Jan II d’Alençon

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jan II d’Alençon

książę d’Alençon
hrabia Perche
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1409 Argentan
Data i miejsce śmierci	8 września 1476 Paryż
Ojciec	Jan I d’Alençon
Matka	Maria Bretońska
Żona	1. Joanna de Valois, 2. Maria d'Armagnac
Dzieci	z Marią d'Armagnac: Katarzyna, René d’Alençon; nieślubne: Jan, Robert, Joanna, Magdalena

Jan II d’Alençon (ur. 2 marca 1409 w Argentan, zm. 8 września 1476 w Paryżu) – książę d’Alençon, hrabia Perche, syn księcia Jana I d’Alençon i Marii Bretońskiej.

Brał udział w wojnie stuletniej i był bardzo ceniony przez dowódców francuskich. W 1424 jako młody człowiek brał udział w bitwie pod Verneuil, po której dostał się do niewoli angielskiej. Wypuszczono go dopiero w 1429 po zapłaceniu sporego okupu. Tuż przed bitwą pod Verneuil, Jan ożenił się w Blois z Joanną de Valois (1409-1432), córką Karola, księcia Orleanu, i Izabeli de Valois. Joanna zmarła w 1432. Krótko po wypuszczeniu z niewoli Jan poznał Joannę d’Arc i eskortował ją z Chinon do Blois, a następnie walczył u jej boku w bitwie pod Beaugency, pod Orleanem, pod Patay i pod Castillon. Należał do gorących zwolenników odsieczy orleańskiej. We wrześniu 1429 opuścił Joannę d’Arc, ponieważ wolał walczyć blisko swoich ziem w Normandii.

Jan był niezadowolny z postanowień traktatu z Arras. Popadł w konflikt z królem Karolem VII i wziął udział w rewolcie w latach 1439–1440 - co król mu wybaczył. W 1449 wziął udział w inwazji na Normandię, ale od 1440 nieroztropnie zaczął korespondować z Anglikami. W 1456 został aresztowany przez Jean de Dunois i uwięziony w Aigues-Mortes. W 1458 został skazany na śmierć, ale wyroku nie wykonano i przeniesiono go do Loches. Po wstąpieniu na tron Ludwika XI w 1461 Jan został uwolniony pod określonymi warunkami, odmówił spełnienia obietnic i uwięziono go ponownie. 18 lipca 1474 został osądzony przez parlament paryski i ponownie skazany na śmierć, a jego księstwo skonfiskowano. Prawdopodobnie wyroku znowu nie wykonano i Jan zmarł w więzieniu w Luwrze, w 1476 – być może jednak wyrok wykonano.

Potomstwo

30 kwietnia 1437 w Chateau L'Isle-Jourdain, ożenił Marią d'Armagnac z Akwitanii (ok. 1420–1473), córką Jana IV d'Armagnac. Miał z nią następujące potomstwo:

• Katarzynę d’Alençon (1452–1505), od 1461 żonę Franciszka XIV Montmorency, hrabiego Laval (zm. w 1500),
• René d’Alençon (1454–1492), następnego księcia Alencon.

Posiadał wiele kochanek, z którymi doczekał się dzieci:

• Jana (1423–1483)
• Roberta (1433–1489)
• Joanny (1435–1481), hrabiny Beaumont-le-Roger, od 1470 żony Gwidona de Maulmont,
• Magdaleny (1427–1489), żony Henryka de Breuil.

Przypisy