Jan Gołąbecki
Jan Gołąbecki vel Kolombeski (również Gołembiewski, Gołębiewski lub Gołębiowski) (ur. 1760 w Ostrowie[a], zm. 29 kwietnia 1851 w Paryżu) – weteran kampanii napoleońskich.
W 1774 roku miał wstąpić do wojska francuskiego. W roku 1790 otrzymał stopień kaprala, w 1808 został wcielony do 3 pułku Legii Nadwiślańskiego. Ranny w 1814 dostał się do szpitala wojskowego w Poitiers. Dnia 11 października 1814 roku został przydzielony do kompanii podoficerów straży nieuchronnej. W 1846 roku został weteranem w 5 kompanii weteranów. Zmarł w Domu Inwalidów w Paryżu w wieku 91 lat.
Przebywając we Francji posługiwał się aktem urodzenia swojego ojca, również Jana, urodzonego w 1730 roku, podając się za osobę o 30 lat starszą. W ten sposób miał wyłudzić od króla Francji Ludwika Filipa I order Legii Honorowej oraz dożywotnią rentę. Umierając miał mieć rzekomo 121 lat[b]. Mistyfikacja została ujawniona przez paryskie gazety kilka lat po jego śmierci.
Uwagi
- ↑ Nie wiadomo, w której miejscowości o nazwie Ostrów urodził się Gołąbiecki
- ↑ Jest to mało prawdopodobne. Według Gerontologicznej Grupy Badawczej najwyższy wiek dożyty przez mężczyznę to 116 lat.
Bibliografia
- Jan Gołąbecki, „Kurier Warszawski”, Karol Kucz, 170, 1850.
- Andrzej T. Tyszka, Nekrologi "Kuriera Warszawskiego" 1821-1939, t. 2, 2004, s. 314.