Jan Drozd-Gierymski
Jan Drozd-Gierymski w 1935 roku | |
Data i miejsce urodzenia | 2 lipca 1889 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 6 kwietnia 1970 |
Poseł na Sejm IV kadencji (II RP) | |
Okres | od 1935 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Jan Drozd-Gierymski, właśc. Jan Drozd, ps. Gierymski (ur. 2 lipca 1889 we Wrocance, zm. 6 kwietnia 1970 w Wolbromiu) – polski nauczyciel, działacz społeczny i samorządowy, polityk, poseł na Sejm IV kadencji w II RP.
Życiorys
Urodził się jako Jan Drozd 2 lipca 1889 we Wrocance. Był synem Tomasza i Rozalii z domu Pudło oraz bratankiem m.in. ks. Józefa Drozda (1857–1923)[1]. W 1909 roku zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Leon Kazubski, Marian Niedenthal)[2][3][4][5]. Następnie podjął studia filozoficzne na Uniwersytecie Lwowskim i Uniwersytecie Jagiellońskim, ukończone w roku 1914.
Od sierpnia 1914 roku walczył w 2 pułku piechoty, następnie w Komendzie Legionów Polskich, od 1915 roku – ponownie w 2 pułku piechoty, jako komendant oddziału telefonicznego. 12 września 1916 roku awansował na chorążego łączności[6].
W 1917 roku został skierowany do II Korpusu Polskiego na Ukrainie, po bitwie pod Kaniowem przebywał krótko w niewoli niemieckiej, po ucieczce w 1918 roku wstąpił do POW w Lublinie. Od listopada 1918 roku służył w szeregach Wojska Polskiego, w grudniu 1920 roku czasowo urlopowany, a w marcu 1921 roku przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy łączności. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków. Posiadał przydział do Kadry Oficerskiej DOK IV. Był wówczas „reklamowany na 12 miesięcy”[7].
Po ukończeniu studiów zamieszkał w Olkuszu, gdzie rozpoczął pracę jako nauczyciel w gimnazjum męskim. Od 1927 był radnym miejskim i wiceburmistrzem Olkusza. Od 1929 roku zamieszkał w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie od roku szkolnego 1929/30 został dyrektorem Państwowego Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie, od 1934 – radny Piotrkowa. Od 1 lutego 1939 roku powołano go na wizytatora szkolnego w Kuratorium Okręgu Szkolnego Wołyńskiego[8]. Z dniem 1 kwietnia 1939 roku ponownie został przeniesiony na stanowisko dyrektora Państwowego Liceum i Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie[9].
Poza pracą zawodową pełnił funkcje (w Piotrkowie): wieloletniego prezesa oddziału Związku Legionistów, prezesa oddziału Związku Oficerów Rezerwy RP, prezesa Zarządu Powiatowego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny w Piotrkowie. Był też prezesem Rady Grodzkiej BBWR, a od 1937 – przewodniczącym Obwodu OZN w Piotrkowie.
W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 16 692 głosami z listy państwowej z okręgu nr 22, obejmującej powiaty: piotrkowski i brzeziński. Pracował w komisjach: oświatowej (w której był zastępcą przewodniczącego) i wojskowej[10][11] oraz członek Parlamentarnej Grupy Regionalnej Posłów i Senatorów Województwa Łódzkiego[12]. W wyborach parlamentarnych w 1938 roku kandydował do Sejmu w okręgu wyborczym 22 (Piotrków).
Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939. Po wojnie zamieszkał w Wolbromiu, przy ulicy Krakowskiej 19[13]. Jego żoną była Maria Perkowska, miał córkę Halinę Jadwigę.
W dniu 14 listopada 2015 we Wrocance została odsłonięta tablica upamiętniająca Jana Drozda-Gierymskiego[14].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)[15]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, po raz pierwszy w 1921[16])
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopda 1933)[17]
- Komandor Orderu Korony Włoch (Włochy, 1937)
- Srebrny Medal Waleczności I klasy (Austro-Węgry)[11]
Przypisy
- ↑ Z odległości lat.... W: Franciszek Bielak: Z odległości lat. Wspomnienia i sylwetki. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1979, s. 33. ISBN 83-08-00193-9.
- ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 54.
- ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 135 z 17 czerwca 1909.
- ↑ Sprawozdanie jubileuszowe z działalności Państwowego Gimnazjum w Sanoku w latach 1888–1938 wydane z okazji Wielkiego Zjazdu Wychowawców i Wychowanków Zakładu w 50. rocznicę pierwszego egzaminu dojrzałości. Lwów: Drukarnia Urzędnicza we Lwowie, 1938, s. 47.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-22].
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 47.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 175, 903.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 97, 15 marca 1939.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 233, 31 maja 1939.
- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 136.
- ↑ a b Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Jan Drozd-Gierymski. [dostęp 2012-06-23].
- ↑ na spotkaniu Grupy z wojewodą łódzkim - Aleks. Hauke-Nowakiem; [w] „Łódź w Ilustracji”, 9 II 1936, nr 6, s. 1.
- ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 122.
- ↑ Małgorzata Baran. Jan Drozd-Gierymski. „Piastun”. Nr 6 (67), s. 31, 2015. Gminny Ośrodek Kultury w Miejscu Piastowym. ISSN 1897-4139.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1677)
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
ribbon of the medal of commander of the Order of the Crown of Italy, during the Kingdom of Italy.
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) II Rzeczypospolitej
Baretka: Krzyż Zasługi – Polska (II RP).