Jan Jerzy Grabowski

Jan Grabowski

Jan Jerzy

(c) Bastian, CC BY 3.0 Oksza

generał lejtnant
Miejsce urodzenia	Wielkie Księstwo Litewskie
Data śmierci	1789
Przebieg służby
Siły zbrojne	armia koronna
Jednostki	1 Dywizja Litewska
Stanowiska	dowódca dywizji
Odznaczenia

Jan Jerzy Grabowski herbu Oksza^[1] (ur. ? na Litwie, zm. 1789) – generał lejtnant wojsk armii koronnej, generalny inspektor jazdy litewskiej, marszałek utworzonej w 1767 dysydenckiej konfederacji słuckiej.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej, od wieków związanej z kościołem ewangelicko reformowanym. Miał dwóch braci generałów: Michała Grzegorza Grabowskiego i Pawła Grabowskiego.

Z pierwszej żony i współwyznawczyni Joanny Gruszczyńskiej miał dwóch synów: Pawła Jerzego generała i Jerzego generalnego inspektora wojsk litewskich. W 1769 roku poślubił Elżbietę Szydłowską. Większość dzieci z tego związku była naprawdę dziećmi króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i była wychowywana na katolików. Jednym z nich był Stanisław Grabowski.

Od wczesnej młodości służył w wojsku litewskim, doszedł do stanowiska pułkownika regimentu konnego gwardii. W 1782 uzyskał patent generała lejtnanta jako dowódca 1 Dywizji Litewskiej, jednocześnie szef swojego regimentu. W 1784 był jedynym posłem dysydenckim w Polsce, ale żadnej roli nie odegrał. Wbrew nadziejom dysydentów król nie powołał go do Senatu, zapewne nie chcąc narażać się duchowieństwu katolickiemu.

W 1767 roku został odznaczony rosyjskim Orderem Świętego Aleksandra Newskiego^[2].

Przypisy

Bibliografia

• H. P Kosk generalicja polska t. 1 Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 1998.