Jan III Hohenzollern

Jan III (ur. ok. 1369; zm. 11 czerwca 1420) - burgrabia Norymbergi w latach 1397-1420 i książę Bayreuth w latach 1398-1420.

Jan III był starszym synem burgrabiego Fryderyka V i jego żony Elżbiety Miśnieńskiej. Jego bratem był burgrabia Fryderyk VI, późniejszy elektor brandenburski Fryderyk I.

W 1375 został zaręczony z Małgorzatą, córką cesarza Karola IV. Ślub nastąpił w 1387. W 1385 burgrabia Fryderyk V w Dispositio Fridericiana ustalił zasady podziału swoich posiadłości między synów. W 1396 Jan III walczył w bitwie pod Nikopolis i ocalił życie swojemu szwagrowi Zygmuntowi Luksemburskiemu. Po abdykacji ojca w 1397 rządził przez kilka lat razem z bratem. Najpóźniej w 1403 dokonał podziału dóbr obejmując księstwo Bayreuth. Swoją rezydencję umieścił w Plassenburgu.

Od ok. 1390 Jan należał do zaufanych swojego szwagra króla Wacława IV. Nie zdołał zapobiec jego detronizacji w 1400. Gdy jego brat Fryderyk został margrabią brandenburskim Jan skupił się na zarządzaniu dobrami we Frankonii.

Jan III z małżeństwa z Małgorzatą Luksemburską miał córkę Elżbietę, która w 1406 poślubiła hrabiego wirtemberskiego Eberharda III. Po śmierci Jana jego dobra przypadły bratu. Został pochowany w klasztorze Heilsbronn.

Literatura

• Allgemeine Deutsche Biographie, Bd. 14, Leipzig 1881, s. 275.
• Harald Stark, Burggraf Johann III. von Nürnberg (1369–1420), [w:] Archiv für Geschichte von Oberfranken. Bd. 83. Bayreuth 2003, s. 65–80.