Jan Hirsz
chorąży | |
Data i miejsce urodzenia | 1 lipca 1891 Kielno (województwo pomorskie) |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 17 września 1920 Kamień Królewski |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | 66 Kaszubski Pułk Piechoty |
Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
Odznaczenia | |
Jan Hirsz z Żukowa (ur. 1 lipca 1891 w Kielnie[1], poległ 17 września 1920 pod m. Kamień Królewski) – chorąży piechoty Wojska Polskiego.
Jako oficer 66 Kaszubskiego pułku piechoty walczył na wojnie z bolszewikami. 17 września 1920 „pułk atakował Rosjan w Kamieniu Królewskim. Odebranej wsi pułk nie mógł utrzymać wobec kilkukrotnej przewagi nieprzyjaciela. Podczas odwrotu poległ bohaterską śmiercią chorąży Hirsz, który widząc, że nieprzyjaciel zajmuje flankujące stanowisko, wziął ciężki karabin maszynowy i sam jeden ogniem powstrzymywał wroga, w wyniku czego uratował II batalion od zagłady”.
Pośmiertnie został mianowany podporucznika i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Bibliografia
- Wacław Jankiewicz, Zarys historii wojennej 66-go Kaszubskiego Pułku Piechoty im. Marszałka J. Piłsudskiego, Warszawa 1929
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1934
Przypisy
- ↑ Jan Hirsz - Rodzina Hirsz-Hirsch, sites.google.com [dostęp 2017-11-24] .
Media użyte na tej stronie
Naramiennik chorążego Wojska Polskiego (1919-25).