Jan Głogowski (pułkownik)

Jan Głogowski

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1888 Bojaniec, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	12 sierpnia 1935 Lwów, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1911–1935
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Gabinet Wojskowy Prezydenta Rzeczypospolitej
Stanowiska	szef gabinetu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Wręczenie honorowej odznaki pułkowej prezydentowi RP Ignacemu Mościckiemu przez delegację 2. Pułku Ułanów Grochowskich na Zamku Królewskim. Widoczni m.in. pułkownik Jan Głogowski (pierwszy z lewej), podpułkownik Smoliński (drugi z prawej), podpułkownik Gierulewicz (drugi z lewej), porucznik Pawełczyk (z prawej).

Jan Głogowski (ur. 24 czerwca 1888 w Bojańcu^[1], zm. 12 sierpnia 1935 we Lwowie^[2]) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Aleksandra i Georgii z d. Dall^[3]. Student Akademii Rolniczej w Wiedniu i Hohenheim^[3]. W latach 1911–1918 służył w Armii Austro-Węgier; w 1913 brał udział w zawodach hippicznych jako podporucznik 1 pułku ułanów^[4]. W listopadzie 1918 przyjęty do odrodzonego Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami dowodził szwadronem i dywizjonem w 1 pułku ułanów, który 8 stycznia 1920 został przemianowany na 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, a także dwukrotnie dowodził tym oddziałem (od 29 kwietnia do 25 maja 1920 i od 25 czerwca do 15 sierpnia 1920) oraz IX Brygadą Jazdy w składzie 2 Dywizji Jazdy. 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920, w grupie oficerów kawalerii z byłej Cesarskiej i Królewskiej Armii.

„W opinii przełożonych: odznaczał się zawsze nadzwyczajna odwagą, zimna krwią i stanowczością w wykonywaniu otrzymanych rozkazów. Zawsze w pierwszym szeregu zagrzewał żołnierzy do walki. /.../ Za walki z Budionnym nad Styrem w awangardzie 4 B. jazdy /1 i 2 p.szwol., 8 i 16 p.uł/ stoczonymi od 25 V 1920, a szczególnie za wzięcie Smarzewa i szarżę na npla atakującego na tyły 16 p.uł /.../ otrzymał Order Virtuti Militari”^[5].

Po zakończeniu działań wojennych, w okresie od 8 maja 1921 do 30 września 1926 ponownie dowodził 1 pułkiem szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w garnizonie Warszawa, a następnie XII Brygadą Kawalerii w Ostrołęce. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 59. lokatą w korpusie oficerów jazdy, a 16 marca 1927 awansował do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. Z dniem 1 września 1928 został mianowany szefem Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczypospolitej^[6][7].

Zmarł 12 sierpnia 1935 we Lwowie w sanatorium „Salus”^[8] w wyniku zakażenia krwi^[9]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim^[8]

Życie prywatne

Był żonaty z Jadwigą z d. Gieryng, nie mieli dzieci^[8], jego bratem był ppłk Piotr Głogowski (ur. 1889).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3194^[8](1921)^[10]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[8]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[8]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[8]
• Order Krzyża Orła III klasy (Estonia, 1932)^[11][12]
• Komandor Orderu Świętego Sawy (Jugosławia, 1929)^[13]
• Komandor Orderu Białej Róży Finlandii (Finlandia)^[12]
• Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja)^[12]
• Komandor Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria)^[12]
• Oficer Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
• Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1922)^[14]
• Kawaler Orderu śś. Maurycego i Łazarza (Włochy)
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)^[15]

Upamiętnienie

9 grudnia 1936 w Katedrze Świętego Ducha w Warszawie została odsłonięta tablica upamiętniająca płk. Jana Głogowskiego i gen. Gustawa Orlicz-Dreszera^[16][8].

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Karcz, Wacław Kryński: Zarys historji wojennej 1–go pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Elżbieta Szumiec-Zielińska, Kompania zamkowa, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 2 (192), Warszawa 2002, ISNN 1640–6281, s. 31–48.
• Zbigniew Gnat-Wieteska. Gabinet Wojskowy Prezydenta Rzeczypospolitej w latach 1926–1939. „Niepodległość i Pamięć”. 22, 2006. Warszawa: Muzeum Niepodległości. ISSN 1427-1443.