Jan Karszo-Siedlewski

Jan Karszo-Siedlewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1891
Warszawa, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

8 lipca 1955
Waszyngton, USA

Konsul Generalny RP w Charkowie
Okres

od 1932
do 1934

Poprzednik

Adam Stebłowski

Następca

Stanisław Sośnicki

Kierownik Konsulatu RP w Kijowie
Okres

od 1935
do 1937

Poprzednik

Stanisław Sośnicki

Następca

Jerzy Matusiński

Poseł RP w Iranie[1]
Okres

od 1 grudnia 1938
do 30 czerwca 1942

Poprzednik

Stanisław Hempel

Następca

Karol Bader

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii

Jan Karszo-Siedlewski (ur. 1 grudnia 1891 w Warszawie, zm. 8 lipca 1955 w Waszyngtonie) – polski dyplomata i urzędnik konsularny.

Życiorys

Urodził się w starej rodzinie szlacheckiej wyznania ewangelicko-reformowanego spokrewnionej z burżuazją Warszawy i Lublina. Był synem Władysława Karszo - Siedlewskiego (1859 – 1939) i jego żony Anieli z Grodzińskich (zm. 1913).

Od 15 stycznia 1919 w służbie dyplomatycznej II Rzeczypospolitej, początkowo jako starszy referent w Wydziale Dyplomatycznym, a następnie przeszedł do służby konsularnej. Od 13 lutego 1920 do 11 lipca 1922 konsul generalny RP w Opolu. Po półrocznym pobycie w centrali MSZ od 1 grudnia 1922 sekretarz legacyjny poselstwa RP w Belgradzie, następnie radca poselstwa w Pradze (1 grudnia 1924 – 31 października 1930) i w Moskwie (1 października 1931 – 1 maja 1932). W latach następnych w Charkowie (1932-1934) i Kijowie (1935-1937)[2], radca ambasady w Moskwie.

1 grudnia 1938 mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Iranie i w Iraku, z siedzibą w Teheranie. Zakres terytorialny jego misji został rozszerzony na Afganistan. Funkcję sprawował do 30 czerwca 1942, po czym do 28 lutego 1943 kierował Konsulatem Generalnym RP w Bejrucie. Po wyjeździe do centrali MSZ do Londynu (Rząd RP na uchodźstwie), do 5 lipca 1945 pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego MSZ.

Po II wojnie światowej pozostał na uchodźstwie, mieszkał w USA, pracował w Komitecie Wolnej Europy i w Bibliotece Kongresu USA.

Żonaty, z Lydią Andrew 2 voto Mokszycką, nie miał dzieci. Jego bratem był Tadeusz Karszo-Siedlewski, senator RP. Ich siostra Aniela była żoną Sylwina Strakacza, asystenta i spadkobiercy Ignacego Paderewskiego.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Z akredytacją w Iraku i Afganistanie
  2. ↑ Jednocześnie kierował placówką wywiadowczą „Kh” Oddziału II Sztabu Głównego w Kijowie (1935–1937); według Wojciech Skóra: Porwanie kierownika polskiej placówki konsularnej w Kijowie Jerzego Matusińskiego przez władze radzieckie w 1939 r., [w:] Polska dyplomacja na Wschodzie w XX– początkach XXI wieku, Olsztyn-Charków 2010, s. 414-437
  3. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 36.
  4. ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 44, 1937. 

Bibliografia, literatura

  • Karszo-Siedlewski Jan [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), BGW Warszawa 1994, ISBN 83-7066-569-1, s. 99

Media użyte na tej stronie