Jan Edmund Monkiewicz
 podpułkownik saperów | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 czerwca 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | 10 Pułk Saperów, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Jan Edmund Monkiewicz (ur. 6 lipca 1890 w Nikodemowie, zm. 18 czerwca 1940 w Thouars) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 6 lipca 1890 w Nikodemowie, w gminie Turzysk ówczesnego powiecie kowelskim[1][2].
Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia kapitana[3]. Z dniem 24 czerwca 1919 został tymczasowo (do czasu reaktywacji) przydzielony do Inspektoratu Inżynierii i Saperów[4].
Następnie został awansowany do stopnia majora saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. Był oficerem 10 pułku saperów w Przemyślu, gdzie w 1923 pełnił funkcję komendanta kadry batalionu zapasowego[7], a w 1924 jako oficer nadetatowy był przydzielony do Departamentu V Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. Później służył w 1 batalionie saperów Legionów w Modlinie. Od 23 grudnia 1927 pełnił funkcję dowódcy XVIII batalionu saperów także w Modlinie[9][10], rozformowanego w 1929. W 1932 był przydzielony do Sztabu Głównego[11]. Od 30 sierpnia 1932 do 1935 był dowódcą batalionu mostowego, stacjonującego w Kazuniu. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów (w marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 1. lokatę w korpusie oficerów saperów, grupa liniowa[12]. Później został szefem Wydział II Ogólnoorganizacyjnego w Inspektoracie Saperów Sztabu Głównego[13].
Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej 1939 przedostał się na Zachód i został oficerem Wojska Polskiego we Francji. Służył w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars. Tam podczas kampanii francuskiej zginął podczas bombardowania dworca kolejowego przez lotnictwo Luftwaffe w dniu 18 czerwca 1940 o godz. 5:50[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[14][15]
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[16]
Przypisy
- ↑ a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 2.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-21]..
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 77.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 73 z 5 lipca 1919, poz. 2401.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 906.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 829.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 892.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 20, 816.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 366.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 569, 592.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 248, 422.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 242.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 425.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-21]..
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
