. Ś. p. Zofja Dąbska. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 282 z 7 grudnia 1928. 
  10. a b c Andrzej Krzysztof Kunert (red.): Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939. Słownik Biograficzny. T. 1 (A-D). Warszawa: Wyd. Sejmowe, 1998, s. 362-363.
  11. Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 157 z 19 lipca 1921. 
  12. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 15.
  13. M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. Janusz Gmitruk, Jan Dąbski : minister spraw zagranicznych, główny konstruktor traktatu ryskiego, „Niepodległość i Pamięć” (18/3-4 (35-36)), 2011, s. 79-97.

Wybrane prace

  • Dąbski J., Pokój ryski. Wspomnienia, pertraktacje, tajne układy z Joffem, listy. Warszawa 1931.

Bibliografia

  • Dąbski Jan [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s.92.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Commendatore OCI Kingdom BAR.svg
ribbon of the medal of commander of the Order of the Crown of Italy, during the Kingdom of Italy.
Witos 1920.jpg
Wincenty Witos, Polish Prime Minister 1920, 1923,1926, Polish politician of Stronnictwo Ludowe ( Polish Peasant Party)
Jan Dąbski grób 02.JPG
Autor: AldraW, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Jana Dąbskiego na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim
Jan Dąbski.PNG
Jan Dąbski