Jan Kędra
| ||
kapitan | ||
Data i miejsce urodzenia | 20 lipca 1913 Sabaudia | |
Data i miejsce śmierci | 9 maja 1945 Tomaszów Lubelski | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1934–1938, 1939–1945 | |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie II RP Bataliony Chłopskie | |
Jednostki | 23 pułk piechoty, Centrum Wyszkolenia Piechoty, oddział partyzancki Batalionów Chłopskich | |
Stanowiska | dowódca oddziału partyzanckiego BCh | |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa | |
Późniejsza praca | funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej |
Jan Kędra pseud. Błyskawica (ur. 20 lipca 1913 w Sabaudii, zm. 9 maja 1945 tamże) – działacz ruchu ludowego, członek Związku Walki Zbrojnej, dowódca oddziału Batalionów Chłopskich, funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej[2].
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Rozpoczętą edukację w szkole w Tomaszowie Lubelskim kontynuował w gimnazjum. Natomiast świadectwo dojrzałości uzyskał na kursach wieczorowych. Służbę wojskową rozpoczął w 1934 w 23 pułku piechoty. Następnie został skierowany do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Po ukończeniu szkoły CWP jako kapral pchor. pozostał w wojsku w służbie nadterminowej do 1938. Po powrocie do Sabaudii wstąpił do koła Związku Młodzieży Wiejskiej RP[2].
II wojna światowa
Po zakończeniu wojny obronnej 1939 w której brał udział, wrócił do domu, gdzie zajmował się gospodarstwem oraz zbieraniem i gromadzeniem pozostałej po wojnie broni i amunicji. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej z którego jako zastępca komendanta grupy ZWZ (wraz z nią) przeszedł do Batalionów Chłopskich. W marcu 1942 grupa przekształciła się w oddział partyzancki BCh[2].
Po śmierci dowódcy oddziału BCh którym był Tadeusz Wasiołek, Jan Kędra przejął dowództwo nad oddziałem i pełnił je do końca wojny. Kierując oddziałem przeprowadził wiele udanych akcji, m.in.:
- 12 listopada 1942, atak na urząd gminny w Majdanie Górnym, w czasie którego zniszczono m.in.dokumenty[3].
- 20 listopada 1942, wspólna akcja z oddziałem Armii Krajowej Wilhelma Szczepankiewicza w czasie której opanowano posterunek policji granatowej w Narolu. Zabity został żandarm niemiecki będący komendantem posterunku a 22 policjantów zostało rozbrojonych[3].
- 19 marca 1943, urządził zasadzkę na kolumnę niemieckiej żandarmerii w lesie Dąbrowa, zabijając 17 żandarmów i oficera SS.
- Maj 1943, akcja na Arbeitsamt w Tomaszowie Lubelskim w czasie której spalono budynek niemieckiego urzędu pracy[4].
- 30 września 1943, akcja likwidacji agentów niemieckich w powiecie tomaszowskim, wykonano 7 wyroków śmierci[5].
- 20 października 1943, atak na areszt gminny w Łukowej. W czasie wspólnej akcji z oddziałem BCh dowodzonym przez Antoniego Wróbla uwolniono czterech żołnierzy BCh[6].
- 4 listopada 1943, akcja na wieś Płoskie pod Zamościem zasiedloną przez Niemców, w czasie walki zginęło 2 volksdeutschów. Pozostałych rozpędzono[7].
- 15 grudnia 1943, akcja na tartak pracyjący na rzecz Niemców w Suścu, w czasie ataku poległo 4 Niemców a kilku raniono. Tartak zniszczono a załogę rozpędzono[8].
- 18 stycznia 1944, akcja wraz z oddziałem Pawła Pisarczyka "Huragana" (w sumie 180 partyzantów) przeprowadzona na zasiedlone przez niemieckich kolonistów wsie Wola Gródecka i Gródek, w czasie walki zginęło trzech kolonistów.
- 4 marca 1944, wspólna walka z 1 Ukraińską Dywizją Partyzancką stoczona przeciw Niemcami pod Kosobudami. Zniszczono 4 czołgi, zabito i raniono wielu Niemców.
- 30 marca 1944, zasadzka zorganizowana wspólnie z oddziałem Bronisława Krzeszowca "Gołębia" koło wsi Borówek, w czasie walki poległo 17 esesmanów. Wśród partyzantów było 2 rannych.
- 4 maja 1944, atak na ochronę stacji kolejowej w Krasnobrodzie, w czasie walki zginęło dwóch Niemców[9].
- 25-26 czerwca 1944, brał udział w bitwie pod Osuchami.
Po wyzwoleniu z pod okupacji niemieckiej Jan Kędra został funkcjonariuszem Milicji Obywatelskiej w Tomaszowie Lubelskim[2]. Jesienią 1944 został funkcjonariuszem Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Tomaszowie Lubelskim w stopniu kapitana. Współpracował z NKWD i uczestniczył w zwalczaniu podziemia nacjonalistycznego, które wydało za to na niego wyrok śmierci, wykonany 9 maja 1945.
Przypisy
- ↑ Walki zbrojne 1977 ↓, s. 366.
- ↑ a b c d Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego 1989 ↓, s. 177.
- ↑ a b Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945 1983 ↓, s. 78.
- ↑ Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945 1983 ↓, s. 149.
- ↑ Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945 1983 ↓, s. 223,.
- ↑ Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945 1983 ↓, s. 236.
- ↑ Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945 1983 ↓, s. 253.
- ↑ Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945 1983 ↓, s. 276.
- ↑ Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945 1983 ↓, s. 377.
Bibliografia
- Praca zbiorowa: Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego. Warszawa: LSW, 1989.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: MON, 1977.
- Janusz Gmitruk, Piotr Matusak, Jan Nowak: Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945. Warszawa: LSW, 1983.
- Polegli w walce o władzę ludową red. Ryszard Halaba, Warszawa 1970.
- Jerzy Ślaski, Żołnierze wyklęci, Warszawa 1996.
- Jerzy Ślaski, Polska Walcząca t. II, Warszawa 1999.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Naramiennik kapitana Wojsk Lądowych RP.
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 4.0
Krzyż Batalionów Chłopskich.