Jan Kazimierz Dorawski

Jan Kazimierz Dorawski
Data i miejsce urodzenia8 lutego 1899
Kraków
Data i miejsce śmierci16 stycznia 1975
Kraków
Zawód, zajęcielekarz
alpinista
taternik

Jan Kazimierz Dorawski (ur. 8 lutego 1899 w Krakowie, zm. 16 stycznia 1975 r. tamże) – polski lekarz, taternik i alpinista, autor wielu nowych dróg wspinaczkowych w Tatrach. Działacz turystyczny, taternicki i narciarski. Autor trzech książek i licznych artykułów w czasopismach taternickich.

W latach 1918–1920 służył w Wojsku Polskim. Po ukończeniu studiów medycznych zawodowo związał się z Krakowem, pracując jako lekarz rentgenolog. W 1947 był jednym z inicjatorów reaktywacji Koła Krakowskiego Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego.

Działalność wspinaczkowa

Od 1906 poznawał Tatry turystycznie podczas wyjazdów wakacyjnych. Taternictwo uprawiał od 1922 i do ok. 1935 był jednym z czołowych polskich taterników.

Od chwili założenia w 1923 r. należał do Sekcji Taternickiej Akademickiego Związku Sportowego w Krakowie. W tym samym czasie wstąpił również do Polskiego Związku Narciarskiego. Działał też w Sekcji Turystycznej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, a później w Klubie Wysokogórskim PTT oraz w Zarządzie Głównym PTT.

W połowie lat 20. XX w. wraz z niektórymi członkami Sekcji Taternickiej krakowskiego AZS stworzył nieformalną grupę taterników o zdecydowanie sportowym nastawieniu zwaną „Grupą Syfonów”, która w latach 1926–1930 nadawała ton polskiemu taternictwu. W tym czasie Dorawski dokonał wielu przejść nowych dróg w Tatrach:

Towarzyszami jego wypraw byli inni wybitni wspinacze tamtych czasów, jak Wincenty Birkenmajer, Kazimierz Kupczyk, Adam i Marian Sokołowscy, Alfred i Jan Alfred Szczepańscy, Mieczysław Szczuka czy Karol Wallisch.

W 1931 r. brał udział w wyprawie alpinistycznej w Alpy Delfinackie, gdzie uczestniczył m.in. w III przejściu południowej ściany La Meije w grupie górskiej Écrins. W 1934 r. był uczestnikiem I polskiej wyprawy w Andy, gdzie brał udział w pierwszych wejściach na Alma Negra (6120 m n.p.m.) i na La Mesa (6200 m n.p.m.). W 1934 r. kierował polską wyprawą w Atlas Wysoki, podczas której również uczestniczył w przejściach nowych dróg wspinaczkowych.

Funkcje sprawowane w organizacjach turystycznych i sportowych

  • 1925–1929: członek Komisji Sportowej Polskiego Związku Narciarskiego,
  • 1925–1948 (z przerwami): sekretarz i wiceprezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego,
  • 1928–1932: prezes Sekcji Taternickiej Akademickiego Związku Sportowego w Krakowie,
  • 1946–1950: prezes Klubu Wysokogórskiego PTT.

W 1950 r. został mianowany członkiem honorowym Klubu Wysokogórskiego PTT, a w 1974 r. członkiem honorowym Polskiego Związku Alpinizmu.

Publikacje

Dorawski dużo publikował na tematy związane z taternictwem i himalaizmem. Ogłosił wiele artykułów, notatek, sprawozdań, recenzji itp. zarówno w czasopismach specjalistycznych („Taternik”, „Wierchy”), jak i w prasie codziennej. Był jednym z najlepszych w swoim czasie znawców dziejów zdobywania Himalajów. Napisał książki:

  • Walka o szczyt świata, Warszawa 1955,
  • Człowiek zdobywa Himalaje, Kraków 1957,
  • Wysoko w Andach, Warszawa 1961 („Iskry”, seria Naokoło świata).

Bibliografia