Jan Drewnowski (ekonomista)

Jan Drewnowski

Data urodzenia	30 stycznia 1908
Data śmierci	16 grudnia 2000
prof. dr hab. nauk ekonomicznych
Profesura	19 października 1946
Odznaczenia

Grób Jana Drewnowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Jan Drewnowski (ur. 30 stycznia 1908 w Wilnie, zm. 16 grudnia 2000 w Londynie) – polski ekonomista, profesor, doktor honoris causa Szkoły Głównej Handlowej, członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Życiorys

Był synem Józefa (administratora majątku Przeździeckich) i Heleny z Pławskich. Wyjechał do Warszawy, gdzie po ukończeniu gimnazjum studiował w Szkole Głównej Handlowej. W 1930 r. obronił pracę magisterską, od 1933 r. przez dwa lata przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuował naukę na studiach podyplomowych w London School of Economics. W 1936 r. przedstawił na SGH pracę pt. Przyczynek do teorii przedsiębiorstwa i został docentem SGH. W 1938 r. przedstawił rozprawę habilitacyjną pt. Próba ogólnej teorii planowej. Po wybuchu II wojny światowej walczył podczas kampanii wrześniowej, a po jej upadku dostał się do niewoli. W roku 1946 powrócił do Polski i uzyskał tytuł profesora gospodarki planowej^[1] oraz został zatrudniony jako profesor nadzwyczajny w SGH, równocześnie powierzono mu stanowisko dyrektora departamentu w Centralnym Urzędzie Planowania. Działał w Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1948 r. zwolniono go z pracy w CUP, a dwa lata później został posądzony o „obcość ideologiczną” i usunięty z PZPR oraz z kierowania Katedrą Gospodarki Planowej na uczelni. W kolejnych latach odmawiano mu prowadzenia wykładów, a także usuwano z kolejnych stanowisk na uczelniach. Po odwilży w październiku 1956 represje ustały, ale mimo to opuścił Polskę i wykładał jako visiting professor na University of Manchester. W 1958 r. otrzymał zaproszenie Fundacji Forda i wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie prowadził wykłady z ekonomii. W 1959 został ponownie odwołany ze stanowiska kierownika Katedry Ekonomii Politycznej i podjął wówczas decyzję o udaniu się na emigrację. Od 1961 r. był profesorem w University of Ghana, trzy lata później wyjechał do Szwajcarii, gdzie w Genewie został dyrektorem programu United Nations Institute for Social Development^[2]. W 1969 r. powierzono mu stanowisko profesora planowania ekonomicznego i społecznego w Institute of Social Studies w Hadze, od 1971 r. był prorektorem tego instytutu. Członek i przewodniczący Wydziału Humanistycznego Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie. Rektor Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie.

W 1950 r. został wybrany na członka korespondenta Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1994 r. Szkoła Główna Handlowa nadała mu tytuł doktora honoris causa^[3].

Opublikował m.in. On Measuring and Planning the Quality of Life (1974), O myśl polityczną (1976), Władza i opozycja. Próba interpretacji historii politycznej Polski Ludowej (1979), Rozkład i upadek sowietyzmu w Polsce (1991).

Był żonaty z Jadwigą z Brzozowskich. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 177-4-17/18)^[4].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1989)^[5]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1 stycznia 1986), za całokształt pracy niepodległościowej i naukowej i społecznej oraz za zasługi położone przy organizacji Kongresu Kultury Polskiej w Londynie w 1985 r.^[6]

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Śródka, Uczeni polscy XIX i XX stulecia, tom V: Suplement, Agencja Wydawnicza „Aries”, Warszawa 2002

Linki zewnętrzne

• Prof. Jan Drewnowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2016-07-25] .