Jan Haratyk

Jan Haratyk

Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1913 Koniaków
Data śmierci	13 maja 1990
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa świata brąz Zakopane 1939 bieg patrolowy druż.

Jan Haratyk

plutonowy piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1913 Koniaków
Data śmierci	13 maja 1990
Przebieg służby
Lata służby	1936–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie 4 pułk piechoty 2 Dywizja Strzelców Pieszych
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Jan Haratyk (ur. 4 grudnia 1913 w Koniakowie, zm. 13 maja 1990) – polski narciarz i trener narciarstwa, medalista mistrzostw świata (1939) i mistrzostw Polski.

Życiorys

Przed II wojną światową uprawiał narciarstwo w Śląskim Klubie Narciarskim, w 1934 wywalczył z tym klubem srebrny medal mistrzostw Polski w sztafecie 5 x 10 km, w 1936 brązowy medal mistrzostw Polski w sztafecie 4 x 10 km. Od 1936 służył w 3 pułku Strzelców Podhalańskich, ukończył szkołę podoficerską i został mianowany na stopień kaprala. Czterokrotnie wygrywał mistrzostwa Śląska w kombinacji norweskiej, wygrywał także zawody o mistrzostwo Wojska Polskiego w biegu zjazdowym i biegu na 25 km. Od 1937 był także instruktorem narciarskim.

W 1939 osiągnął swój najlepszy wynik w karierze, zdobywając brązowy medal na mistrzostwach świata w Zakopanem w wojskowym biegu patrolowym (razem z Józefem Hamburgerem, Janem Czepczorem i Janem Wawrzaczem).

Walczył w wojnie obronnej 1939, następnie przedostał się przez Węgry do Francji, gdzie służył w 4 pułku piechoty 2 Dywizji Strzelców Pieszych, w stopniu plutonowego. Za udział w kampanii francuskiej 1940 i bohaterstwo w walkach pod Damprichard został odznaczony Krzyżem Walecznych i francuskim Krzyżem Wojennym. Po upadku Francji był początkowo internowany w Szwajcarii, czynnie uczestniczył w teatrze żołnierskim „Maryna”. Uciekł jednak z internowania, walczył w szeregach polskiego ruchu oporu we Francji, następnie był żołnierzem stacjonującego w Szkocji 3 batalionu grenadierów.

Po II wojnie światowej powrócił do Polski, był trenerem w LZS Wisła Istebna, równocześnie startował w barwach tego klubu, zdobywając w 1948 wicemistrzostwo Polski, a w 1949 brązowy medal mistrzostw Polski w sztafecie 4 x 10 km. Następnie pracował w sekcji narciarskiej LZS Koniaków, przekształconej kolejno w sekcję narciarską GKS Katowice i ROW Rybnik, gdzie był trenerem koordynatorem. Działał także w Związku Zawodowym Górników, inicjował górnicze spartakiady.

Wśród jego zawodników byli m.in. Erwin Fiedor, Jan Legierski i Stanisław Kawulok.

Bibliografia

• Krzysztof Blauth Laur i karabin, wyd. Warszawa 1989 (tam rozdział "Janko Odlasu")
• Andrzej Więcek, Zbigniew Łojewski, Henryk Kurzyński, Adam Parczewski, Maciej Rychwalski, Janusz Waśko Mistrzostwa Polski w narciarstwie klasycznym i alpejskim 1920-2013, wyd. Nowy Sącz-Warszawa-Zamość 2014