Jan Gaston Zakrzewski

Jan Gaston Zakrzewski
podporucznik rezerwy artylerii podporucznik rezerwy artylerii
Data i miejsce urodzenia

27 października 1911
Kraków

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

5 dywizjon artylerii ciężkiej,
5 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
1 pułk artylerii przeciwlotniczej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Jan Gaston Tadeusz Zakrzewski herbu Pomian (ur. 27 października 1911 w Krakowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – inżynier mechanik, podporucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w krakowskiej inteligenckiej rodzinie Tadeusza, znanego adwokata, i Jadwigi z Baranieckich. Jego dziadek Wincenty był profesorem UJ oraz rektorem w latach 1890-1891. Dziadek od strony matki, Marian Baraniecki, był profesorem nauk matematycznych na tym samym uniwersytecie, a brat Witold - profesorem prawa.

Zakrzewski uczęszczał do szkoły w Krakowie. Ukończył VIII Gimnazjum w Krakowie. W latach 1930-31 był słuchaczem Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii. Po ukończeniu studiów uzyskał tytuł inżyniera mechanika, a po odbyciu ćwiczeń rezerwy, stopień podporucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933. Był przydzielony do 5 dywizjonu artylerii ciężkiej, później do 5 dywizjonu artylerii przeciwlotniczej, w którym odbywał ćwiczenia rezerwy pełniąc funkcję dowódcy plutonu. Pracował jako konstruktor silników lotniczych w Polskich Zakładach Lotniczych - Wytwórnia Płatowców nr 1.

W sierpniu 1939 r. Zakrzewski został zmobilizowany do 1 pułku artylerii przeciwlotniczej. Po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Zamordowany przez Sowietów w kwietniu 1940 r. w Charkowie.

Minister obrony narodowej, decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007, awansował go pośmiertnie do stopnia porucznika[1]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne

W lipcu 1936 zawarł związek małżeński z Anną Marią de Pourbaix córką ziemianina Kamila de Pourbaix, 2 września 1939 urodził mu się syn Jan, przyszły profesor Politechniki Śląskiej.

Przypisy

  1. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet ppor.svg
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP