Jan Karczewski (pisarz)

Jan Karczewski
Ilustracja
Jan Karczewski w mundurze kapitana
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1900
Warszawa

Data i miejsce śmierci

30 marca 1947
Edynburg

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941) Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Jan Karol Leon Karczewski herbu Samson (ur. 25 sierpnia 1900 w Warszawie, zm. 30 marca 1947 w Edynburgu) – polski pisarz, satyryk i publicysta, jedna z bardziej zagadkowych postaci polskiej literatury dwudziestolecia międzywojennego. Przez wiele lat podejrzewano, że Jan Karczewski to jedynie pseudonim innego pisarza.

Życie i twórczość

Jan Karol Leon Karczewski urodził się 25 sierpnia 1900 roku w Warszawie. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim.

Został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1921 roku w korpusie oficerów piechoty. W 1928 roku pełnił służbę w Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[1]. Z dniem 21 października 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska w 20 pułku piechoty w Krakowie i przydzielony do dyspozycji Prezesa Rady Ministrów na okres sześciu miesięcy[2]. Następnie przedłożono mu przydział do 11 lutego 1931 roku[3][4][5]. Z dniem 12 lutego 1931 roku został przeniesiony w stan nieczynny na okres sześciu miesięcy[6]. 1 marca 1931 roku został zatrudniony w Departamencie Polityczno-Ekonomicznym Ministerstwa Spraw Zagranicznych w charakterze prowizorycznego referenta w VII stopniu służbowym[7]. Z dniem 31 grudnia 1931 roku został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do 20 pułku piechoty[8].

1 lipca 1932 roku został mianowany prowizorycznym wicekonsulem II klasy w Tuluzie[7]. W czasie rocznego pobytu w tym mieście nawiązał kontakt z tamtejszą masonerią.

Po powrocie do Polski pracował w firmie zajmującej się eksportem drewna. W 1934 roku założył Agencję Prasową „Tempo”.

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas w grupie oficerów „pozostających stale zagranicą”[9].

Jesienią 1939 roku znów znalazł się we Francji. Jego dalsze losy w czasie II wojny światowej nie są jednak znane. Po zakończeniu wojny trafił do Londynu, a następnie do Szkocji, gdzie wiosną 1947 zmarł nagle na udar. Pochowany w Edynburgu na cmentarzu Corstorphine Hill.

Był autorem książek społeczno-obyczajowych (Nie mogę pisać[10], Oskarżam – wspólnie z Włodzimierzem Popławskim), fantastycznych (Bakcyl[11], Rok przestępny[12]), a także licznych artykułów publicystycznych.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 148, 249.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 5.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 221.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 27.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 128.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 124.
  7. ↑ a b c d Rocznik Służby Zagranicznej 1933 ↓, s. 36.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 220.
  9. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 28, 816.
  10. ↑ Jan Karczewski, Nie mogę pisać : opowieść sentymentalno-cyniczna, wyd. 1931. [wersja cyfrowa], polona.pl [dostęp 2020-05-22].
  11. ↑ Jan Karczewski, Bakcyl : powieść, wyd. 1929, polona.pl [dostęp 2020-05-22].
  12. ↑ Jan Karczewski, Rok przestępny, wyd. 1931, polona.pl [dostęp 2020-05-22].
  13. ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 8, s. 104, 1934. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie