Jan Hohenzollern (1513–1571)

Jan Hohenzollern
margrabia-elektor Brandenburgii
Okres	od 1535 do 13 stycznia 1571
Dane biograficzne
Data urodzenia	3 sierpnia 1513
Data śmierci	13 stycznia 1571
Ojciec	Joachim I Nestor
Matka	Elżbieta Oldenburg
Żona	Katarzyna Brunszwicka
Dzieci	Elżbieta, Katarzyna

Pomnik Jana z Kostrzyna na placu przed (wtedy ewangelickim) kościołem w Kostrzynie nad Odrą 1915 r.

Jan z Kostrzyna (niem. Johann von Brandenburg-Küstrin; ur. 3 sierpnia 1513, zm. 13 stycznia 1571) – margrabia Brandenburgii, władca niezależnej wschodniej części – Nowej Marchii z dynastii Hohenzollernów, syn Joachima I.

Życiorys

Popierał protestantyzm w konflikcie z baliwem zakonu joannitów – Franzem Neumanem. Po śmierci ojca otrzymał Nową Marchię, do której przyłączono ziemię torzymską, okręg Chociebuż, Peitz oraz średniowieczne księstwo krośnieńskie. W 1536 uczynił Kostrzyn nad Odrą stolicą Nowej Marchii. Był inicjatorem budowy potężnej twierdzy w Kostrzynie, powołał w mieście liczne instytucje administrujące księstwem, stworzył nowoczesny system zarządzania gospodarczego i finansowego. Dzięki wprowadzeniu w Kostrzynie nowych ceł, szybko osiągnął samodzielność gospodarczą w księstwie. Poślubił Katarzynę Brunszwicką, z której nie doczekał się męskiego potomka. Władzę po nim objął bratanek – Jan Jerzy Hohenzollern.

Pochowany z żoną w kościele Najświętszej Marii Panny w Kostrzynie nad Odrą. Grób zniszczony w 1945 wraz z kościołem. Pozostałe cokoły i wieko grobowe Katarzyny Brunszwickiej przeniesione zostało do Punktu Informacyjnego w Bramie Berlińskiej w Kostrzynie nad Odrą.

Tablica genealogiczna przodków Jana Hohenzollerna

Władcy Brandenburgii Margrabiowie Marchii Północnej Pierwsi hrabiowie Dytryk (965–983) Hodo (985–993) Lotar (993–1003) Werner (1003–1009) Bernard I (1009–1018) Bernard II (1018–1045) Wilhelm (1045–1056) Lotar Udo I (1056–1057) Lotar Udo II (1057–1082) Henryk I (1082–1087) Lotar Udo III (1087–1106) Rudolf I (1106–1111) Helperich z Plötzkau (1111–1112) Rudolf I (1112–1114) Henryk II (1114–1128) Lotar Udo IV (1128–1130) Konrad z Plötzkau (1130–1133) Askańczycy Albrecht I Niedźwiedź (1134–1157) Margrabiowie Brandenburgii Askańczycy Albrecht I Niedźwiedź (1157–1170) Otto I (1170–1184) Otto II Szczodry (1184–1205) Albrecht II (1205–1220) Linia na Salzwedel Otto III (1220–1267) Jan III (1267–1268) Otto V Długi (1267–1298) Albrecht III (Brandenburgia) (1267–1300) Otto VI Mały (1280–1286) Herman (1298–1308) Jan V (1308–1317) Linia na Stendal Jan I Askańczyk (1220–1266) Jan II (1266–1281) Konrad (1266–1304) Otto IV ze Strzałą (1266–1308) Otto VII (1291–1297) Henryk I bez Ziemi (1294–1318) Jan IV (1304–1305) Waldemar Wielki (1304–1319) Henryk II Dziecię (1318–1320) Wittelsbachowie Ludwik I (1320–1351) Ludwik VI Rzymianin (1351–1356) Elektorzy Brandenburgii Wittelsbachowie Ludwik VI Rzymianin (1356–1366) Otto V Leniwy (1366–1373) Luksemburgowie Karol IV (1373–1378) Zygmunt (1378–1388) Jodok z Moraw (1388–1411) Zygmunt (1411–1415) Hohenzollernowie Fryderyk I (1411–1440) Fryderyk Gruby (1440–1463) Fryderyk II Żelazny (1440–1470) Albrecht III Achilles (1470–1486) Jan Cycero (1486–1499) Joachim I Nestor (1499–1535) Jan (1535–1571) Joachim II Hektor (1535–1571) Jan Jerzy (1571–1598) Joachim Fryderyk (1598–1608) Jan Zygmunt (1608–1620) Jerzy Wilhelm (1620–1640) Fryderyk Wilhelm I (Wielki Elektor) (1640–1688) Fryderyk III (1688–1701) Elektorzy Brandenburgii (w ramach Królestwa Prus) Hohenzollernowie Fryderyk I (1701-1713) Fryderyk Wilhelm I (1713–1740) Fryderyk II Wielki (1740–1786) Fryderyk Wilhelm II (1786–1797) Fryderyk Wilhelm III (1797–1806)