Jan Frans van Son

Martwa natura z wiśniami, porzeczkami i papugą

Jan Frans van Son (ur. 16 sierpnia 1658 w Antwerpii, zm. po 1704 w Londynie) – flamandzki malarz barokowy.

Urodził się w rodzinie malarza martwych natur Jorisa van Sona, ze względu na przedwczesną śmierć ojca kształcił się u przyjaciela rodziny Jana Pauwela Gillemansa II[1]. Prawdopodobnie bezpośrednio po śmierci swojego mistrza przeniósł się na stałe do Anglii i ożenił się z córką malarza królewskiego Roberta Streatera, wielbicielem jego twórczości był Charles Robartes, hrabia Radnor.

Jan Frans van Son malował głównie martwe natury i wielkoformatowe kompozycje kwiatowe, jego prace były często mylone z obrazami ojca[1]. Dokładna data śmierci artysty nie jest znana, prawdopodobnie zmarł pomiędzy 1704 i 1719, według Jacoba Weyermana przyczyną jego śmierci była rozpacz po utracie córki[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Jan Frans van Son w Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).
  2. ↑ Jan Frans van Son (w) Jacob Campo Weyerman, De levens-beschryvingen der Nederlandsche konst-schilders (Volume 3, 1729), Google Books. [dostęp 2013-01-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie