Jan Dylik

Jan Dylik

Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1905 Łódź
Data i miejsce śmierci	6 czerwca 1973 Łódź
profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: geografia fizyczna, geomorfologia
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	1930
Profesura	1947
Polska Akademia Nauk
Status	członek korespondent
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wolna Wszechnica Polska Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia

Grób Jana Dylika na Starym Cmentarzu w Łodzi

Tablica pamiątkowa na elewacji budynku przy ul. M.Skłodowskiej-Curie 11 w Łodzi

Jan Dylik (ur. 19 czerwca 1905 w Łodzi, zm. 6 czerwca 1973 tamże) – polski geograf i geomorfolog.

Życiorys

Od 1925 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie Uniwersytecie Poznańskim. W 1930 uzyskał tytuł doktora, a po powrocie do Łodzi w 1934 został wykładowcą w Wolnej Wszechnicy Polskiej i na Uniwersytetach Robotniczych^[1]. Profesor Uniwersytetu Łódzkiego od 1947 roku. Od 1967 członek korespondent Polskiej Akademii Nauk^[2]. Od 1966 prezes Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Przewodniczący Międzynarodowej Unii Geograficznej w latach 1956–1972. Założyciel i redaktor „Acta Geographica Lodzensis”. Redaktor czasopisma „Biuletyn Peryglacjalny”. Znawca geomorfologii peryglacjalnej oraz członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego^[3] .

Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1954)^[4].

Zmarł w Łodzi 6 czerwca 1973 roku i został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi przy ul. Ogrodowej.

Imię Jana Dylika nosi poleski oddział PTTK w Łodzi, a także jedna z ulic na Teofilowie.

Brat Zygmunta Dylika – bibliotekarza, mąż Anny Dylikowej.

Niektóre prace^[5]

• Geografia Ziem Odzyskanych w zarysie (1946)
• O peryglacjalnym charakterze rzeźby środkowej Polski (1953)
• Nowe problemy wiecznej zmarzliny plejstoceńskiej (1963)

Przypisy