Jan Duwall
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Biskup nominat (cesarski) tarnowski | |
| Okres sprawowania | 1783–1785 |
| Wikariusz generalny dla galicyjskiej części diecezji krakowskiej | |
| Okres sprawowania | 1781–1785 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat | 1 kwietnia 1747 |
| Nominacja biskupia | 20 września 1783 |
Jan Duwall (ur. 13 kwietnia 1720 w Żegocinie, zm. 13 grudnia 1785 w Tarnowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor obojga praw, biskup nominat (cesarski) tarnowski w latach 1783–1785.
Życiorys
Pochodził ze spolonizowanej rodziny francuskiej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1 kwietnia 1747 z rąk biskupa Michała Kunickiego. W latach 1752–1755 był prałatem kolegiaty w Wojniczu, w latach 1755–1757 proboszczem w Prandocinie, następnie w Radłowie, gdzie przebudował kościół w stylu barokowym. Od 1758 był rezydentem w Wojniczu.
Doktorat obojga praw uzyskał 19 maja 1763 na Akademii Krakowskiej.
W latach 1781–1783 pełnił funkcję administratora części diecezji krakowskiej na terenie monarchii habsburskiej. W 1783 został mianowany przez cesarza Józefa II pierwszym w historii biskupem tarnowskim, jednakże nigdy nie uzyskał papieskiego potwierdzenia swej nominacji i święceń biskupich, pozostając biskupem nominatem.
Bibliografia
- Nota biograficzna Jana Duwalla na stronie diecezji tarnowskiej [dostęp 2015-12-28]