Jan Kaja (ekonomista)

Jan Kaja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

31 marca 1954
Bielsko-Biała

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 2015
Radzymin

profesor nauk ekonomicznych
Specjalność: teoria ekonomii i polityka gospodarcza
Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki

Doktorat

1980

Habilitacja

1985

Profesura

1995

nauczyciel akademicki
uczelnia

Szkoła Główna Handlowa; Kolegium Zarządzania i Finansów

Okres zatrudn.

1977–2015

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Jan Kaja (ur. 31 marca 1954 w Bielsku-Białej, zm. 8 kwietnia 2015 w Radzyminie[1]) – polski ekonomista, profesor zwyczajny, kierownik Zakładu Polityki Gospodarczej (dawniej Katedra Polityki Gospodarczej) Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie[2].

Specjalizował się w teorii ekonomii i polityce gospodarczej[3][4] oraz w gospodarce Japonii (głównie w systemie rolnym). Twórca określenia „metodologia badań deskryptywnych”, powstałego na podstawie obserwacji badań społecznych przeprowadzanych przez japońskich ekonomistów, szczególnie Etsuo Yoshino z Uniwersytetu Hokkaido.

Absolwent SGPiS i pracownik tej uczelni od 1 czerwca 1977 roku. Funkcje pełnione w SGPiS/SGH:

  • 1980 – uzyskanie stopnia doktora nauk ekonomicznych[5]
  • 1985 – uzyskanie stopnia doktora habilitowanego
  • 1985–1992 – dyrektor Instytutu Cybernetyki i Zarządzania SGPiS[5]
  • 1993 – zatrudnienie na stanowisku profesora nadzwyczajnego w SGH
  • 1987–1990 – członek Senatu SGPiS
  • 1993–1996 – prodziekan Kolegium Zarządzania i Finansów SGH.
  • 1995 – uzyskanie tytułu naukowego profesora nauk ekonomicznych[5]
  • 1999 – zatrudnienie na stanowisku profesora zwyczajnego w SGH
  • 1999 – rozpoczęcie wydawania czasopisma naukowego „Polityka gospodarcza”, objęcie funkcji redaktora naczelnego[6]
  • 1999–2001 – przewodniczący Senackiej Komisji Programowej SGH[5]
  • 1994–2006 – kierownik Katedry Polityki Gospodarczej SGH
  • 2007–2013 – kierownik Zakładu Polityki Krajowej i Międzynarodowych Analiz Deskryptywnych Katedry Polityki Gospodarczej SGH[5]
  • 2014–2015 – Kierownik Zakładu Polityki Gospodarczej Instytutu Ekonomii Politycznej, Prawa i Polityki Gospodarczej SGH

Kierownik dwóch edycji Studiów Doktoranckich KZiF SGH oraz kilkunastu edycji studiów podyplomowych. Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Krzysztof Piech i Anna Horodecka[3].

Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej i odznaką honorową „Zasłużony dla Warmii i Mazur”[7]. 18 września 2002 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej[8].

Syn Władysława i Władysławy[1]. Pochowany na Cmentarzu Poległych w Radzyminie[9].

Publikacje

Opublikował około 160 publikacji naukowych[7], m.in.:

  • Potrzeby mieszkaniowe i popyt mieszkaniowy. Spór o metodę. (wraz z Ryszardem Domańskim). Warszawa: Szkoła Główna Planowania i Statystyki, 1984.
  • Cele społeczne w systemie gospodarczym. Warszawa: Szkoła Główna Planowania i Statystyki, 1984.
  • Funkcjonowanie sfery inwestycji. Warszawa: Szkoła Główna Planowania i Statystyki, 1989.
  • Japońska ekonomia deskryptywna, „Życie Gospodarcze” nr 50, 1992.
  • Zarys polityki gospodarczej. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa, 1994.
  • Ekonomia japońska i japońskie fenomeny gospodarcze, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Semper”, 1994.
  • Eseje o japońskiej ekonomii i gospodarce, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Semper”, 1996.
  • Polityka gospodarcza. Wstęp do teorii, Warszawa: Szkoła Główna Handlowa, 1999 (wydanie I), 2002 (wydanie II rozszerzone), 2007 (wydanie III rozszerzone), 2014 (wydanie IV rozszerzone).
  • Japońscy rolnicy w XX wieku, „Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów”, zeszyt nr 16, Warszawa 2000[10].
  • Polityka gospodarcza. Wstęp do teorii, Wydanie II, Warszawa: Szkoła Główna Handlowa, 2002.
  • Polityka gospodarcza jako zjawisko obiektywne, „Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów”, zeszyt nr 36, Warszawa 2003.
  • Rozwój oraz polityka regionalna i lokalna w Polsce. (Redakcja naukowa wraz z Krzysztofem Piechem). Warszawa: Szkoła Główna Handlowa, 2005. ISBN 83-7378-147-1[11]
  • Eseje o Japonii i Metodologii Deskryptywnej, Warszawa: Szkoła Główna Handlowa, 2015.

Przypisy

  1. ↑ a b Rejestr Spadkowy PL: wyszukiwanie wpisu, rejestry-notarialne.pl [dostęp 2022-11-03].
  2. ↑ Paweł Gawroński, Piotr Kucharski: Jan Kaja. [w:] Książka adresowa SGH [on-line]. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. [dostęp 2012-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-20)].
  3. ↑ a b Prof. dr hab. Jan Kaja, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-09-19].
  4. ↑ Prof. zw. dr hab. Jan Kaja. [w:] Katedra Polityki Gospodarczej / Chair of Economic Policy [on-line]. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. s. Skład osobowy / Staff. [dostęp 2012-09-19].
  5. ↑ a b c d e Wspomnienia. Szkoła Główna Handlowa. [dostęp 2018-05-27].
  6. ↑ Wspomnienie o Profesorze Janie Kaji. „Gazeta SGH”. 4/2015, s. 47–48, 2015-04. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. ISSN 1644-2237. 
  7. ↑ a b Who is Who w Polsce. Wyd. 2. Ralf Hübner: Verlag für Personenenzyklopädien, 2003.
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września 2002 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2002 r. nr 61, poz. 855).
  9. ↑ GROBONET 2.6 - wyszukiwarka osób pochowanych - Parafia Przemienienia Pańskiego w Radzyminie, radzymin.grobonet.com [dostęp 2022-11-03].
  10. ↑ Prof. zw. dr hab. Jan Kaja. [w:] Archiwum Katedry Polityki Gospodarczej [on-line]. Szkoła Główna Handlowa. [dostęp 2012-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-18)].
  11. ↑ Jan Kaja. [w:] Katalog [on-line]. Biblioteka Kongresu. [dostęp 2012-09-19]. (ang.).

Media użyte na tej stronie