Jan I (król Kastylii i Leónu)

Jan I
król Kastylii i Leónu
Ilustracja
Jan I
ilustracja herbu
król Kastylii i Leónu
Okres

od 1379
do 1390

Poprzednik

Henryk II Trastamara

Następca

Henryk III Chorowity

Dane biograficzne
Dynastia

Trastamara

Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1358
Epila

Data i miejsce śmierci

9 października 1390
Alcala de Henares

Ojciec

Henryk II Trastamara

Matka

Joanna Manuel

Żona

Eleonora Aragońska
Beatrycze Portugalska

Dzieci

Henryk III Chorowity
Ferdynand I Sprawiedliwy
Eleonora

Jan I (hiszp. Juan I, ur. 24 sierpnia 1358 w Epila, zm. 9 października 1390 w Alcala de Henares) – król Kastylii i Leónu w latach 1379-1390[1].

Był synem króla Henryka II i jego żony Joanny Manuel. W 1375 ożenił się z Eleonorą Aragońską, córką króla Piotra IV, z którą miał 2 synów:

  • Henryka III, swojego następcę na tronie Kastylii i Leónu jako Henryk III,
  • Ferdynanda I, regenta Kastylii i Leónu (po śmierci brata) oraz króla Aragonii.

W 1382 z przyczyn politycznych poślubił Beatrycze (hiszp. Beatriz de Portugal), córkę Ferdynanda I Portugalskiego i Leonor Teles de Menezes.

Już na początku swego panowania musiał walczyć o utrzymanie swojej władzy z pretendentem do tronu Janem z Gandawy, księciem Lancaster i zięciem Piotra I Okrutnego, którego aspiracje popierał król Portugalii Ferdynand. Jan jednak w 1381 odparł połączone siły angielsko-portugalskie, a następnie zawarł ugodę z Portugalią przypieczętowaną jego ślubem z córką Ferdynanda.

W dwa lata później, po śmierci Ferdynanda, wystąpił z pretensjami do tronu portugalskiego jako mąż córki zmarłego króla, co spotkało się ze sprzeciwem społeczeństwa portugalskiego. Doszło do buntu, na czele którego stanęli: wielki mistrz zakonu rycerskiego Avis Jan oraz słynny rycerz Nuno Alvares Pereira. Siły portugalskie wspierane przez Anglików zadały klęskę Kastylijczykom w bitwie pod Aljubarrotą w 1385[2] i wkroczyły na teren Kastylii, ale zostały zatrzymane pod Valverde. Dla zakończenia konfliktu zawarto układ pokojowy w Bajonnie w 1388, na mocy którego Jan z Gandawy zrzekł się pretensji do tronu kastylijskiego, a Jan I do portugalskiego. Jednocześnie uzgodniono ślub syna Jana, Henryka z córką księcia Lancaster. Od tego momentu Kastylia ograniczyła swój udział w wojnie stuletniej.

Król Jan zginął na skutek upadku z konia podczas przejażdżki.

Przypisy

  1. John I, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2017-09-28] (ang.).
  2. Portugalia. Historia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-09-28].

Media użyte na tej stronie

JuanIdeCastilla.JPG
El lienzo representa al rey Juan I de Castilla (1358-1390). Fue hijo del rey Enrique II de Castilla y de la reina Juana Manuel de Villena, hija del célebre Don Juan Manuel. Intentó spoderarse del reino de Portugal pero fue aplastantemente derrotado en el sitio de Lisboa de 1384 y en la batalla de Aljubarrota, librada en 1385. Falleció en 1390 en Alcalá de Henares, a los 32 años de edad y fue sucedido en el trono por su hijo, Enrique III de Castilla.
Arms of the Crown of Castile (15th Century).svg
Autor: Heralder, Licencja: CC BY-SA 3.0
Royal Arms of the Crown of Castile (15th Century Design)
Royal Coat of Arms of the Crown of Castile (15th Century).svg
Autor: Heralder, Licencja: CC BY-SA 3.0
Royal Coat of arms of the Crown of Castile (15th Century Design)
Escudoreinogaliza.svg

Escudo empregado dende o século XVI como escudo do Reino de Galicia, e presente documentalmente nas obras:

"Libro da heráldica galega".Fariña Couto, Luciano.ISBN 13: 978-84-89748-92-7. "Nobiliario del reino de Galicia : edición crítica y notas de un manuscrito del siglo XVI".Ferrero Ferrero, José Pablo.ISBN 13: 978-84-933875-8-7. "Un notable escudo de La Coruña : armas de La Coruña y de Galicia".Vaamonde Lores, César. ISBN 13: 978-84-604-5092-4. "Os símbolos de Galicia".Franco Martínez, Francisco Ricardo.ISBN 13: 978-84-453-0735-9. "Armas y triunfos de los hijos de Galicia".Gándara, Felipe de la.ISBN 13: 978-84-607-9384-7

e nos seguintes documentos gráficos:

Regno di Galicia, por Giacomo Cantelli, mapa de 1696. SudWest Custe von Gallicien, Gabriel Bodenehr, 1715.