Jan Kazimierczak

Jan Kazimierczak

Jan Kazimierczak w 2009 – podczas swych 99. urodzin
Data i miejsce urodzenia	16 maja 1910 Dzięcioły Dalsze
Data śmierci	5 lipca 2011
Poseł VII kadencji Sejmu PRL
Okres	od 21 marca 1976 do 21 marca 1980
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Odznaczenia

Jan Kazimierczak (ur. 16 maja 1910 w Dzięciołach Dalszych, zm. 5 lipca 2011) – polski nauczyciel, pedagog, działacz związkowy i społeczno-oświatowy, znawca i miłośnik Warszawy, poseł na Sejm PRL VII kadencji z ramienia ZSL.

Życiorys

Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Ursynowie, Uniwersytet Warszawski z tytułem magistra filozofii oraz studia podyplomowe z historii najnowszej na UW (1969). Pracę zawodową rozpoczął w Szkole Powszechnej im. P. Wysockiego w Warce w 1933. Założył tam drużynę harcerską i orkiestrę uczniowską. Jest autorem hymnu szkoły śpiewanego do dziś. Od 1935 pracował w szkole w Wilanowie, tam też założył drużynę harcerską oraz świetlicę Koła Byłych Wychowanków. Zespół tej świetlicy kierowany przez Jana Kazimierczaka przed II wojną światową występował w radiowych programach dla wsi.

Jan Kazimierczak wstąpił do Związku Nauczycielstwa Polskiego w 1933. W 1937 współorganizował strajk nauczycielski w powiecie warszawskim. W okresie okupacji hitlerowskiej w latach 1940–1941 zorganizował w Wilanowie gimnazjalne komplety tajnego nauczania, którymi też kierował. W latach 1941–1947 był przewodniczącym Rady Nadzorczej Spółdzielni Spożywców w Wilanowie (Rada ta udzielała pomocy wysiedleńcom z poznańskiego). Uczestniczył w powstaniu warszawskim w zgrupowaniu Oaza. W 1945 doprowadził do przekształcenia Tajnych Kompletów w Gimnazjum Samorządowe w Wilanowie. W wyniku konkursu został jego kierownikiem. Zorganizował Komitet Odbudowy Szkoły. Gimnazjum to w roku szkolnym 1952/53 przeobraziło się z jego inicjatywy w Jedenastoletnią Szkołą Ogólnokształcącą, której Jan Kazimierczak był dyrektorem do 1970, kiedy przeszedł na emeryturę. Uczniów tego humanistycznego XXXVIII LO kształcono m.in. jako przyszłych przewodników po Muzeum Pałacu w Wilanowie. Dzięki staraniom Jana Kazimierczaka liceum w 1972 otrzymało imię Stanisława Kostki Potockiego.

W latach 1952–1955 Jan Kazimierczak był prezesem oddziału ZNP Warszawa-Wilanów, a w latach 1955–1957 prezesem Okręgu Warszawskiego Związku Nauczycielstwa Polskiego. Od 1956 do 1959 członek prezydium Zarządu Głównego ZNP, a w latach 1960–1968 członek Głównej Komisji Rewizyjnej ZNP. Pod koniec życia zasiadał w Komisji Historycznej Okręgu Warszawskiego i Oddziału ZNP Warszawa Mokotów, Ursynów, Wilanów. W latach 1958–1970 członek Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla nauczycieli przy Ministerstwie Oświaty. W okresie 1945–1984 Jan Kazimierczak był radnym:

• Gminnej Rady Narodowej w Wilanowie (1945–1949),
• Powiatowej i Wojewódzkiej Rady Narodowej (1945–1949),
• Dzielnicowej RN Warszawa Mokotów (1952–1965),
• Stołecznej RN (1958–1966).

W latach 1972–1984 był zastępcą przewodniczącego Dzielnicowej Rady Narodowej na Mokotowie. Jako radny zajmował się kwestiami budownictwa i wyposażenia szkół, a także mieszkaniami dla nauczycieli.

Jan Kazimierczak w 1970 został wybrany na zastępcę prezesa, a w 1972 na prezesa Stołecznego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Był posłem na Sejm PRL VII kadencji (lata 1976–1980). Jan Kazimierczak pełnił w latach 1966–1972 funkcję zastępcy przewodniczącego Oddziału Sadyba-Wilanów Towarzystwa Przyjaciół Warszawy.

Zmarł 5 lipca 2011. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu w Wilanowie.

Publikacje

Autor licznych haseł w Encyklopedii Warszawy PWN (1994) oraz artykułów:

• monografii wsi Kępa Zawadowska,
• Wieś Olendrów w granicach Warszawy (Archiwum UW 1952),
• Oświata w dzielnicy Mokotów w latach do 1945 r. w: Dzieje Mokotowa, PWN 1972,
• Mokotów w latach 1916–1939 (Jednodniówka 1984),
• Strajk nauczycielski w 1937 r. w Warszawie i byłym powiecie warszawskim (Archiwum ZG ZNP),
• Historia Szkoły Podstawowej w Powsinie od 1810 do 1945 (Archiwum Szk. Podst. w Powsinie).

Odznaczenia

Jan Kazimierczak odznaczony został:

• Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1984),
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964),
• Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1975),
• Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1974),
• Złotą Odznaką ZNP (1955),
• Odznaką ZNP–TON (1985),
• Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1988),
• Odznaką „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” (1955),
• Złotą odznaką honorową „Za Zasługi dla Warszawy”,
• Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1979),
• Medalem za zasługi dla Mokotowa (1988).

Uhonorowany został także Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy w 2005^[1] oraz (jako pierwszy) tytułem „Zasłużony dla Wilanowa” (1999).

Przypisy

Bibliografia

• Słownik biograficzny zasłużonych dla oświaty i wychowania w Warszawie i województwie stołecznym warszawskim od 1916 r., t. 2, Wydawnictwo Leliwa Oficyna wydawnicza, 1997, ISBN 83-87160-10-5.
• Materiały z archiwum domowego Jana Kazimierczaka.