Jan Drzewiecki (pianista)

Jan Drzewiecki
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1938
Bydgoszcz

Data i miejsce śmierci

28 listopada 2006
Inowrocław

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Jan Drzewiecki (ur. 18 czerwca 1938 w Bydgoszczy, zm. 28 listopada 2006 w Inowrocławiu) – pianista, aranżer, pedagog muzyczny, kompozytor.

Związany wieloletnią współpracą, m.in., z: „Czarnymi Beretami”, Zespołem Pieśni i Tańca Ziemi Bydgoskiej[1][2], kabaretem „Eksces Wieczorny”.

Życiorys

Pochodził z rodziny muzycznej[3].

W 1952 ukończył Szkołę Podstawową nr 25 i Państwową Niższą Szkołę Muzyczną w Bydgoszczy, następnie naukę kontynuował w Państwowym Liceum Muzycznym w Bydgoszczy. Po maturze w 1957 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu na Wydziale Instrumentalnym, w klasie fortepianu. Następnie przeniósł się na studia do Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie na Wydział Kompozycji, Teorii i Dyrygentury (dyplom w 1964). Jeszcze w trakcie studiów rozpoczął pracę w Liceum Muzycznym w Bydgoszczy. W latach 1961–1969 był chórmistrzem i kierownikiem chóru Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Bydgoskiej, a w latach 1977–1979 kierownikiem artystycznym tego zespołu. Współpracował z „Estradą Bydgoską”. Akompaniował takim solistom jak, m.in., Barbara Dunin, Zbigniew Kurtycz, Jacek Lech, Katarzyna Sobczyk. Był pianistą parodysty Andrzeja Bychowskiego.

Przez pewien czas grał w Koszalińskiej Orkiestrze Symfonicznej. W latach 1971–1976 pracował w Zespole Estradowym Pomorskiego Okręgu Wojskowego „Czarne Berety”. W 1977 powrócił do pracy w Liceum Muzycznym w Bydgoszczy i do współpracy z Zespołem Pieśni i Tańca Ziemi Bydgoskiej, pełniąc funkcję kierownika artystycznego. Występował jako akompaniator w licznych kameralnych koncertach operetkowych w miejscowościach kuracyjnych (Inowrocław, Ciechocinek) oraz wspomagał bydgoskie sceny teatralne w realizacji spektakli muzycznych.

W 1981 wyjechał do Norwegii. Po powrocie do kraju w 1982 kontynuował pracę pedagogiczną jako akompaniator w Liceum Muzycznym oraz rozpoczął pracę jako wykładowca w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. W tym czasie współpracował (jako pianista, kierownik muzyczny i kompozytor) z reaktywowanym po wielu latach kabaretem „Eksces Wieczorny”.

W latach 90. zrealizował kilka zagranicznych kontraktów grając na statkach, m.in., w USA, Meksyku, Kolumbii i Karaibach oraz koncertując w niemieckich kurortach. Odbył także w latach 1999–2000 cykl estradowych koncertów w Austrii, Danii i Niemczech.

We wrześniu 2006 Prezydent Bydgoszczy Konstanty Dombrowicz nagrodził Jana Drzewieckiego „za wieloletni wysiłek oraz trud włożony w rozwój bydgoskiego życia kulturalnego”.

Zmarł 28 listopada 2006 w Inowrocławiu[4]. Został pochowany 2 grudnia tegoż roku na cmentarzu św. Józefa Rzemieślnika przy ul. Toruńskiej 164 w Bydgoszczy[5].

Rodzina

Jan Drzewiecki był synem Józefy z domu Szulc[6] oraz Aleksandra Drzewieckiego, trębacza orkiestr wojskowych, a po II wojnie światowej altowiolisty w Filharmonii Pomorskiej.

Żona Aleksandra Drzewiecka (1939–2019) była lekarzem pediatrą, absolwentką Akademii Medycznej w Gdańsku[7][8][9]. Mieli cztery córki, które w komplecie zdobyły wykształcenie muzyczne: Mirosława – skrzypaczka w Filharmonii Bałtyckiej[10][11][12][13][14][15], Katarzyna – wiolonczelistka w Sinfonii Varsovia[16], Hanna – skrzypaczka w Teatrze Wielkim w Łodzi, Ewa – skrzypaczka w Toruńskiej Orkiestrze Symfonicznej[17]. Zięciowie Maciej Sobczak (w latach 2012–2020 rektor Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku) oraz Wojciech Szlachcikowski (prorektor Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku).

Przypisy

  1. ↑ Zespół Pieśni i Tańca Ziemia Bydgoska, ziemiabydgoska.pl [dostęp 2021-08-24].
  2. ↑ Kujawskie Kapele Ludowe - Artyści i ich twórczość, folklorkujawski.pl [dostęp 2021-08-24].
  3. ↑ Jan Drzewiecki, bydgoszcz.wyborcza.pl [dostęp 2020-11-04].
  4. ↑ Kalendarium bydgoskie na 18 czerwca, expressbydgoski.pl [dostęp 2019-10-07].
  5. ↑ Drzewiecki Jan. archiwummuzyczne.pl. [dostęp 2019-10-07].
  6. ↑ Cmentarz parafialny (ul. Toruńska). bthg.bydgoszcz.pl, 2021-10-119. [dostęp 2022-01-07].
  7. ↑ Nekrolog, nekrologi.net [dostęp 2019-09-24].
  8. ↑ ''Aleksandra Drzewiecka: Kondolencje'', nekrologi.net [dostęp 2019-11-03].
  9. ↑ ''Odeszli w ciągu minionego roku'', bydgoszcz24.pl [dostęp 2019-11-03].
  10. ↑ Absolwenci. osm.gdansk.pl. [dostęp 2020-10-12].
  11. ↑ Za nami inauguracja 75. sezonu artystycznego. filharmonia.gda.pl/. [dostęp 2020-12-02].
  12. ↑ Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie Kultury przyznane. Lista Laureatów. gdansk.pl, 2020-09-18. [dostęp 2020-09-23].
  13. ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl. [dostęp 2021-01-07].
  14. ↑ Być kobietą sukcesu. staraoliwa.pl, 2013-08-16. [dostęp 2021-08-02].
  15. ↑ Spacer szlakiem złotych wspólnot w Gdańsku Oliwie. ibedeker.pl, 2012-06-10. [dostęp 2021-12-15].
  16. ↑ Katarzyna Drzewiecka. sinfoniavarsovia.org. [dostęp 2020-09-23].
  17. ↑ Ewa Drzewiecka. archiwummuzyczne.pl. [dostęp 2020-09-23].

Bibliografia

  • Maciej Dyakowski: Bydgoska muzyka rozrywkowa. Pamiętnik Macieja Dyakowskiego. Bydgoszcz: Studio Reklamy i Poligrafii Forest, 2005.
  • Zdzisław Pruss, Rajmund Kuczma, Alicja Weber: Bydgoski leksykon muzyczny. Bydgoszcz: Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne: Bydgoski Dom Wydawniczy Margrafsen, 2004, s. 121–122. ISBN 83-85327-68-1.
  • praca zbiorowa pod red. Marka Podhajskiego: Kompozytorzy polscy: 1918-2000. T. 2, Biogramy. Wydawnictwo Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku, 2005. ISBN 978-83-89444-83-7.

Linki zewnętrzne