Jan Jaroszewicz (architekt)

Kościół i klasztor bernardynów w Sokalu po pożarze w 2012

Jan Jaroszewicz (ur. 1575, zm. w 1670 w Zamościu) – polski architekt. Szczególnie zasłużony dla Zamościa.

Wykształcił się na klasycznej architekturze Bernarda Moranda. Od 1610 roku pracował na dworze ordynatów Zamoyskich w Zamościu. Głównym wykonawcą jego projektów architektonicznych był murator Jan Wolff. Do 1619 roku Jaroszewicz nadzorował prace przy fortyfikacjach w Zamościu. Jan Jaroszewicz zmarł w Zamościu i pochowany został 22 lutego 1670.

Uczniem Jaroszewicza był Jan Michał Link.

Realizacje:

• cerkiew Bazylianów (kościół św. Mikołaja) w Zamościu (1616–1631)
• klasztor bernardynów w Sokalu (przed 1634)
• przypuszczalnie kościół farny w Szczebrzeszynie (1620-1630)
• przypuszczalnie kościół farny w Turobinie (1620-1630)
• przypuszczalnie kościół w Uchaniach (ok. 1625)
• budynek Akademii Zamojskiej (1639–1651)
• rozbudowa ratusza w Zamościu (1640-1651), dobudowanie trzeciej kondygnację, ozdobienie attykami i wieżyczkami w narożach oraz ornamentami w stylu manierystycznym.

Bibliografia

• Jerzy Kowalczyk: Jaroszewicz (Jaroszowicz) Jan (1575–1670). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XI. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964, s. 11–12.
• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962–1969)