Jan Fijałkowski

Ten artykuł od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Budynek dworca kolejowego w Otwocku

Grób Jana Fijałkowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Jan Nepomucen Karol Fijałkowski (ur. 5 kwietnia 1871 r. we Włocławku, zm. 21 października 1919 r. w Warszawie) – polski architekt, inżynier cywilny.

Życiorys

Syn Romana Fijałkowskiego, inżyniera i architekta z Włocławka i Walentyny z Rykowskich. Absolwent Gimnazjum Realnego w Łowiczu oraz Instytutu Inżynierów Cywilnych w Petersburgu, gdzie studiował w latach 1891-1896. Instytut ukończył ze złotym medalem. Przed I wojną światową członek Koła Architektów w Stowarzyszeniu Techników w Warszawie.

Najistotniejsze osiągnięcia to:

• Udział w projekcie konkursowym na Kościół Najświętszego Zbawiciela w Warszawie (II nagroda),
• Budowa gmachu Stowarzyszenia Techników Polskich przy ul. Czackiego w Warszawie (według nagrodzonego projektu konkursowego),
• Projekt elewacji gmachu sądu okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim,
• Zrealizowany projekt budynku dworca kolejowego w Otwocku,
• Szereg kamienic w Warszawie, w tym narożny przy zbiegu ulic Polnej i Lwowskiej^[1]

Żonaty od 1908 roku z Janiną-Teklą Saską, córką Kazimierza i Tekli Saskich. Miał jedną córkę. Pochowany na Starych Powązkach, w grobowcu Saskich (kw. 84-1-23/25)^[2].

Przypisy